ECUARAN: اقتصاددان از صادرات گسترده محصولات کشاورزی ایران به کشورهای خلیج فارس در وسط تحریم ها خبر داده است. یک تجارت پررونق که می تواند ارز مورد نیاز برای واردات را در اختیار ایران قرار دهد.
ایران در حال حاضر ۹۰ ٪ از گل ، گوجه فرنگی و هندوانه وارداتی امارات متحده عربی را تأمین می کند. انحصار قابل توجه برای ایران که در سالهای اخیر پدید آمده است.
براساس هفتگی اکونومیست ، حرکت قدرتمند ایران برای تولید محصولات گلخانه ای باعث شده است که رقبا از بیش از ۱۰ کشور در بازارهای میوه و سبزیجات امارات متحده عربی باشد. با افزایش حجم صادرات ایران ، کیفیت این محصولات نیز در حال بهبود است. انواع مختلف انواع توت ها نیز در خط ورود به محصولات صادراتی ایران قرار دارند.
صادرات مواد غذایی ایران در لیست تحریم های مستقیم غربی قرار ندارد ، با این حال ، بیشتر شرکت های حمل و نقل ، بانک ها و خرده فروشان فکر می کنند که برخورد با ایران ممکن است خطرات زیادی داشته باشد. با توجه به این ، به نظر نمی رسد که تجارت کشاورزی ایران را تقویت کند. آنچه به نظر می رسد گیج کننده است این است که اگر وارد سوپر مارکت در دبی شوید ، چند نشانه از موفقیت ایران خواهید دید زیرا آنها فضای کوچکی برای محصولات ایرانی دارند. بنابراین ، چه کسی در حال خرید صادرات غذایی پررونق ایران است؟
به گفته اکونومیست ، فروشگاه مواد غذایی ایران در سراسر خلیج فارس به مشتریان فروخته می شود. حتی کشورهایی مانند عربستان سعودی که می گویند این نوع کالاها را از ایران وارد نمی کنند.
از طریق این صادرات ، ایران توانست در سال ۲۰۲۴ بین ۴ تا ۵ میلیارد دلار درآمد کسب کند.
ایران که آب و هوای متنوع و حاصلخیز خاک دارد و به میزان قابل توجهی از نور خورشید دریافت می کند ، یک نعمت طبیعی برای تبدیل شدن به یک قدرت در صنعت کشاورزی دارد. این صنعت که به زندگی ۲۳ میلیون ایرانی بستگی دارد و ۸۰ ٪ از مواد غذایی آنها را تأمین می کند ، اکنون یک پنجم از صادرات غیر نفتی ایران را تشکیل می دهد. دولت ایران آب ، کود و انرژی را اعطا می کند ، که آنها را تقریباً آزاد می کند. دولت ایران همچنین بودجه لازم را برای کشاورزان فراهم می کند تا از فناوری هایی مانند کشت هیدروپونیک برای تولید با کیفیت بالا بهره مند شوند. از اوایل سال ۲۰۱۰ ، کشت گلخانه ایرانی بیش از سه گانه افزایش یافته است.
دولت ایران پشتیبانی زیادی را برای کشاورزان ارائه می دهد زیرا اکنون فروش خارجی آنها ارزش زیادی دارد. صادرات آنها یکی از راه هایی است که ایران می تواند کالاهای وارداتی را خریداری کند. ارزهای خارجی مانند دلار و تقلا به طور فزاینده ای کمیاب هستند و بنابراین ارزش زیادی دارند. بنابراین ، هر منطقه ای که بتواند این کمبود را کاهش دهد ، ارزش تخصیص منابع داخلی به آن را دارد.
به گفته اکونومیست ، استراتژی ایران بسیار موفق بوده است ، همانطور که هم اکنون در ۱۵ محصول کشاورزی ، از بادمجان تا خربزه در بازار امارات متحده عربی قرار دارد. این وضعیت همچنین در ابعاد کوچکتر در عمان و قطر مشاهده می شود. هرچه حجم صادرات محصولات کشاورزی از ایران به کشورهای خلیج فارس بیشتر باشد ، کیفیت آن نیز بهتر می شود.
ایران ، که زمانی محدود به تولید گوجه فرنگی معمولی است ، اکنون مهارت های بالایی در تولید گوجه فرنگی از جمله گوجه فرنگی گیلاس کسب کرده است که برای پرورش آن دشوارترین آن است. گزارش ها حاکی از آن است که ایران نیز در حال ساخت توت فرنگی است و می تواند در دو تا سه سال آینده بر بازار میوه مسلط شود.
برای درک چگونگی دستیابی محصولات ایرانی به مصرف کنندگان ، باید از مزارع شروع کنیم. بر خلاف صنعت نفت دولت ، سبزیجات ایران توسط ۳۶۰۰۰ پرورش دهنده کوچک کشت می شوند. محصولات آنها سپس جمع آوری می شوند ، در کامیون های حمل و نقل واقع شده و به بندر Lengeh در جنوب ایران منتقل می شوند.
این محموله ها سپس به سمت کشتی های کوچک در سپیده دم حرکت می کنند و به سمت شارجه در شمال امارات می روند. این سفر فقط شش ساعت طول می کشد. حمل یک کانتینر میوه از مزارع ایران به انبارهای امارات تنها ۸۰۰۰ درهم (۲۲۰۰ دلار) هزینه دارد ، در حالی که هزینه حمل و نقل میوه از مصر یا ترکیه به امارات چهار برابر بیشتر است.
بیشتر محصولات ایران که به شارجه وارد می شوند در گمرک ثبت می شوند اما پس از آن باید پرداخت کنند. اما انجام این کار دشوار است زیرا بانک های امارات متحده عربی تمایلی به انجام معاملات مربوط به ایران ندارند.
طبق گفته مجله انگلیسی ، این تجارت به سیستم های پرداخت غیررسمی به نام Hundi وابسته است که توسط موسسات کوچک با دفاتر در سراسر دبی اداره می شود. در امارات متحده عربی ، مردم این مؤسسات از واردکنندگان مواد غذایی فراموش می شوند. این وجوه سپس به صادرکنندگان کالاها به ایران مانند لوازم خانگی ، قطعات خودرو و ماشین آلات هدایت می شود و سپس کالاها از سراسر خلیج فارس به ایران منتقل می شوند.
کامیون های محلی محموله هایی را از شارجه به شهر دبی می آورند. منطقه ای که جادوی واقعی رخ می دهد. تجارت ایران در سراسر خلیج فارس توسط عمده فروشان بازار اداره می شود.
این کسانی هستند که سفارشات را با معامله گران ایرانی ثبت می کنند ، خریداران را در امارات و بعد از آن پیدا می کنند و هماهنگی لازم را انجام می دهند. آنها همچنین داده هایی را در مورد تغییر تقاضای بازار به ایران ارائه می دهند. به گفته اکونومیست ، بازرگانان اماراتی پشت تلاش های جدید ایران برای ورود به بازار توت فرنگی هستند.
عمده فروشان به ندرت کالاها را مستقیماً از ایران وارد می کنند و ترجیح می دهند از طریق یک یا دو واسطه کالا دریافت کنند. بیشتر عمده فروشان کالاهای ایرانی با مخلوط کردن آنها با سایر قسمت های مکان دیگر ، که از نظارت ناگهانی جلوگیری می کند ، منشأ خود را پنهان می کنند.
کشاورزان امارات متحده عربی برای حفظ تعادل سود و زیان باید ۲ کیلوگرم گوجه فرنگی هزینه کنند. هزینه عرضه هلند حداقل پنج برابر بیشتر است. در سوپر مارکت هایی که محصولات ایرانی را خریداری می کنند ، همین مسئله نیز صادق است.
همچنین برای میوه ها و مدیران سبزیجات برای ترکیب محصولات از مکان های مختلف تأسف آور نیست. آنها ممکن است گوجه فرنگی ایرانی را با نوع هلندی ادغام کرده و به جای ۴ تا ۵ درهم در هر کیلوگرم ، ۲۰ تا ۲۵ درهم را بفروشند. چیزی که درآمد زیادی کسب می کند
امارات متحده عربی همچنین به پایگاهی برای گزارش مجدد محصولات ایرانی تبدیل شده است. یک فرد آگاه ادعا می کند که یک سوم واردات ایران به امارات به کشورهای ثالث منتقل می شود.
به عنوان مثال ، عربستان سعودی مدتهاست که واردات میوه را از ایران ممنوع اعلام کرده است. مأمورین گمرک سعودی اگر می بینند که فقط یک جعبه دارای نوشتن یا شماره های فارسی است ، کل محموله را رد می کنند. آنها همچنین خواستار شواهدی هستند تا نشان دهند که منبع محموله در کدام کشور است. با این حال ، یک معامله گر اماراتی ادعا کرده است که فریب آسان است. به گفته این شخص: “فقط یک برچسب روی جعبه قرار داده شده است که منشأ جدیدی را نشان می دهد ؛ آذری ، Türkiye ، هر کشوری غیر از ایران. معامله گران همچنین از اسناد منتشر شده برای سایر محموله ها برای استفاده مجدد از محصولات ایرانی استفاده می کنند.
