به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم ، روزنامه هاآرتص در گزارشی که در ویژه نامه آخر هفته خود منتشر کرد به ماجرای یک افسر اسرائیلی پرداخت که به دلیل عواقب جنگ ترجیح داد به زندگی خود پایان دهد.
به گزارش این رسانه، سرباز خودکشی از افسران عالی رتبه ذخیره ارتش اسرائیل و جزو تکنسین های خلبانی پهپادهای ارتش اسرائیل بوده است. موقعیت شغلی او باعث شده است که با وجود اینکه او در قید حیات نیست، ارتش اسرائیل اجازه افشای نام او را نمی دهد. اما یکی از بستگان نزدیک وی که هویتش فاش نشده است، می گوید که این سرباز همیشه تاکید می کرد که عواقب این جنگ بسیار بیشتر از آن چیزی است که بتوان تصور کرد، زیرا جنایات و کشتارهایی را دیده است که فراموش شدنی نیست. نیست
در قسمت های دیگر این گزارش طولانی آمده است: ساعت شش بعد از ظهر در یک قبرستان نظامی در مرکز (فلسطین اشغالی) ده ها افسر نیروی هوایی در صف های خاموش در حال حرکت هستند که در میان آنها تعدادی از فرماندهان ارشد دیده می شوند.
در کنار آنها بسیاری دیگر ایستاده اند، تعداد این افراد به صدها نفر می رسد.
کلمات ستایش آمیز یکی پس از دیگری از لبان این افراد جاری می شود، اما هیچ میکروفون خارجی آنها را ضبط نمی کند و هیچ لنز دوربینی اجازه ندارد آغوش و اشک را ثبت کند.
اگر این مراسم زیر آسمان باز نبود، می توان گفت که مراسم تشییع پشت درهای بسته بوده است.
اگرچه چندین ماه از آن روز می گذرد، اما انتشار نام مردی که در آنجا به خاک سپرده شده است، همچنان ممنوع است.
او یک افسر عالی رتبه ذخیره و یکی از قدیمی ترین و برجسته ترین اپراتورهای هواپیماهای بدون سرنشین در ارتش اسرائیل بود.
اما او، مانند بسیاری از افراد که جنگ روحشان را شکست و مجبور به پایان دادن به زندگی آنها شد، برای عموم ناشناخته ماند – و همچنین دلایلی که منجر به پایان او شد.
یکی از کسانی که در کنار او خدمت می کرد، در تلاش برای رفع این ابهام می گوید: تحمل فجایع جنگ، (جنایت های ارتش رژیم صهیونیستی)، فشار و مرگی که همه چیز را احاطه کرده بود را نداشت، دیدم کم کم پژمرده می شود، تعادل روحی اش را از دست می دهد، انگار زندگی از او جدا می شود.
در بخشی دیگر از این گزارش، همین فرد توضیح می دهد که افسر ارشدی که به زندگی خود پایان داده است، مسئول انجام این حملات نبوده، بلکه مسئولیت برخاست و فرود هواپیماها را بر عهده دارد – چیزی که در ارتش به آن «اپراتور پرواز خارجی» می گویند.
اما او همه چیز را می دید و نتیجه هر پرواز را می دانست. می‌دانم که این موضوع برای او سنگین است و مشارکتش در آن زخم‌هایی در درونش به جای می‌گذارد. بیشتر ما می‌توانیم آنچه را که می‌بینیم انکار کنیم، اما دیوار او شکسته شد.
یکی دیگر از اپراتورهای هواپیمای بدون سرنشین که از زمان شروع جنگ بیش از پانصد روز در مناطق ذخیره خدمت کرده است، این احساسات را تکرار می کند: “مردم فکر می کنند کار ما مانند بازی در پلی استیشن است، اما دور از آن است. درست است که ما از نظر فیزیکی از میدان جنگ دور هستیم، اما از نظر روانی ما نزدیک ترین افراد به آن هستیم. فشار دکمه یعنی.”
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
