به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم ، شهاب ضمیر در مطلبی که روز سه شنبه در سایت اطلاع رسانی Zeman Israel منتشر شد، به شرایط وخیم کابینه بنیامین نتانیاهو پرداخت و در این رابطه نوشت:
برای درک وضعیت روابط بین مردم و ساختار سیاسی باید بررسی کرد که اسرائیلی ها تا چه اندازه معتقدند که کابینه و ساختار سیاسی حاکم به دغدغه های آنها توجه می کنند و به آنها رسیدگی می کنند و به گونه ای عمل می کنند که رضایت آنها را جلب کند.
این دو شاخص از سال ۲۰۲۲ به طور مداوم در نظرسنجیهای ماهانه افکار عمومی که توسط مؤسسه آزادی و پاسخگویی در دانشگاه رایشمن انجام میشود، رصد میشوند و تصویر بسیار تاریکی از از دست دادن اعتماد عمومی به عملکرد و پاسخگویی تشکیلات سیاسی – نه تنها در میان مخالفان، بلکه در میان حامیان آن در انتخابات گذشته، ترسیم میکنند.
دادهها نشان میدهد که رضایت عمومی از عملکرد نظام سیاسی به نصف رسیده است – از تقریباً ۳۷ درصد در ژانویه ۲۰۲۳ به سطح نزدیک به ۲۰ درصد در تابستان ۲۰۲۵.
این تصور که ساختار سیاسی به فکر مردم است نیز در همین مدت کاهش یافته و از حدود ۳۰ درصد به کمتر از ۲۰ درصد رسیده است. این نشان دهنده کاهش متوسط تقریباً ۱۰ درصدی در مقایسه با سطح رضایت از ساختار سیاسی Bent-Lapid قبلی است.
اما چشمگیرترین روندها نه در میان عموم مردم، بلکه در میان رای دهندگان خود ائتلاف است. در ماه های اول تشکیل ساختار سیاسی کنونی، بیش از ۷۰ درصد رای دهندگان از عملکرد آن راضی بودند و حدود ۶۰ درصد معتقد بودند که به مشکلات مردم اهمیت می دهد.
با این حال، با گذشت زمان، این ارقام به تدریج کاهش یافت: در آغاز سال ۲۰۲۴، آنها تنها به حدود ۴۵٪ رسیدند و در سال ۲۰۲۵، پس از یک افزایش جزئی، حداکثر به حدود ۵۰٪ خواهند رسید.
به عبارت دیگر، تقریبا نیمی از رای دهندگان ائتلافی از عملکرد ساختار سیاسی که به آن رای داده اند راضی هستند.
از سوی دیگر، در میان رای دهندگان اپوزیسیون، تصویر به طور مداوم تیره و تار است: رضایت و نرخ بهره نظام سیاسی در این مدت تنها بین ۵ تا ۱۰ درصد در نوسان بوده است.
کابینه اسرائیل قرار است نماینده همه شهروندان باشد و در راستای منافع آنها عمل کند. بنابراین این رقم بیانگر شرایطی است که قشر وسیعی از مردم احساس می کنند ساختار سیاسی اصلاً به نفع آنها عمل نمی کند.
این امر با یک پدیده کلی که به طور فزاینده ای در جامعه و سیاست اسرائیل مشهود است تشدید می شود: قطبی شدن بین احزاب سیاسی.
از این نظر، کاهش اعتماد نه تنها به مواضع مختلف سیاسی، بلکه به تفاوت عمیق در برداشتها از واکنش ساختار سیاسی مربوط میشود.
چه چیزی باعث این فرسایش می شود؟ بخشی از پاسخ در واقعیت های سال های اخیر نهفته است. اختلافات داخلی بر سر اصلاحات سیستمی، جنگ غزه و پیامدهای آن، و احساس گسست فزاینده بین رهبری و مردم، همگی به از بین رفتن اعتماد عمومی به نهادهای ساختار سیاسی کمک کرده است.
داده های موسسه آزادی و پاسخگویی نشان می دهد که کمتر از یک نفر از هر پنج اسرائیلی به تشکیلات سیاسی اعتماد دارند و حتی کمتر از آن به کنست اعتماد دارند.
در اسراییل، جایی که سیستم حکومتی به شدت متمرکز است و مکانیسم نمایندگی قوی دیگری جز ساختار سیاسی و کنست وجود ندارد، شکاف حتی بیشتر است.
وقتی حتی رای دهندگان احزاب حاکم باورشان را از دست می دهند که دستگاه سیاسی به حرف آنها گوش می دهد، این نه تنها یک بحران اعتماد است، بلکه نقض ماهیت وعده دموکراتیک است.
در غیاب آگاهی سیاسی، شهروندان نه تنها به ساختار سیاسی، بلکه به کل نظام اعتماد خود را از دست می دهند و به دنبال راه حل های جایگزین می گردند.
تشکیلات سیاسی که اعتماد رای دهندگان خود را از دست می دهد، نه تنها از نظر سیاسی ضعیف است، بلکه ممکن است از نظر اجتماعی نیز منزوی شود و در اجرای سیاست های بلندمدت خود و جلب حمایت عمومی دچار مشکل شود.
این اعداد فقط یک علامت هشدار نیستند. بلکه یادآور هزینه های انباشته مدیریت دولتی بی دقت هستند.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم





