به گفته خبرنگار فرهنگی آژانس خبری تاسنیم ، در روزهایی که جهان اسلام در حال آماده سازی برای بزرگداشت تولد پیامبر عالی (صلح بر او است) و هفته وحدت ، تلاوت امام علی (ع) در قربانی مهم است برای حفظ وحدت امما اسلامی. امام علی (ص) ، پس از مرگ پیامبر (صلح بر او) ، با وجود حق خاص خود در خلافت ، از هرگونه اقدامی که منجر به تقسیمات و تقسیمات در جامعه نوظهور اسلامی شود ، جلوگیری کرد و حتی با تلاش و تلاش آرام از اسلام محافظت کرد.
در مصاحبه ای دقیق با دکتر محسن جوداوی ، متخصص تاریخ اسلام ، خبرگزاری تاسنیم ابعاد این فداکاری بزرگ را بررسی کرده است. از سکوت استراتژیک امام گرفته تا بحران های سیاسی گرفته تا نقش وی در جلوگیری از بهره برداری از دشمنان خارجی و در نهایت پیام امروز این رفتار برای امت اسلامی در آستانه هفته وحدت.
راز سکوت استراتژیک امام علی (ص) پس از مرگ پیامبر (صلح بر او)
خوب است که بحث را از ابتدای روزهای پس از مرگ پیامبر (صلح بر او) شروع کنیم. منابع تاریخی می گویند که امام علی (ع) ، علی رغم حق ضروری وی در خلافت ، ساکت و صبر برای جلوگیری از تقسیمات و خطر از بین بردن اسلام بود. تحلیل شما از این تصمیم تاریخی چیست؟
این یکی از حساس ترین و مهم ترین فصل های تاریخ اسلام است. امام علی (ص) پس از مرگ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با شرایط روبرو شد که اگر او اصرار بر حق خود داشته باشد ، جامعه اسلامی تازه کار در جنگ داخلی خواهد بود. در حالی که در شبه جزیره سعودی ، بسیاری از قبایل هنوز اسلام را به درستی درونی نکرده اند ، و خطر ارتداد و قیام های داخلی مانند نبردها در پیش بود. در چنین محیطی ، هرگونه اختلاف بین مسلمانان می تواند وجود اسلام را از بین ببرد.
امام علی (ع) ، با درک عمیق از ضرورت حفظ اصل اسلام ، حق خود را قربانی کرد و از هرگونه اقدامی که منجر به شکاف عمیق و جنگ داخلی با صبر استراتژیک شود ، جلوگیری کرد. توجه داشته باشید که این صبر نباید انفعال تلقی شود ، بلکه نوعی فداکاری آگاهانه و فداکاری است که امام برای بقای اسلام زندگی و وضعیت سیاسی خود را فدا کرده است.
از قنات مدینه تا نهج الباگا ؛ امام علی (ع) قربانی اجتماعی
برخی از منابع ذکر شده است که علی (ع) در سالهای اولیه به جای رویارویی نظامی یا صریح سیاسی کار و کشاورزی کار کرده است. این انتخاب به چه معنی بود و چه پیام سیاسی و اجتماعی داشت؟
بله ، یکی از جلوه های قربانی امام علی (ع) رفتار آنهاست. آنها پس از برکناری از خلافت ، آنها کشاورزی ، حفر قنات و توسعه زمین را به جای تحریک جامعه یا ایجاد صف ها انجام دادند. منابع تاریخی نشان می دهد که بسیاری از قنات ها و درختان نخل در مدینه و محیط اطراف آن نتیجه امیر الممینین (AS) بوده است.
این اقدام دو پیام واضح داشت: اول ، امام ، به دور از بحث و جدال صریح ، به مسلمانان نشان داد که نگرانی اصلی وی حفظ اسلام و صلح جامعه است. دوم ، از این طریق ، آنها نوعی مدل سازی عملی را برای کار ، تلاش و خودکشی ساختند.
حتی برخی از این سرزمین ها و قنات ها برای لذت بردن از آن به مردم اختصاص داده شده است. به این ترتیب ، امام علی (AS) به جای ورود به مبارزات قدرت ، کار و خدمت به جامعه را انتخاب کرد. این رفتاری است که بالاترین اعتراض و در عین حال قربانی وحدت بود.
تحمل خارها در چشم و استخوان در گلو برای حفظ اسلام
برخی از منتقدین در طول تاریخ ، صبر علی را به عنوان یک عقب نشینی سیاسی می دانند. آیا می توان گفت که این صبر صرفاً استعفا بوده است یا باید به عنوان یک استراتژی آگاهانه برای حفظ وحدت توضیح داده شود؟
این دیدگاه که صبر امام علی نوعی عقب نشینی یا ضعف است به دلیل جهل از شرایط تاریخی است. اگر به اسناد معتبر نگاه کنیم ، می فهمیم که پیامبر بارها و بارها به حقوق آنها در خطبه ها و سخنان خود اشاره کرده و سکوت را فقط برای حفظ دین و جامعه نوپا انتخاب می کند.
امام علی (ع) می گوید: “Sobert and Al -ain Al -Ghazi و Al -Halaq(نهج الباگا ، خطبه ۳) ، من منتظر ماندم در حالی که خار در چشم و استخوان در گلو داشتم. این صبر و شکیبایی یک صبر منفعل نبود ، اما این یک تصمیم استراتژیک برای جلوگیری از از بین بردن اسلام اسلام بود.
لازم به ذکر است که دشمنان خارجی مانند شرق روم و ساسانید ایران به دنبال فرصتی برای ضربه زدن به اسلام بودند. در چنین شرایطی ، یک تفاوت داخلی می تواند سرنوشت اسلام را تغییر دهد. بنابراین ، سکوت امام علی (ع) باید به عنوان نوعی از خودکشی سیاسی و اجتماعی تلقی شود که نشان دهنده معنویت و دوراندیشی وی است.
سد علیه سوء استفاده از دشمنان
شما به دشمنان خارجی اشاره کردید. آیا می توان گفت که قربانی امام علی (ع) در سکوت و صبر در واقع از سوء استفاده از بیگانگان از اختلافات داخلی جلوگیری می شود؟
مطمئناً همان است. اگر امام علی (AS) در اوایل پس از ساقفا شمشیر را جارو می کرد ، جامعه اسلامی در جنگ داخلی قرار می گرفت. در این حالت ، قدرتهای خارجی ، مانند روم شرقی ، که نگران گسترش اسلام بودند ، به سرعت از شکاف داخلی مورد سوء استفاده قرار گرفتند و اسلام خفه می شود.
در حقیقت ، تصمیم امام (AS) یک سپر دفاعی در برابر تأثیر دشمنان بود. آنها با صبر و شکیبایی خود ، نه تنها وحدت داخلی را حفظ کردند ، بلکه از فرصت بیگانگان نیز جلوگیری کردند. این فداکاری مانند فداکاری در میدان نبرد بود ، اما حتی فراتر از آن ، زیرا امام در زمینه سیاست و جامعه اسلام را با زندگی و شهرت خود حفظ می کرد.
آموزش شاگردان به جای ایجاد اختلافات
در این میان ، چه ارتباطی بین سکوت سیاسی امام علی (ع) و فعالیتهای علمی و آموزشی وی داشت؟ آیا می توان گفت که علیرغم برکناری ، آنها همچنان به تقویت پایه های اسلام در جبهه دیگر ادامه دادند؟
بله ، این بسیار مهم است. امام علی (AS) در آن سالهای سکوت بیرونی در زمینه علم و آموزش فعال بود. او دانش آموزانی مانند کمیل و بسیاری دیگر را بزرگ کرد و علوم اسلامی را توضیح داد. خطبه ها ، نامه ها و خرد های امام ، که بعداً در نهج الباگارا گردآوری شد ، نتیجه این دوره است.
به عبارت دیگر ، امام علی (ع) در جبهه دیگری فعالیت می کرد ، جبهه ای که از نظر پایداری و نفوذ کمتر از جهاد نظامی و سیاسی نبود. این همچنین نوعی از خودآزمایی بود زیرا امام می توانست کنار بگذارد و مطلق باشد ، اما در عوض ، با بار سنگین و تحمل بار آموزش و حفظ آموزه های اسلامی.
درس امام علی (AS): گرانترین حقوق برای وحدت نیز قربانی می شود
با توجه به این بحث ها ، اگر می خواهیم به طور خلاصه قربانی امام علی (ع) را برای وحدت بیان کنیم ، مهمترین پیام برای جامعه اسلامی امروز چیست؟
خلاصه ما این است که قربانی پیامبر علی (ص) در داستان پس از -prophet (ص) الگوی ابدی برای مسلمانان است. پیامبر نشان داد که گاهی اوقات برای حفظ اصل دین و منافع امت ، باید بر حق شخصی و حق الهی غلبه کرد. این به معنای انکار حقیقت نیست ، بلکه ترجیح اسلام بر منافع فردی است.
پیام رفتار امروز مشخص است: جامعه اسلامی همیشه باید وحدت و بقای اسلام را بر هر تفاوت اولویت بندی کند. امام علی (ص) به ما آموخت که اگر خطر نابودی اصل اسلام وجود داشته باشد ، باید از هرگونه تقسیم با ایثار ، صبر و فداکاری خودداری کنیم. این پیام امروزه در برابر دشمنان خارجی و جریان های تفرقه آور از همیشه معنی دار است.
ما در آستانه تولد پیامبر (صلح بر او) و هفته وحدت هستیم. با توجه به آنچه در مورد فداکاری پیامبر (صلح بر او) در حفظ وحدت اسلامی گفتید ، بین این مناسبت بزرگ و رفتار امام علی (AS) چه می توان ایجاد کرد؟
هفته وحدت در واقع یادآوری همان روحیه ای است که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که در جامعه اسلامی تازه کار تأسیس شده است ، و امام علی (ع) آن را پس از مرگ وی حفظ کرد.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) مأموریتی برای رهبری امت از پراکندگی و تقسیم به یک ملت واحد داشت. پس از او ، این امام علی (ع) بود که این آرزو را رعایت کرد ، حتی حق خاص خود را نیز تصویب کرد تا امت در سالهای اولیه زندگی خود فروپاشید.
امروز ، هفته وحدت یادآوری فداکاری و اولویت اسلام بر منافع شخصی است. مسلمانان باید به امام علی (ع) آموزش دهند که وحدت سرمایه ای است که حتی گرانترین حقوق باید قربانی شود. درست در این روزها ، هنگامی که نام پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در سراسر جهان طنین انداز می شود ، خواندن رفتار امام علی می تواند یک الگوی عملی برای امت اسلامی باشد تا بر اساس تهدیدها و فتنه ها جمع شود و از تقسیمات جلوگیری کند.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
