به گزارش خبرگزاری تسنیم ، سی و پنجمین روز از آغاز جنگ تحمیلی (۴/۸/۱۳۵۹)، روزی است که مزدوران عراقی بر شهر خونین شهر به طور کامل تسلط یافتند و تعداد زیادی شهید و مجروح بر زمین گذاشتند و آخرین بازماندگان حماسه خونین شهر، شهر را به اجبار تخلیه کردند.
این روز، روز تکمیل اشغال شهری است که رزمندگانش نزدیک به دو ماه جنگیدند و شبانه روز تلاش کردند تا با انجام وظیفه الهی دشمن را از گسترش تجاوزات به میهن اسلامی باز دارند.
خرمشهر اگرچه سقوط کرد، اما شاهد حماسه ها، مقاومت ها و رشادت هایی بود که گرمای اشغال ۳ روزه خوزستان را بر دل رژیم عراق و سقوط نظام جمهوری اسلامی و شکست انقلاب اسلامی بر استکبار غرب و شرق و رژیم های مزدور آنها گذاشت.
حماسه سازان خرمشهر با مقاومت خود، راهبرد جنگ سریع یا پیروزی برق آسای دشمن را شکست دادند و عراق را در تکمیل هدف استراتژی جدید خود یعنی اشغال آبادان و جزیره آبادان ناکام گذاشتند.
یکی از نکات ضروری که در اینجا باید به آن اشاره کرد این است که وقتی آخرین مدافعان خرمشهر را ترک کردند، مهاجمان به شدت به پل و راه باریک خروجی زیر پل حمله کردند به طوری که در حین عبور از نرده های زیر پل چند نفر مجروح یا شهید شدند و به داخل رودخانه سقوط کردند.
در چنین شرایطی است که امیر رفیعی که همیشه در سخت ترین شرایط پیشتاز میدان بوده است، ایثارگرانه در گوشه ای از استانداری موضع می گیرد و با تیراندازی در مقابل متجاوزان، دیوار آتش برپا می کند تا بقیه بچه ها بدون گزیده شدن از سوی دشمن، خرمشهر را ترک کنند.
کسانی که از محل دور می شوند هنوز صدای تیراندازی او را از فاصله دور می شنوند. امیر تا زمانی که می‌توانست به اجرای آتش ادامه می‌دهد و یا به همرزمان شهیدش در میعادگاه خونین شهر می‌پیوندد یا در حالی که به شدت مجروح شده بود به دست دشمن می‌افتد.
بدین ترتیب در ۱۳ آبان ماه ۱۳۵۹ تلاش شبانه روزی جوانان و پاسداران خرمشهری، عده ای غیور از رزمندگان و رزمندگانی که برای انجام وظیفه به این مشهد آمده بودند، به پایان می رسد و بازماندگان این حماسه بزرگ برای یافتن مشهدی دیگر آماده می شوند تا شهر خونین را از چنگال دشمن آزاد کنند و در چنگال خدا به انتظار بنشینند. وظیفه
درود بر کسانی که با جان خود مقاوم ترین سپر و سلاح را در مقابل دشمن ساختند و به بهانه کمبود سلاح میدان را ترک نکردند.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
