به گفته خبرگزاری TASNIM KERMAN ، در آخرین روز ماه صفر ، ماهی که پر از داغ و مصیبت خانواده خیانت و خلوص است ، بار دیگر آسمان استان کرمان ، پایتخت جهان اسلام ، عزاداری شد و شهر مشتری ، مشتری. (AS) ، هشتمین امام شیعه جهان ، در حرم Abna Musa Bin Ja’far جمع آوری شد.
حرم ، که توسط برادران نجیب هشتم امام شیعه دفن شده است ، در چنین روزهایی غم و اندوه مضاعف پیدا می کند. به نظر می رسد که دیوارهای آن نیز با زائران به “یا علی بن موسی الرزا (As)” زمزمه می کنند. فضای آسمانی آستان ، در آخرین روزهای ماه گذشته ، پر از اشک و ناله هایی بود که از سینه های داغ به آسمان بلند شد. پرچم های سیاه روی حرم و پرچم های عزاداری که در نسیم غمناک مشتری رقصیدند ، تجلی غم و اندوه جمعی را نشان دادند.
مردم از گوشه کرمان و حتی سایر شهرها از روز گذشته خود را به این آستان مقدس آورده بودند. همه با نیت و هر قلب با درد ، اما همه با یک صدا. عزاداری غرب یک امامی بود که سالها در یک مدینه مظلوم زندگی می کرد و سرانجام با عباسید مامون به شهادت رسید.
در حرم وسیع حرم ، هیئت های عزاداری با پرچم های سیاه و کتری یکی پس از دیگری وارد شدند و صدای عزاداری دانشمندان قلب مخاطبان را در اشک ریخت. سنج ها و طبل های صدا ، انسانهای کودکان ، اشک جوانان پیر و عاشقانه همه در هم تنیده بودند و فضایی از همدلی و وحدت ایجاد کردند.
پس از عزاداری در گوشه حرم ، از جمله صدای طبل ها و ترومپت ها ، هنرمندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) روستای ده زیار بودند که هر سال قلب عزاداران را به ارمغان می آورد و ahl al -bayt al -islam را به مدت یک ساعت به تصویر می کشد.
بسیاری از زائران معتقد بودند که حضور در برادران امام رضا در روز شهادت وی فرصتی برای تجدید پیمان با استان و پناه بردن به دریای امام راوف است.
این جامعه بزرگ نه تنها نمادی از عشق و عشق مردم کرمان برای امام رضا (ص) است ، بلکه نشان دهنده زنده بودن فرهنگ و زیارت در جامعه شیعه است. امروز ، حرم Abna Musa ka”far al -islam نه تنها به میزبانی عزاداران یک شهر یا یک استان ، بلکه آینه ای از همبستگی شیعه ایرانی و عشق به خانواده عصمت و خلوص نیز برگزار شد.
در غروب آفتاب این روز غم انگیز ، هنگامی که آخرین نمایندگان به آرامی از حرم خارج می شدند ، جو حرم معطر هنوز زمزمه “سلام الیک یا علی بن موسی الرزا” بود. به نظر می رسد که عشق به امام هشتم هرگز از قلب ها برداشته نمی شود و حرم همچنان یک پناهگاه اشک و دلسوزی بی پایان خواهد بود.
پایان پیام/۵۱۱/
منبع:تسنیم
