تقسیمات طبقاتی برای روایت هزینه فقرا و اغوا کننده ؛ ثروتمندترین افراد برای فقرا چند نفر هستند؟

به گفته اکوران ، طی دهه های گذشته ، نابرابری اقتصادی در ایران فراز و نشیب های بی شماری را تجربه کرده است. در مقطعی از زمان ، به ویژه در سالهای پس از جنگ تحمیل شده یا در هنگام اجرای برخی از سیاست های پشتیبانی ، شکاف بین طبقات جامعه کاهش یافته است. اما این کاهش همیشه به معنای بهبود وضعیت اقشار کم درآمد نیست ، اما در بسیاری از موارد این امر به دلیل رفاه اقشار ثروتمند و کاهش کلی در خرید قدرت در جامعه بوده است.

تقسیم کلاس معمولاً در دوره های رشد اقتصادی ناهموار یا در شرایط تورمی عمیق تر می شود. از طرف دیگر ، هنگامی که بحران های اقتصادی به طور همزمان تمام دهک های درآمدی را تحت فشار قرار می دهند ، به نظر می رسد شکاف بین آنها کاهش می یابد. اما این نوع کاهش نابرابری ، به جای نشانه عدالت اقتصادی ، بازتابی از معیشت شدید برای همه بخش ها است.

مطالعات آماری در سالهای اخیر نشان می دهد که روند کاهش تقسیمات کلاس ، اگرچه ادامه دارد ، اما ممکن است بازتاب بیشتری از کاهش همزمان کیفیت زندگی در دهک های فوقانی و پایین باشد.

کاهش نسبی کلاس در سال ۲؟

در سال ۴ ، شکاف هزینه بین ثروتمندترین و فقیرترین خانوارهای کشور کاهش یافته است. داده های مرکز داده نشان می دهد که هزینه های دهکین ۱۰ تنها ۱.۵ برابر دکوراسیون اول بوده است ، در حالی که این نسبت در سال ۶.۱ ثبت شده است. در مناطق شهری ، این نسبت از ۰.۵ به ۰.۸ و در مناطق روستایی از ۰.۸ به ۰.۸ کاهش یافته است.

کاهش این نسبت ها به معنای کوچک شدن شکاف کلاس است. اما برخلاف تصور عمومی ، چنین تغییراتی لزوماً به دلیل بهبود خانواده های کم درآمد نیست. در شرایطی مانند تحریم ها ، تورم یا بحران های اقتصادی ، قدرت خرید دهک های بالاتر نیز کاهش می یابد که منجر به کاهش شاخص تقسیم کلاس می شود. پیش از این ، چنین الگویی در دوره هایی مانند پایان جنگ تحمیل شده یا اجرای یارانه های نقدی در سال ۲ مشاهده می شد.

شاخص هزینه هزینه دهم دهک به دکوراسیون اول یکی از مهمترین معیارهای سنجش نابرابری اقتصادی است. از آنجا که خانوارها معمولاً درآمد خود را خرج می کنند ، این شاخص می تواند تصویری مناسب از شکاف رفاه بین بخش های مختلف جامعه ارائه دهد. لازم به ذکر است که بخشی از هزینه هزینه ها ممکن است به دلیل تورم اسمی باشد ، نه بهبود واقعی معیشت.

یک نمای

ضریب جینی ، به عنوان یکی از مهمترین شاخص های اندازه گیری نابرابری درآمدی ، در مقایسه با سال قبل خفیف کاهش یافته است. بررسی داده های دفتر سرشماری ایران نشان می دهد که در مناطق شهری ، ضریب جینی از ۰.۸ در سال به ۰.۸ در سال کاهش یافته است. همچنین ، در مناطق روستایی ، این شاخص از ۰.۸ به ۰.۸ افزایش یافته و کاهش یافته است.

این ارقام حاکی از کاهش نابرابری درآمدی در هر دو زمینه است ، اگرچه هنوز از سطح پایین دهه دور هستند. به عنوان مثال ، ضریب جینی در مناطق شهری حدود ۱.۵ بود که هنوز هم پایین تر از سطح فعلی است.

کاهش ضریب جینی در سال ۶ ، به ویژه با کاهش قدرت خرید اقشار بالادست ، می تواند بازتابی از فشار گسترده اقتصادی بر همه دهک های درآمد باشد. کاهش شکاف درآمد از این مسیر ، اگرچه بهبود ظاهری شاخص ، نشان دهنده بهبود واقعی عدالت اجتماعی نیست ، اما بیشتر نشانگر سطح نسبی درآمد در شرایط دشوار اقتصادی است.