به گزارش خبرگزاری Tasnim ، در دهه های گذشته ، مردم کوهپایه Tabas و Bashrouieh ، ضمن عبور از بوته های خاردار و دود ، فقط خاطرات تلخ از بوی تند آن را به یاد آوردند. پدربزرگ و مادربزرگ گفتند: این گیاه چیزی نیست جز دام فرار می کند.
اما چرخ زمان چرخید. دانش ، تحقیق و تغییر منابع طبیعی ، گیاهی که زمانی نادیده گرفته می شد ، یک گنج استراتژیک را به وجود آورد. اکنون این همان Asghaz است ، ارزش ده میلیون Tomans دارد و جدول Qain و Nehbandan را نقاشی کرده است.
۸۰ تن ثروت ، فقط از قلب طبیعت
به گفته آلیرزا نصرابادی ، مدیر کل منابع طبیعی و مدیریت آبخیزداری از خراسان جنوبی ، امسال برداشت آنجوش از ۱۶ پروژه استثمار در ۵ استان آغاز شده است. دامنه پروژه ها به بیش از ۴۱۰۰۰ هکتار می رسد و پیش بینی می شود ۸۰۳۴۴ کیلوگرم از خاک خارج شود.
وی گفت: در گذشته ، درآمد روستائیان مختصر یا کشاورزی بوده و بسیاری مجبور به مهاجرت شده اند ، اما اکنون درآمد حاصل از این ادراک ۸۰۰ میلیارد تومانس تخمین زده می شود ، رقمی که نه تنها بر اقتصاد محلی تأثیر می گذارد بلکه ظرفیت صادراتی قابل توجهی نیز دارد.
تلخی لنگر ، شیرینی زندگی مردم
لنگر در ماه ژوئن وارد می شود و گرمای کویر به بلوغ می رسد و تا پایان تابستان در سایه کار سخت برداشت می شود. روستاییان محلی ، غالباً با مهارت های سنتی خود ، همراه با آموزش های جدید ، وسواس برداشت می شوند. به نظر می رسد که آنها طلا را از زمین بیرون می کشیدند.
یکی از ذینفعان اطراف Ashgabat گفت: “پدر من همیشه به این خاک چیزی نمی گفت ، اما اکنون من بچه هایم را به دانشگاه فرستادم و خانه خود را تعمیر کردم.”
از دام سنتی گرفته تا کارآفرینی گیاهی
جاواد احمدی ، یک کشاورز جوان از بشرویه ، همچنین خاک را در سایه یک درخت باستانی لمس می کند و با شمش خود می گوید: “قبل ، ما یا یک تله داشتیم یا مزرعه کم داشتیم.” اما سالهاست که با آموزش هایی که از منابع طبیعی دریافت کرده ایم ، یاد گرفتیم که این گیاه بومی چقدر ارزش دارد.
زهرا دهگان ، بانوی نهندان ، در مورد نقش خود در برداشت گروه می گوید: “من مسئول برش گیاه در گروه استثمار زنان محله خود هستم. این کار ساده ای نیست ، اما وقتی می دانید چند میلیون کیلو ، خسته می شود.
لنگر اشتغال پایدار در قلب بحران آب
در استانی که با چالش خشکسالی ، مهاجرت روستاییان و بیکاری سروکار دارد ، آناغوس به الگویی از اقتصاد پایدار بومی تبدیل شده است. سود بالای این گیاه و تقاضای جهانی آن باعث شده است که بسیاری از جوانان از مهاجرت تسکین دهند.
برداشت از ژوئن تا پایان ماه سپتامبر ادامه دارد. اگر برنامه ریزی طولانی مدت برای پردازش ، بسته بندی و صادرات آن باشد ، خراسان جنوبی می تواند به مرکز تولید و صادرات گیاهان دارویی در کشور تبدیل شود.
بوهاکویر به رونق روستا رنج می برد
Ancus دیگر فقط یک گیاه نیست. روایت آن روایتی از تحول اقتصادی ، حفظ منابع طبیعی و بازگشت امید به مردم روستا است. خراسان جنوبی ، با نگاهی تازه به دارایی های باستانی ، دوباره ایستاده است. این بار ، با تکیه بر طلای سبز. روزگاری که تغییرات آب و هوا و خشکسالی کشاورزی سنتی را تهدید می کند ، بهره برداری هوشمندانه از گیاهان دارویی مانند لنگر می تواند الگوی جدیدی برای توسعه پایدار در استان باشد.
خراسان جنوبی دیگر تنها سمبل بیابان و کم آبی نیست. در عوض ، این سرزمین فرصت های بومی و ثروت پنهان از قلب طبیعت است.
پایان پیام/ ۲۵۷
منبع:تسنیم
