سحر امامی و هزاران شهد ؛ صدایی که خاموش نمی شود

آژانس خبری Tasnim – دورشاد باراتی – در آخرین ساعات ۲۶ ژوئن ۱۴۰۴ ، هنگامی که برنامه Live News از استودیوی خبری پخش شد ، صدای انفجار ناگهان سکوت را شکست. گرد و غبار ناشی از حمله موشکی رژیم صهیونیستی به ساختمان سمعی و بصری ، استودیو گسترش یافته و چشمان میلیون ها بیننده به قاب تلویزیون خیره شده است. از این انفجار شگفت زده نشده است ، اما از مقاومت مجری برای ایستادگی در برابر شجاعت و استحکام شگفت زده شد.

صحر امامی ، میزبان شبکه خبری ، بدون کمترین شک ، در لحظه ای که خطر جانی کاملاً ملموس بود ، به آنتن بازگشت و با صدای قاطع گفت: “صدای حقیقت خاموش نمی شود.” این جمله نه تنها واکنشی به تجاوز آشکار بود ، بلکه یک بیانیه جهانی از سوی یک روزنامه نگار بود که جان خود را محافظت کرده بود تا جریان آزاد اطلاعات متوقف نشود.

واکنش سحر امامی نمادی از رسانه ها است: خردمندان ، راستگو و در خدمت حقیقت. ایستادن او در یک لحظه بحرانی فراتر از یک عمل فردی بود. تجلی مسئولیت رسانه در بدترین شرایط ممکن. در دنیایی که بسیاری از آنها سکوت را به خطر می اندازند ، امامی با جسارت گفت: “ما از حقیقت عقب نشینی نمی کنیم.”

سحر امامی ؛ یک چهره نیست

شجاعت سحر امامی بدون شک تحسین برانگیز و الهام بخش است و نباید فراموش کرد که هزاران امام دیگر در رسانه ها وجود دارد و او یکی از هزاران روزنامه نگار متعهد است که جان خود را در ایران گرفته اند و حقیقت را روایت می کنند. امامی امروز نمادی از ایستادن در برابر تهدیدهای رسانه ای و جنگ روانی است.

از دفاتر خبری در دورافتاده ترین شهرها گرفته تا استودیوهای مرکزی پایتخت ، در رسانه ها زنان و مردان وجود دارند که تنها سلاح آنها صداقت و مسئولیت است. آنها روایت را از زمین لرزه ها و جنگ گرفته تا تهدیدات و تحریم ها ادامه می دهند. روایت زندگی ، روایت حقیقت و این شجاعت جمعی پایتمی است که رسانه های ملی و کل جامعه باید از آن قدردانی کنند.

بازتاب یک ایستاده ؛ از تحسین داخلی تا واکنش جهانی

بلافاصله پس از حمله ، صدای آمریکا بیانیه ای رسمی صادر کرد که محکوم به حرکت رژیم صهیونیستی و گزارش ادامه پخش زنده در همان لحظه های اولیه است. معاون کارگردان این حمله را “جنایت جنگی آشکار” خواند و اصرار داشت که دشمنان فکر می کردند که می توانند با انفجار صدای رسانه ملی را خاموش کنند ، اما چنین تخیل دیگری نبود. این خبر بدون وقفه ادامه یافت و حتی خبرنگاران همان انفجار گزارش های زنده را گزارش دادند.

در فضای رسانه داخلی ، واکنش ها گسترده و تحسین برانگیز بود. کاربران رسانه های اجتماعی با تولید مثل فیلم ، وی را “شیر رسانه ای” و “صدای حقیقت” نامیدند. شاعران ، روزنامه نگاران ، فعالان فرهنگی و چهره های سیاسی ، با انتشار مطالب در این عمل ، از وی به عنوان سمبل مقاومت رسانه ای یاد می کردند که وظیفه ملی خود را فراتر از این حرفه انجام داده است.

در سطح بین المللی ، بسیاری از آژانس های خبری مستقل و ناظران رسانه ای اقدامات اسرائیل را نقض آشکار حقوق روزنامه نگاران توصیف کرده اند. انتشار گسترده تصویر و گفتار صحرای امامی در رسانه های خارجی نه تنها از چهره خشونت آمیز رژیم صهیونیستی رونمایی کرد ، بلکه شجاعت یک زن و روزنامه نگار ایرانی را به عنوان الگویی از مقاومت در رسانه ها معرفی کرد.

رسانه ها

رویداد این استودیو نه تنها یک حادثه رسانه ای بود ، بلکه یک هشدار جدی برای آینده اطلاعات اطلاعات بود و آزادی بیانیه ای بود که رژیم صهیونیستی و استکبار جهانی به راحتی هدف قرار گرفتند.

در کنار این ، لازم به ذکر است که رسانه هایی که در صدر جنگ ترکیبی قرار دارند امروز به حمایت ، توجه و قدردانی بیشتری نسبت به همیشه نیاز دارند. صحر امامی و همکارانش ، در لحظه ای که در معرض خطر قرار گرفتند ، صدای مردم شدند. این به معنای یک مسئولیت بزرگ است ، اما در عین حال فشار مضاعف است.

شجاعت این خبرنگاران فقط یک رفتار شخصی یا واکنش غریزی نیست ، بلکه یک پیام واضح برای تمام جهان است: خبرنگاران ایرانی علی رغم همه تهدیدها و فشارها ، ایستاده اند و اجازه نمی دهند که حقیقت در زیر آوار رژیم جنایتکار و صهیونیستی دفن شود. آنها ثابت کردند که اگر اعتقاد به مأموریت رسانه ای باقی بماند ، صدا می تواند بلندتر از انفجارها باشد.

اکنون زمان جامعه ، مقامات و حتی نخبگان فرهنگی این کشور است که به این مدافعان بی قرار حقیقت نگاه کنند و شرایطی را برای رسانه های داخلی فراهم کنند تا قدرتمندتر و با اعتماد به نفس باقی بمانند. صحر امامی تنها نیست ، ایران هزاران امام دارد که مجبورند صدای آنها را بشنوند. نه تنها برای تحسین بلکه برای ادامه حقیقت.

پایان پیام/۷۸۱