ECUARAN: سرمایه گذاری در فناوری و نوآوری یکی از ضروریات رشد صنعتی و اقتصادی در هر کشور است. شاخص های مختلف حاکی از آن است که ایران در شرایط خوبی نیست.
“آنها می گویند نیروهای فناوری اجتناب ناپذیر هستند ؛ اگر بخواهیم ، نمی توانیم در مقابل آنها بایستیم. با این حال ، امتحان او توصیه نمی شود. ما باید خود را با اوضاع سازگار کنیم.” برای مثال ، با سرمایه گذاری در مهارتهایی که در آینده ارزش خواهد داشت. “این همان چیزی است که توسط Daron Ajam Oglu می گوید.
این منجر به اخراج نیروی کار و بیکاری جمعیت زیادی از مردم می شود. این احتمالاً منجر به ناآرامی های سیاسی و اجتماعی خواهد شد. آژام اوگلو معتقد است که آموزش نیروی کار و تقویت مهارتهای انسانی مانع از بین بردن انسان از صنایع و مشاغل خواهد شد. در همین راستا ، دولت می تواند به راه حل های نهادی و اقتصادی کمک کند. راه حل نهادی تقویت اتحادیه های کارگری برای آموزش نیروی کار و افزایش دانش آنها است. راه حل اقتصادی همچنین ایجاد مشوق هایی برای شرکت ها برای استخدام نیروی کار است. در حقیقت ، مشوق های مالیاتی برای جذب سرمایه بیشتر نیز باید برای جذب نیروی کار ماهر توسط دولت اتخاذ شود. بنابراین ، افزایش ظرفیت علمی افراد توسط بنگاه ها برای افزایش بهره وری و جلوگیری از اتوماسیون مهم است.
همچنین اهمیت این امر در اقتصاد ایران است. اقتصادی که تشنه رشد اقتصادی است و می توان گفت هیچ راه دیگری غیر از توسعه صنعتی نیست. با این حال ، طبق گفته مرکز تحقیقات ماجلیس ، وضعیت فناوری و نوآوری در صنایع کشور نامناسب است.
وضعیت سرمایه انسانی در بنگاه های صنعتی
یکی از راه های معرفی فناوری به صنعت و بهبود فرآیندهای تولید ، آموزش نیروی انسانی ماهر است. این در حال حاضر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در حقیقت ، سرمایه انسانی با کیفیت می تواند منجر به سودآوری مشاغل و در نهایت رشد اقتصاد کل کشور شود.
روند رشد و تغییر در سرمایه انسانی در ایران از دو طریق قابل ارزیابی است. اولین مورد این است که می توان سهم کارمندان دارای تحصیلات در مقطع کارشناسی و عالی را مورد بررسی قرار داد که در ایران افزایش یافته است. از طرف دیگر ، نسبت هزینه های آموزشی به ارزش افزوده کارگاه های صنعتی ، که یکی دیگر از شاخص های تخمین وضعیت سرمایه انسانی در کشور است ، دارای شرایط نامطلوب است.
به طور دقیق تر ، سهم کارمندان ارتش صنعت با مدرک لیسانس و بالاتر از ۲۰۰۲ تا ۱۳۹۹ افزایش یافته است ، که نشان دهنده رشد اشتغال تحصیلات دانشگاهی بیشتر در صنایع کشور است. البته نحوه استفاده از این کارمندان نیز بسیار مهم است ، زیرا اگر این فرایند مزایای اقتصادی زیادی برای صنعت نداشته باشد ، جذب افراد بالاتری در واقع چیزی به همراه نخواهد داشت.
با وجود روند مثبت در شاخص سهم کارمندان آموزش عالی ، شاخص هزینه های آموزشی به شرکتهای صنعتی ارزش افزوده در وضعیت نامناسب قرار دارد. این شاخص نشان می دهد که بنگاه ها برای به روزرسانی نیروی انسانی خود چقدر هزینه کرده اند. مطالعات نشان می دهد که سهم هزینه های آموزشی از کل ارزش افزوده کارگاه های صنعتی ناچیز است. به طوری که بالاترین مقدار این شاخص ۰.۱۱ ٪ است. از طرف دیگر ، حتی روند این شاخص رو به پایین بوده است. بنابراین ، مشاغل ایرانی در منابع انسانی خود سرمایه گذاری نکرده اند ، و هر آنچه به آن سرمایه انسانی گفته می شود ناشی از مهارت ها و آموزش هایی است که خود منابع انسانی با تصمیم خود آموخته است و نقشی ایفا نمی کند.
ارزیابی سرمایه گذاری شرکتهای صنعتی در تحقیق و توسعه
نسبت هزینه های تحقیق و آزمایشگاه به شرکت های ارزش افزوده شاخصی است که می توان سرمایه گذاری و بنگاه های تحقیق و توسعه را تخمین زد. استفاده از این شاخص ممکن است یک تخمین دقیق از شرکت های سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه نباشد ، اما این تنها آماری در این زمینه است.
آمار نشان می دهد که از سال ۲۰۰۲ تا ۱۴۰۱ ، بالاترین نسبت هزینه های تحقیق و توسعه به کل شرکت های ارزش افزوده ۰.۳ ٪ بود که حتی در مقایسه با متوسط اقتصاد ایران ۰.۵ ٪ تخمین زده می شود. لازم به ذکر است که میانگین جهانی این شاخص ۲ ٪ است. بنابراین می توان گفت که روند سرمایه گذاری شرکتهای صنعتی در تحقیق و توسعه قابل قبول نیست.
حادثه خرید ماشین آلات و فناوری در صنعت کشور
جذب دانش و فناوری به طرق مختلف ستون دیگری از شاخص نوآوری جهانی است. در حقیقت ، وارد کردن ماشین آلات و تجهیزات جدید و به روزرسانی خطوط تولید یکی از مهمترین راه های انتقال فناوری است.
برای ارزیابی این شاخص ، فرایند دارایی سرمایه صنعتی ، از جمله ماشین آلات و فناوری و سهم این دارایی ها به کل دارایی سرمایه در صنعت. داده ها نشان می دهد که خرید ملک سرمایه خارجی در بخش صنعت ایران از سال ۲۰۱۱ کاهش یافته است ، زمان تحریم ها شدت یافته است. این امر منجر به استهلاک دارایی های فیزیکی صنعت شده و شرکت های صنعتی این کشور را به عقب نشینی از روند تحقیق و توسعه جهانی رها می کند.
از طرف دیگر ، با شروع تحریم های ایالات متحده ، با شروع تحریم های ایالات متحده ، سهم دارایی های سرمایه در ماشین آلات و فناوری نیز به شدت کاهش یافته است. به طوری که این شاخص که در سال ۲۰۱۰ ۵۳ ٪ بود ، در ۱۴۰۱ به ۱۳ ٪ رسید.
البته همه اینها فقط مربوط به تحریم ها نیست. در حقیقت ، اتخاذ سیاست های ساختمانی داخلی و تعرفه ها و وظایف گمرک برای واردات ماشین آلات و تجهیزات نیز درگیر شده است.
