به گفته خبرگزاری تاسنیم در Khoramabad ، Arbaeen فقط پیاده روی نیست ، Arbaeen ، قلب میلیون ها قلب ، با قدم های پر از عشق ، از دور و نزدیک به قول می آید ، جایی که خورشید در برابر عظمت اشک زائران می افتد. در این کاروان بی نهایت ، اوباش فقط ایستگاه های استراحت نیستند ، بلکه حلقه های خدمات و عشق هستند.
هر اوباش داستانی دارد. داستانی از خودکشی ، صبر ، فداکاری و عشق. اما در ضمن ، برخی از اوباش رنگ و بوی متفاوتی دارند. بوی شهادت در کنار نان ، چای و آب ، اوباش هایی که هنوز با خنده خادمان شهید خود در چادرها طنین انداز هستند.
یکی از این اربابان امام حسن عسکاری (AS) است. موکابی ، که به مدت پنج سال در قلب شهرهای مقدس عراق در مسیر عشق بوده است ، پرچم خدمت به زائران حسین (AS) در مجاورت مسجد هانانه نجف است. اما آنچه آن را از دیگران متمایز می کند ، حضور نوجوانان دهه هشتاد و گره ها نه تنها سرو می شود ، بلکه نام دوستان شهدای آنها را نیز روی سینه خود می گذارد و نان را با خون آن عزیزان می پزند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این ماشین متفاوت ، با علی امیدی ، رئیس امام حسن عسکری (AS) صحبت کردیم. صحبت او ترکیبی از افتخار ، دلتنگی و امید بود.
اومیدی در ابتدای مصاحبه گفت: الحمد الله پنجمین سالی است که ما در قالب امام حسن عسکری (AS) ، زیارت به زائران ابو عبدالله آل -هوسین موفقیت داریم. در سالهای اخیر ، کربوهیدرات ما در نانوایی تخصص داشته و در شهر مقدس کربلا مستقر شده است.
وی همچنین در مورد منابع انسانی توضیح داد: بندگان این موکاب عمدتاً نوجوانان دهه هشتاد و نودی هستند. نوجوانانی که با تمام پاهای خود کار می کنند. تا به امروز ، چهار نفر از همان افراد خالص و بی قرار به شهادت رسیده اند: شهید Alireza Sabetpour ، شهید علی باکر ، شهید علی بهاروند و شهید سید حسین موسوی. این شهدا یکی از ستون های اصلی بودند و جای خالی آنها همیشه احساس می شود.
امسال اما ، روحیه کمی متفاوت است. امید ادامه می دهد: به لطف خدا و با حمایت مردم عزیز و همراهی رفقای دلسوز ، ظرفیت جدیدی از ۸ تا هجدهم ایجاد شد و ما این بار توانستیم یک نانوایی در شهر مقدس نجف برپا کنیم. همچنین پذیرایی وجود دارد که خدماتی مانند صبحانه ، شام سبک ، چای و شربت را به زائران عزیز ارائه می دهد.
اما فعالیت های کربوکس محدود به خدمات غذایی نیست. امید همچنین به بخش فرهنگی موکاب اشاره می کند: ما همچنین در زمینه فرهنگی موفقیت کمی داشتیم. برای کودکانی که از پیاده روی خسته شده اند ، ما مواردی مانند بالن ، عروسک ها و هدایای کوچک را آماده کرده ایم تا لبخندی بر لب آنها و کاهش خستگی از راه ایجاد کنیم.
در حالی که او از خدمات متنوع ماکاب می گوید ، یک خرد آرام در میان سخنان او پنهان است. یک خاخام که از جای خالی دوستان شهید خود می گوید: همه این فعالیت ها امسال با اهداف شهدایی که در سالهای گذشته ما فعال بوده اند ، انجام می شود. آنها شیرده ، نان پخته شده و ناآگاهانه سرو می کردند ، اما امروز آنها دیگر در جمع ما نیستند. ما این خودرو را به نام و خاطره شهدای محبوب خود ، سید حسین موسوی ، علی باکر ، علی بهاروند و آلیرزا سبزپور تنظیم کرده ایم. چهار عزیز که با افتخار از آنها به عنوان “شهید” نام بردیم.
و در پایان ، امید ، با امید به مسیر آینده ، می گوید: مایل به مایل ، تحت پرچم این شهدا و در نزدیکی مسجد نجف ، می توانیم بخش کوچکی در خدمت به زائران حسینی داشته باشیم.
جاده Arbaeen ، نه فقط راهی از نجف به کربلا. این جاده از زمین به آسمان است. در قلب این مسیر ، گاهی اوقات بندگان از مکان ما بیرون می روند ، اما ردپاهای آنها مسیر را روشن می کند. امام حسن عسکاری (AS) نه تنها مکانی برای پخت نان و زائران بلکه بین نسل بزرگسالان امروز و ارزش های خالص دیروز است. این مکتب است که شهدای او هنوز یک معلم است ، و بندگانش ، دانش آموزانی که خدمات خود را یاد گرفته اند ، و چقدر این سرویس که بوی نان شهید را مزه می کند و لبخند کودکش را بسیار زیبا می کند ، پاداش نامحدودی است.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
