حنیف غفاری در یادداشتی نوشت: واشنگتن ، تروایکا اروپا و آژانس بین المللی انرژی اتمی در روزهای اخیر با ژانر اصلی اسنپبک بازاری ساخته اند و قیمت آن در حال حاضر “بخش متقابل” است! به عبارت دیگر ، فعال سازی مکانیسم ماشه توسط سه کشور اروپایی عضو برژام از ارزش واقعی آن نبود و بازاریاب اصلی آن در سراسر اقیانوس اطلس (آمریکا) مستقر شد. در این رابطه دو نکته اساسی وجود دارد:
اول ، غرب قصد دارد مکانیزم ماشه ایران را مجبور کند مشت های خود را در مذاکرات هسته ای آینده در ازای تأخیر در نهایی کردن مکانیسم باز کند. غرب با دو نقطه ناشناخته به نام “سرنوشت واقعی Natanz و Fordow” و “محل دقیق ۶۰ ٪ اورانیوم غنی شده” در ایران روبرو است. به نمایندگی از ایالات متحده و رژیم صهیونیستی ، Trohica اروپایی وظیفه دارد Snapbeck را جابجا کند تا ایران در ازای اعمال تأخیر (نه لغو) معادله تعدد موجود را حل کند! تا زمانی که این مؤلفه ها ناشناخته باشند ، قدرت خطر خطر غرب کاهش می یابد و آسیب پذیری آن در برابر تهران افزایش می یابد. بنابراین ، ما باید در ابتدا فلسفه ایجاد این بازار و ماهیت آن را بشناسیم ، خواه در هماهنگی ها ، قوانین یا ابزارها از این طریق باشیم.
نکته دوم این است که به همان اندازه که به سمت پذیرش قوانین بازی در این بازار حرکت می کنیم ، به معنای پذیرش قوانین فروش است. بنابراین ، تلاش و تمرکز ما باید بر نابودی معمای استراتژیک دشمن در این بازار باشد ، نه اینکه با روش ها و تاکتیک های آن دست و پنجه نرم کنیم! شکی نیست که مدیریت آن آسان نیست ، اما نمی توان آن را غیرممکن دانست. تکرار استدلال های عمومی جمهوری اسلامی ایران ، روسیه و چین در مورد عدم مشروعیت اقدامات اروپایی در فعال سازی مکانیسم ماشه ، بخش مهمی از رویارویی است که بر “ماهیت بازار غربی” متمرکز است و نه “قوانین حضور در بازار”. همین استدلال (که تاکنون نیز به خوبی مورد تأکید وزارت امور خارجه قرار گرفته است) هنوز باید اصرار داشته باشد که وارد لایه های بیرونی بازی خطرناک که در هر دو طرف اقیانوس اطلس طراحی شده است ، وارد نشود. قدرت ما در از بین بردن هسته بازی غربی نباید نادیده گرفته شود.
منبع: جوان
پایان پیام/
منبع:تسنیم
