سه اختلاف در روابط احمد الشرا و اردوغان

در تجزیه و تحلیل روابط بین دولت ابو محمد الجلانی (احمد الشارا) در دمشق و تجویز Recep Tayyip اردوغان در آنکارا ، براساس گروه بین المللی Tasnim ، اختلافاتی بین این دو وجود دارد.

بشر

اول ، در موضوع کرد ، توافق بین احمد الشاریا و مازلوم عبدی ، رهبر این بخش وجود داشته است ، که راه را برای شکل گیری آب و هوای کرد در شمال سوریه هموار کرده است. با این حال ، در سال ۲۰۱۸ ، Türkiye منطقه را در طول شاخه زیتون اشغال کرد و سعی کرد هفت سال جمعیت افرین را تغییر دهد. با این حال ، ماجیدی معتقد است که Golani اکنون با توافق ساده این دستاوردها را در معرض خطر قرار داده است.

ماجیدی ادامه داد: مناطق کوبانی ، کل استان حسین و حتی بخش هایی بین طالب الماخاد و راس الینین را می توان بر اساس این توافق به کردها منتقل کرد. به شرط خروج نیروها از Deir Al -zor و Raqqa و مذاکرات جدید با Türkiye در این مناطق. البته ، چنین روندی با خط قرمز دائمی آنکارا مغایرت دارد ، زیرا Türkiye اصرار داشت که مساحت ده تا ۳۰ کیلومتر باید کاملاً تحت کنترل ارتش دمشق باشد ، نه تا حدی. اما اکنون این شرط نادیده گرفته شده است ، و این عبور از خط قرمز Türkiye و تهدیدی برای یکپارچگی ارضی آن است.

در مورد دوم ، شواهدی از مخالفت صریح آنکارا با روند عادی سازی به نام پیمان ابراهیم وجود دارد. ترکیه ، ضمن شناخت اسرائیل و استقبال از استراتژی تشکیل دو دولت ، پیمان ابراهیم را بخشی از شکل گیری نظم جدید در غرب آسیا می داند که علایق آن را ارزیابی می کند. Türkiye اصرار دارد که سوریه نباید وارد این روند شود ، در حالی که دولت Golani در تلاش است تا نقش فعال تری را برای گسترش پیمان فراهم کند.

از دیدگاه تحلیلگر موضوعات آسیای غربی ، پرونده سوم مربوط به قراردادهای مهم الجلانی با فرانسه و امارات در مورد بنادر تارتوس و لاذیا است ، به ویژه با DPP امارات متحده عربی همکاری می کند.

ماجیدی معتقد است که Türkiye به این همکاری ها با نگرانی نگاه می کند ، زیرا ممکن است موقعیت Alawite در منطقه را تقویت کند ، به خصوص اگر این گروه قدرت را در خارج از ساختار دولت مرکزی قرار دهد. نگرانی اصلی ، براساس تحلیل ماجیدی ، این است که علویان همچنان به دنبال رهایی گدازه های الکساندرون (هاتای) در Türkiye هستند و اقدامات جدید می تواند برای یکپارچگی ارضی Türkiye خطرناک باشد.

به طور خلاصه ، ماجیدی اظهار داشت که اگرچه روابط بین آنکارا و دمشق عمدتاً نزدیک و هماهنگ است ، اما نمی توان از تفاوت های مهم در مسئله کرد ، پیمان ابراهیم و قراردادهای ساحلی مدیترانه غافل شد و باید اعتراف کرد که دولت آلژلانی کاملاً در مدار نیست.

پایان پیام/