ECUARAN: برق در ایران سردرگمی است که به چندین عامل بستگی دارد. برخی قیمت برق را عاملی در حال افزایش می دانند و برخی دیگر عملکرد دولت در تولید برق را زیر سوال می برند. این گزارش علل برق در ایران را بررسی و ارزیابی می کند.
به گفته اکوران ، برق پدیده ای است که به تفاوت منفی بین مصرف و تولید در اوج مصرف اشاره دارد. در چنین شرایطی ، شبکه برق کشور با فرکانس و ناپایدار روبرو خواهد شد. برای جبران این وضعیت ، تولید باید باعث افزایش یا کاهش مصرف شود. در ایران ، ناپدید شدن برق هنگامی اتفاق می افتد که اوج مصرف بیشتر از قدرت تولیدی و تحویل باشد. نتیجه آن معمولاً تحمیل خاموش یا محدودیت در مصرف عمومی و صنایع است.
کارشناسان بر این باورند که ریشه برق در ایران به دلایل زیادی باز می گردد که در این گزارش مورد بررسی قرار گرفته است و تحولات برق در سالهای اخیر به همراه چشم انداز آینده آن ترسیم شده است.
علل برق در ایران
همانطور که گفته شد ، دلایل مختلفی برای افزایش افزایش ایران وجود دارد که یکی از آنها افزایش سریع مصرف برق ، به ویژه در بخش های داخلی و صنعتی است. در سالهای اخیر ، مصرف داخلی حدود ۲.۵ ٪ افزایش یافته است و در تابستان ، بیش از ۶۰۰۰ مگاوات بارهای خنک کننده گزارش شده است. این رقم فقط به ۶۰۰۰ مگاوات بی حوصلگی در تابستان منجر شد.
عامل دیگر افزایش جزئی در ظرفیت تولید برق است. ظرفیت اسمی نیروگاه ها تنها ۴.۶ درصد در سال به بیش از ۶۰۰۰ مگاوات افزایش یافته است ، در حالی که تقاضای پیک ۴.۹ درصد رشد داشته است و این مسئله را تشدید می کند. در سالهای گذشته ، دولت ها نتوانسته اند ظرفیت نیروگاه کشور را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.
فقدان منابع آب سومین دلیل این بحران است. در سال ۲ ، کاهش بارندگی منجر به کاهش ۵ درصدی ذخایر سد شد و نزدیک به ۲ مگاوات از برق از مدار خارج شد. این بار دیگر نیروگاه ها بود. علاوه بر این ، وابستگی بیش از ۵ ٪ از تولید برق به سوخت فسیلی و کمبود گاز در فصول سرد ، تأمین نیروگاه ها را دشوار کرده است.
تعرفه برق کم نیز باعث مصرف غیر ضروری و غیر ضروری می شود. قیمت واقعی برق بدون یارانه تقریباً سه برابر تعرفه فعلی است. مدیر تاوانیر برای کنترل مصرف هشدار داده است ، نیاز به سیاست های ارزشمند مانند تعرفه های مبتنی بر مصرف وجود دارد.
در کنار این عوامل ، فرسودگی شدید در شبکه و تجهیزات برق نیز بحران را عمیق تر کرده است. بسیاری از پست های فرعی بیش از ۵ سال قدمت دارند و ۲ ٪ از خطوط انتقال بیش از دو دهه دارند. این وضعیت منجر به کاهش کارآیی ، عود و تولید نیروگاه های بالای ۵ سال از اوج شده است.
تحولات برق از ۱ تا ۲ سال
بررسی تحولات سالانه از ۱ به ۲ باعث می شود بحران واضح تر شود. در سال ۲ ، موج گرمای شدید و افزایش تقاضا منجر به خاموش شدن گسترده بین ماه مه و پایان ماه سپتامبر شد. در آن سال ، دو تا سه خاموشی در خانه گزارش شد و بسیاری از صنایع دچار کمبودهای سنگین شدند. سیزدهمین دولت میراث ۶۰۰۰ مگاوات دولت های سابق را اعلام کرد و در تلاش برای مهار بحران ، نیروگاه های گاز و بخاری را تقویت کرده و برخی از صنایع را خاموش کرد.
در سال ۲ ، اقدامات متخصص برای مدیریت مدیریت بار منجر به کنترل بحران در سال گذشته شد. ظرفیت حرارتی بیش از ۲ مگاوات افزایش یافته و تعمیر نیروگاه به موقع به پایان رسید. وزارت انرژی گفت که اگر مصرف مطابق الگوی قبلی رشد کند ، تقاضا به ۶۰۰۰ مگاوات می رسد و ۶۰۰۰ مگاوات ایجاد می کند. با این حال ، مدیریت مصرف و افزایش ظرفیت مانع از خاموشی های گسترده شده است. تنها صنایع پرپشت بالا مطرح شد و گزارش های مربوط به برق پراکنده در برخی از واحدهای صنعتی منتشر شد.
تابستان نیز با گرمای شدید همراه بود ، اما برخلاف سال ۴ ، هیچ تعطیلی گسترده ای در خانه وجود نداشت. اگرچه مقامات از برق پایدار خبر دادند ، گزارش های صنعتی حاکی از رکورد ۶۰۰۰ مگاوات در اوج مصرف است. این کمبود عمدتاً با محدودیت در صنایع و ادارات اداره می شد. مرکز تحقیقات Majlis شکاف بین تقاضای پیک و قدرت منبع تغذیه بیش از ۲،۸۰۰ مگاوات را اعلام کرد. در عمل ، بخش خانه از سکوت در امان بود ، اما این صنعت که ۲ ٪ از کل مصرف را تشکیل می دهد ، بیشترین فشار را تحمل می کند.
مطالعه داده های موجود از سال ۴ همچنین حاکی از تشدید تشدید است. در اوایل سال جاری ، ناترازی به بیش از ۶۰۰۰ مگاوات رسید و نزدیک به ۶۰۰۰ مگاوات رسید. به گفته معاون رئیس جمهور تاوانیر ، فقط سیستم های خنک کننده بیش از ۶۰۰۰ مگاوات بار داشتند که این عامل اصلی ۴۰۰۰ مگاوات تابستان است. اگرچه خاموش شدن داخلی نسبتاً محدود بود ، اما صنایع هنوز با کاهش مقطعی روبرو هستند.
درک ابعاد برق در ایران
برای درک بهتر میزان برق در کشور ، کمبود ظرفیت تولید برق کشور با کل ظرفیت تولید سایر کشورها مقایسه شده است. به گفته وزیر انرژی ، نرخ برق فعلی ایران معادل ۶۰۰۰ مگاوات است که پیش بینی می شود در تابستان به ۶۰۰۰ مگاوات برسد.
به گفته وزیر انرژی ، ظرفیت فعلی تولید برق این کشور به ۶۰۰۰ مگاوات رسیده است و تقاضا گاهی اوقات به ۴۰۰۰ مگاوات افزایش می یابد. حال اگر این فاصله ۶۰۰۰ مگاوات توسط کشور دیگری تولید شود. کدام کشورها توانایی تولید آن را دارند؟
مطالعات نشان داده است که رومانی ، دانمارک ، کلمبیا ، جمهوری چک ، یونان ، بنگلادش ، الجزایر ، پرتغال ، سوئیس و فنلاند هر یک به اندازه برق ایران برق تولید می کنند. به عنوان مثال ، می توان گفت اگر از کل تولید برق سوئیس در ایران استفاده شود ، برق در کشور برطرف می شود.
با مقایسه این ارقام ، می توانیم وضعیت صنعت برق کشور را به وضوح توصیف کنیم و سطح برق ایران را درک کنیم.
چشم انداز صنعت برق در ایران
این وضعیت تأثیر گسترده ای بر زندگی روزمره مردم و اقتصاد کشور داشته است. تعطیل های مکرر باعث اختلال در لوازم الکتریکی ، اختلال در نیازهای اساسی و نارضایتی عمومی شده است. حتی مراکز دولتی از این خاموشی ها در امان نبودند و قطع برق داشتند. در بخش صنعت ، کاهش سیمان ، فولاد و سایر محصولات به دلیل قطع برق ثبت می شود. دبیر پیشین سندیکای صنعت برق صریحاً اظهار داشت که برق “تولید و از دست دادن صنایع” را کاهش داده است.
در سطح کلان اقتصادی ، افزایش برق باعث کاهش رشد اقتصادی و سرمایه گذاری ، افزایش هزینه های تولید و در نهایت افزایش تورم شده است. این امر باعث می شود دولت بین تأمین برق برای تولید ، خدمات و زندگی افراد ، که نتیجه منفی اشتغال و رشد اقتصادی دارد ، انتخاب کند.
نظرات مختلفی در مورد آینده وجود دارد. وزیر انرژی قول داده است با اجرای بیش از ۲ مگاپرو ، توسعه نیروگاه های جدید و افزایش کارایی نیروگاه ، مشکل تیغ را به طور کامل حل کند. اما مدیرعامل Tavanir هشدار داده است که با ادامه روند مصرف فعلی ، در تابستان ، این حملات ممکن است به ۶۰۰۰ مگاوات برسد. به گفته وی ، تعرفه های ارزان قیمت اصلی افزایش مصرف و نیاز به اجرای آن است. برخی از پیش بینی ها همچنین هشدار می دهند که حتی با ساخت نیروگاه های جدید ، اگر مدیریت مصرف جدی نباشد ، این بحران برای سالهای آینده ادامه خواهد یافت.
به طور کلی ، استراتژی هایی مانند توسعه انرژی تجدید پذیر ، نوسازی شبکه برق فرسوده و مشارکت عمومی در کاهش مصرف شرایط مورد نیاز برای غلبه بر بحران برق در ایران است.
