دادههای جدید نشان میدهد که سرمایهگذاری بهعنوان موتور اصلی رشد اقتصادی در دو فصل متوالی رو به کاهش بوده است.
تشکیل سرمایه در تابستان ۱۴۰۳ با احتساب استهلاک، رشد منفی ۴.۸ درصدی داشته و این روند نزولی از بهار ۱۴۰۲ آغاز شده است.
در عین حال رشد اقتصادی کشور از ۵/۵ درصد در پاییز ۱۴۰۲ تنها به ۳/۰ درصد رسیده است. وضعیتی که حکایت از توقف اقتصاد دارد.
تجربه سالهای تحریم نشان میدهد که هر موج محدودیتهای خارجی، سرمایهگذاری را به شدت کاهش داده و نااطمینانی را افزایش داده است.
فقدان سرمایه کافی منجر به فرسودگی زیرساخت ها، کاهش تولید و رکود صنعتی می شود. اقتصاد ایران زمانی می تواند به رشد پایدار دست یابد که سهم سرمایه گذاری در رشد اقتصادی افزایش یابد و وابستگی به درآمدهای نفتی کاهش یابد.
