تازه کردن مذاکرات مؤلفه -۲ | التماس از دشمن برای مذاکره

به گفته گروه بین المللی TASNIM ، در بخش اول یادداشت حاضر ، “بررسی تاریخ گفتگوهای Conform -1 | عدالت ایده آل فلسطین» روایت تاریخی مراحل اولیه روند مذاکرات سازش از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۰. در این بخش ، ما در مورد دومین روند سازش صهیونیست فلسطین و همکار فلسطین بحث خواهیم کرد.

مرحله دوم روند آشتی در سال ۲۰۰۰ آغاز شد. رژیم صهیونیستی ، که تاکنون سه اصل از اصول فلسطین را گرفته بود ، یعنی آب ، تسویه و امنیت و حاکمیت در بخشی از احوال ، وارد مرحله جدیدی از مذاکره با فلسطینی ها شد. در این مرحله- که فلسطینی ها به دنبال تکمیل روند صلح برای تأسیس فلسطین در ۲۲ ٪ از سرزمین فلسطین بودند- صهیونیست ها کناره گیری کردند تا “اصول فلسطینی” باقی مانده را رها کنند و فتح اسلو را بخوانند.

افزایش فشار بر عرفات برای آشتی با اسرائیل

صهیونیست ها وارد میدان شدند تا در مذاکرات کمپ دیوید ۲ ، به میزبانی بیل کلینتون ، رئیس جمهور ایالات متحده ، به تعویق بیفتد. کلینتون- که در پایان مذاکرات اعلام کرد ، از شکست کمپ دیوید ۲ و مذاکرات آشتی خبر داد- سعی کرد وی را وادار به پذیرش شرایط صهیونیستی با تهیه عرفات در واشنگتن کند. اما عرفات ، که پس از هفت سال توافق اسلو ، علی رغم امتیازات جدی به صهیونیست ها و عقب نشینی از مواضع اولیه خود ، به چیزی نرسید ، از دادن امتیازات جدید به هر پرونده خودداری کرد.

آغاز انتفاضه دوم فلسطین

در سال ۲۰۰۰ ، دومین شدت فلسطینی به نام “al -aqsa intifada” تشکیل شد. نظریه ای وجود دارد که عرفات از انتفاضه راضی بود و به ادامه کمک می کند. نتیجه این بود که در سال ۲۰۰۲ ، صهیونیست ها دفتر مرکزی یاسر عرفات را در رام الله محاصره کردند و محاصره ادامه یافت تا اینکه وی به طرز مشکوکی درگذشت.

پیش از محاصره عرفات ، یک دور مذاکره در سال ۲۰۰۱ در شهر تابا در مصر و یک مذاکره مخفی در سال ۲۰۰۲ در ژنو ، سوئیس برگزار شد. در طی این دور مذاکرات ، آمریکایی ها به ظاهر خواستار ابطال این مذاکرات بودند ، اما حقیقت این بود که آنها هنوز به دنبال امتیازاتی بودند که در کمپ دیوید ۲ به دست نیاوردند.

آخرین امتیازات “عرفات” به صهیونیست ها در تابا و ژنو

عرفات قبل از محاصره و مرگ در سال ۲۰۰۴ در دو جلسه تابا و ژنو امتیازات جدیدی به صهیونیست ها داد:

• صرف نظر از حق بازگشت پناهندگان فلسطینی در برابر دستاورد حاکمیت بر اکثر بخش های غربی.
• تبادل زمین زمین به معنای جایگزینی بقای صهیونیست ها در شهرهای مرزی غربی گوشه در برابر تخلیه برخی از شهرک های صهیونیستی است.
• انتقال حاکمیت دیوار “براق” در شهر قدیمی کوود به صهیونیست ها.
• ملکهای شرقی را به عنوان منطقه آزاد اعلام کنید.
• اعطای بقای شهرکهای صهیونیستی در گوشه غربی در برابر حفظ حضور فلسطینی های ۱۹۴۸ در سرزمین های اشغالی سال ۱۹۴۸.

نکته مهمی که باید در اینجا توجه کنیم این است که صهیونیست ها قبل از هرگونه مذاکره ، شرایط و ضوابط خود را اعلام کردند. در مذاکرات ، اگر آنها به آن خواسته ها برسند ، از آنها به عنوان حق خود یاد می شد ، و اگر به آن نرسیدند ، آنها به طور یک جانبه آن را در میدان نبرد انجام می دادند.

آغاز مذاکرات آشتی توسط ابو مازن

پس از مرگ مظنون به عرفات ، محمود عباس ، معروف به “ابو مازن” ، به مقام فلسطین رفت. وی از آن زمان تا پایان مذاکرات در سال ۲۰۱۳ سه گفتگو رسمی با صهیونیست ها انجام داد:

• کنفرانس آناپولیس در سال ۲۰۰۷ ؛
• کنفرانس واشنگتن در سال ۲۰۱۰ ؛
• کنفرانس QDS -2013.

موضع صهیونیست ها در این سه دور مذاکره دو ویژگی جدید داشتند: آنها از موضع بالا و نوعی معده در مذاکرات در جلسات به وجود آمدند و عمدتاً با اصرار روسای جمهور ایالات متحده به مذاکرات رسیدند.

در کنفرانس آناپولیس ، PA و محمود عباس حتی مجاز به اظهار نظر نبودند. وزیر امور خارجه آمریکا کاندولیززا رایس از ابتدا به محمود عباس اعلام کرد که نباید انتظار این کنفرانس را داشته باشد. حضور PA به معنای کنار گذاشتن تمام اصول مداوم فلسطینی ها بود (آل -تااتاب الفلافیس “زیرا صهیونیست ها فقط خواستار این کنفرانس بودند نه توافق نامه. دلیل این امر مقاومت صهیونیستی در جنگ ۲۰۰۶ جنگ ۲۰۰۶ بود. نخست وزیر وقت زونیستی اولمرت به مدت سه سال متوقف شد.

در سال ۲۰۱۰ ، باراک اوباما پس از دو سال تکیه بر دفتر ریاست جمهوری ایالات متحده ، عزم جدی برای مذاکره و اجرای یک برنامه سازش دو کشور نشان داد. اما این بار این صهیونیست ها بودند که هیچ اراده ای برای انجام این کار نداشتند. نوع رویکرد صهیونیستی از این مرحله نشان می دهد که آنها فقط به دنبال یک طرح مستقر در کشور متمرکز شده اند که بر شکل گیری یک کشور اختصاصی صهیونیستی متمرکز شده است. اراده ای که در سال ۲۰۱۷ با ورود ترامپ منتشر شد.

آخرین طرفداران محور آشتی

در سال ۲۰۱۰ ، مقام فلسطین ، که برای مذاکرات التماس شد ، حاضر بود با انجام دور جدیدی از مذاکرات با صهیونیست ها ، به موضوع امنیت و دولت مستقل فلسطین بپردازد. صهیونیست ها رسما اعلام کرده اند که آنها به هیچ وجه مایل به بیان اصول دیگر فلسطین نیستند. آنها رسما اظهار داشتند که صحبت کردن در مورد بازگشت پناهندگان فلسطینی خط قرمز آنهاست و در صورت گفتن این مذاکرات مختل می شود. علیرغم دو بار با PA و سکوت بر موقعیت صهیونیستی ، این دور مذاکرات با اختلال در نتانیاهو به پایان رسید.

در سال ۲۰۱۳ ، اوباما آخرین تلاش خود را برای تأیید مذاکرات انجام داد. وی در دومین دوره ریاست جمهوری خود ، قصد داشت دو فرآیند هسته ای فلسطینی و ایران را نتیجه بگیرد تا آنها را به عنوان دو موفقیت سیاست خارجی خود به یاد آورد. اوباما جان کری را به جای هیلاری کلینتون به مذاکرات دیپلماتیک فرستاد.

نتانیاهو مقاومت جدی در برابر این عزم اوباما نشان داد. سرانجام ، با فشار دولت ایالات متحده ، رژیم صهیونیستی با تنها مسئله امنیت و مرزها وارد مذاکره شد و هیچ مسئله دیگری را در جدول مذاکرات قرار نمی دهد. تنها توافق نامه به دست آمده از فشار ایالات متحده ، انتشار ۱۰۴ اسیران فلسطینی در چهار مرحله بود. اسیرانی که قبل از توافق اسلو زندانی شده بودند همزمان با توافق اسلو آزاد می شدند اما تا این زمان آزاد نشده بودند. در حقیقت ، سازمان آزادسازی فلسطین از تشکیل یک کشور مستقل فلسطین در پنجم فلسطین تاریخی- که در اسلو مورد مذاکره قرار گرفت ، انتشار ۱۰۴ اسیر فلسطینی را قبل از اسلو تجدید کرد ، اما این تقاضا شکست خورد و نتانیاهو ، پس از انتشار چند زندانی در سه مرحله.

پس از آن ، رژیم صهیونیستی هرگز مایل به مذاکره با آشتی فلسطین نبوده و پایه و اساس حل مسئله را در شکل گیری یک کشور یهودی در فلسطین و اخراج همه فلسطینی ها از سرزمین مادری خود تعیین کرده است. همان مبنایی که طی ۲۳ ماه گذشته مرتکب جرم در غزه شده است. اما امروز ، مردم غزه علی رغم همه جنایات رژیم صهیونیستی ، همچنان در مورد علت آنها برای آزادی فلسطین ایستاده اند.

اما در مقابل ، آشتی فلسطینی مقاومت در این روزهای دشوار را محکوم می کند ، و با وجود محکومیت ، دولت ایالات متحده ورود آنها به ایالات متحده را ممنوع می کند و در همان زمان ، حاکمان رژیم صهیونیستی در تل آویو از انحلال نیمه ساختار خود و نیمی از اقتدار فلسطین در غرب سیرک. ساختاری که وظیفه دستگیری و تحویل رزمندگان فلسطینی را به صهیونیست ها پس از پایان انتفاضه دوم با اجرای برنامه “همکاری امنیتی” با رژیم صهیونیستی برساند.

پایان پیام/