به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، مستند «ریشه» در بخش ایران جشنواره حقیقت جایزه شهید آوینی اکران می شود. اثری که نگاهی ناسیونالیستی به جنگ ۱۲ روزه دارد و سعی دارد از زاویه ای متفاوت به بحران و واکنش های انسانی در دل خود بپردازد.
در این گفت و گو با متین محجوب یکی از کارگردانان این فیلم به بررسی ابعاد مختلف این مستند می پردازیم که با محوریت یکی از فیلم های پرمخاطب (ویروسی) فضای مجازی در دوران جنگ ساخته شده است.
موسیقی یکی از بهترین ابزار بیان انسان است
وی با اشاره به فضای کلی فیلم و رویکرد آن گفت: در زمانی که جنگ اغلب از دریچه سیاست و اخبار روایت می شود، می خواستم به لایه های خاموش و روزمره زندگی مردم در بطن بحران نزدیک شوم، جایی که تصمیمات بزرگ انسانی شکل می گیرد؛ بمان یا برو، سکوت یا صدا در جنگ، موسیقی برای من یکی از مستندترین و عمیق ترین ابزار بیان انسان است.
وی با تاکید بر نگاه متفاوت فیلم و اهمیت موسیقی در زمان جنگ، تصریح کرد: در «ریشه» موسیقی نه تزیین تصویر است و نه ابزاری برای القای احساسات، بلکه خود تبدیل به عنصری روایی و تحلیلی میشود و موسیقیهای ملی-میهنی در لحظات تاریخی دوباره فعال میشوند و برخاسته از بطن حافظه جمعی موسیقی هستند. رکن اصلی روایت ماست و حتی به محرک اجتماعی تبدیل می شود.»
دختری که شاید از او انتظار نمی رفت برای دفاع از وطن اقدام کند اما…
وی با اشاره به دو لایه مکمل روایت این فیلم گفت: یک لایه با سازندگان موسیقی سروکار دارد؛ کسانی که در شکل گیری موسیقی ملی نقش داشته اند، اما لایه دوم برخاسته از دل مردم است، سراغ یک آدم معمولی رفتیم؛ نیلوفر نماینده یک نوع اجتماعی است که معمولاً انتظار نمی رود در این بحران وطن به چالش بکشد و از وطن خواسته شده دفاع کند.
وی با اشاره به صحنه اجرای موسیقی نیلوفر گفت: عمل نیلوفر در ظاهر ساده است؛ اجرایی در شرایط جنگ. اما معنای دیگری دارد، نه شعار می دهد و نه بیانیه می خواند، عمل او دعوتی بی سر و صدا برای ماندن است؛ ماندن در شهری که خیلی ها در فکر ترک آن بودند. ذهن یک فرد معمولی؟
ایستادگی برای وطن از دل یک واکنش انسانی
وی با تاکید بر پرهیز از شعارزدگی مفهوم وطن گفت: ما وطن را نه به عنوان مفهومی انتزاعی یا سیاسی، بلکه به عنوان یک تجربه زیسته نشان دادیم، وطن جایی است که صدا معنا پیدا می کند؛ جایی که حافظه، موسیقی و تصمیمات فردی به هم گره می خورند، کنش نیلوفر دقیقاً در این زمینه معنا دارد؛ «ایستادن برای وطن از دل یک واکنش انسانی».
وی با اشاره به جمع بندی اثر گفت: پایان «ریشه» بر مفهوم ماندن می ایستد. بازگشت به ویدیوی اجرای نیلوفر نه تکرار است و نه تاکیدی صرف، بلکه یک جمع بندی معنایی است. می خواستیم یادآور شویم که گاهی یک رفتار ساده انسانی می تواند معنایی عمیق تر از بسیاری از سخنان بلندپروازانه داشته باشد. در نهایت، صدای «ریشه ای» که مخاطب را دعوت می کند، دعوت کننده به «ریشه» است. جنگ
انتهای پیام/
منبع:تسنیم





