به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ، روز پنجشنبه هیئت مدیره مرکز یادبود جان اف کندی برای هنرهای نمایشی نام خود را به «مرکز یادبود دونالد جی کندی» تغییر داد. ترامپ و جان اف کندی برای هنرهای نمایشی. تا روز جمعه، نام ترامپ به دستور هیئت منتخب وی به طور فیزیکی به ساختمان اضافه شد.
نشریه آمریکایی اسلیت در این باره نوشت: به نظر می رسد هیئت مدیره این مرکز که عمدتاً توسط دونالد ترامپ انتخاب شده است، درک نمی کند که یک مرکز “یادبود” به نام فردی که درگذشته است نامگذاری شده است و بنابراین نام جدید نشان می دهد ترامپ مرده است.
اسلیت تاکید کرد: فریب پوچ گستاخی ترامپ و چاپلوسی این مقامات دولتی را نخورید: این به هیچ وجه اقدامی بی ضرر نیست. فرهنگ سیاسی آمریکا مدتهاست که این ایده که صاحبان مناصب دولتی یا حتی افراد زنده نام خود را برای ساختمانها یا مؤسسات انتخاب میکنند یا نام و چهرهشان بر روی پول، سکه یا تمبر پستی نشان داده میشود، رد کرده است.
پل فینکلمن نویسنده این یادداشت معتقد است: این نوع رفتار برای جمهوری و دموکراسی بیگانه است. این در دیکتاتوری ها رایج است. آدولف هیتلر، بنیتو موسولینی و فرانسیسکو فرانکو در دوران سلطنت خودکامه، چهره وارثان خود را بر روی تمبر، پول و سکه داشتند. در دوران دیکتاتوری اتحاد جماهیر شوروی، تصویر جوزف استالین بر روی تمبرهای متعدد زمانی که نام شهری بزرگ را به نام خود استالینگراد نامید، ظاهر شد.
فینکلمن، استاد تاریخ در دانشگاه شیکاگو، اظهار داشت: اولین تمبرهای ایالات متحده، بنجامین فرانکلین و جورج واشنگتن را چندین دهه پس از مرگ آنها به تصویر کشیده است. سکه های ما نیز منعکس کننده این سنت هستند، زیرا آبراهام لینکلن، توماس جفرسون، فرانکلین دی. روزولت، جورج واشنگتن، بنجامین فرانکلین، جان اف کندی، دوایت آیزنهاور، سوزان بی. پس از مرگ آنها، چهره های آنتونی و ساکاگاویا روی سکه ها زده شد. از سوی دیگر، دولت مستبد ایالات کنفدراسیون آمریکا (در مجموع یازده ایالت جنوبی بین سالهای ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵) تصاویر رهبران خود را بر روی تمبرها و پولها قرار دادند و سنت دیرینه ایالات متحده را در مورد احترام نکردن به زندگان به این شکل زیر پا گذاشتند.
نویسنده در ادامه توضیح داد: روایات مربوط به نامگذاری بناها و مؤسسات در دموکراسی ما نیز مشابه بوده است. این اسامی اغلب نتیجه تصمیمات غیرسیاسی و دو حزبی است. پایتخت ایالات متحده تا سال ۱۸۰۲ (سه سال پس از مرگ جورج واشنگتن) که شهر واشنگتن تأسیس شد، ناحیه کلمبیا نام داشت. در این زمان، واشنگتن به عنوان “پدر” کشور شناخته می شد، اما حزب سیاسی او، حزب فدرالیست، دیگر در قدرت نبود.
وی افزود: حزب دموکراتیک-جمهوری خواه توماس جفرسون از تغییر نام حمایت کرد. فرودگاه دالس در واشنگتن به نام جان فاستر دالس وزیر خارجه فقید جمهوری خواه در زمان دولت کندی دموکرات نامگذاری شد. زمانی که فرودگاه افتتاح شد، صحبت از تغییر نام آن شد، اما دولت کندی آن را حفظ کرد. شهردار فیورلو لاگواردیا مسئول ایجاد فرودگاه شهر نیویورک بود که در سال ۱۹۳۹ افتتاح شد. اندکی قبل از مرگ او بر اثر سرطان و پس از اینکه دیگر شهردار نبود، شهر این فرودگاه را به نام او نامگذاری کرد.
فینکلمن همچنین نوشت: به همین ترتیب، کنگره در سال ۱۹۹۸ فرودگاه ملی واشنگتن را به نام رونالد ریگان تغییر نام داد، مدت ها پس از اینکه ریگان سیاست را ترک کرد و چهار سال پس از تشخیص بیماری آلزایمر و حضور دموکرات بیل کلینتون در کاخ سفید. موسسات فرهنگی اغلب به نام کسانی نامگذاری می شوند که از آنها حمایت مالی کرده اند، رهبران آنها بوده اند یا از نفوذ آنها برای تأسیس آنها استفاده کرده اند. نام موزه هنر آمریکایی اسمیتسونین به نام جیمز اسمیتسون، دانشمند بریتانیایی که در وصیت نامه خود به این موزه هدیه داده است، گرفته شده است.
او خاطرنشان کرد: (همه اینها) ما را به مرکز کندی می آورد. ایده یک مرکز فرهنگی ملی به مدت سه دهه در سیاست آمریکا وجود داشت تا اینکه رئیس جمهور جان اف کندی قانونی را برای ایجاد آن با استفاده از بودجه دولتی و خصوصی امضا کرد. این مرکز در سال ۱۹۷۱ افتتاح شد، تقریباً هشت سال پس از ترور جان اف کندی. نام رسمی آن مرکز یادبود جان اف کندی برای هنرهای نمایشی بود.
بر اساس گزارش پروفسور تاریخ در اسلیت، ریچارد نیکسون، یک جمهوری خواه، در زمان تحلیف آن رئیس جمهور بود. در واقع کندی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۶۰ نیکسون را شکست داده بود، اما نیکسون تلاشی برای تغییر نام نکرد. او در نمایشی در تئاتر آیزنهاور که در سال ۱۹۷۱ نیز افتتاح شد، شرکت کرد.
به گفته اسلیت، ترامپ اکنون سنت متفاوت و شوم تری را دنبال کرده است. در نزدیک به ۲۵۰ سال، ایالات متحده ساختمان ها یا مؤسسات فرهنگی را به نام رهبران سیاسی فعال و زنده نام گذاری نکرده است. رؤسای جمهور هرگز برای یک مؤسسه هیأت مدیره تعیین نکرده اند و سپس آن هیئت مدیره را تحت فشار قرار داده اند که نام مؤسسه را به نام رئیس جمهور تغییر دهد.
در پایان این یادداشت آمده است: روسای جمهور برای نامگذاری به نام خود لوایحی را امضا و یا دستور اجرایی نداده اند. دیکتاتورها، امپراتورها، رهبران، تزارها و پادشاهان کارهایی از این دست را انجام می دهند، زیرا این کار باعث می شود احساس خوبی داشته باشند، قدرتمند باشند و منیت های شکننده آنها را چاپلوسی کنند. رؤسای جمهور یک جمهوری اینگونه رفتار نمی کنند.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
