به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز ، کمتر از ساعتی از آغاز بلیت فروشی کنسرت علیرضا قربانی در تبریز نگذشته بود که بلیت ها کمیاب شد و مخاطبان واقعی در صف انتظار چیزی جز ناامیدی و شوک قیمتی پیدا نکردند. بلیت های ۵۰۰ تا ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی در اولین لحظات از بازار آزاد بیرون آمد و تا پنج میلیون تومان معامله شد. این حادثه یک بحران عمیق و ساختاری را نشان می دهد. بحران ناشی از دلالان، عدم نظارت و سودجویی بخش خصوصی.
مشکل اینجاست که بازار کنسرت ایران به شدت آسیب پذیر شده است. سامانههای فروش بلیت که قرار بود با سازوکارهایی مانند احراز هویت، محدودیت خرید و شفافسازی دست دلالها را کوتاه کنند، یا ناکارآمد هستند یا ارادهای برای برخورد جدی وجود ندارد. نتیجه این می شود که هر هنرمندی، حتی با نام های بزرگ، ناخواسته خود را در میانه یک بازی قمار می بیند. جایی که سود اصلی نصیب دلالان می شود و مخاطب واقعی هنر حذف می شود.
موضوع دیگر سپردن تمامی کنسرت ها به بخش خصوصی است. طبیعی است که بخش خصوصی به دنبال سود باشد. اما در غیاب نظارت و چارچوبهای محدودکننده، کسب سود سریع از فروش اولیه بلیت بر حفظ عدالت در دسترسی به هنر اولویت دارد. این همان چرخه ای است که نه تنها اعتماد مخاطب را زیر سوال می برد، بلکه رابطه بین هنرمند و مخاطب را مخدوش می کند. رابطه ای که اساساً باید مبتنی بر اعتماد و تجربه فرهنگی باشد.
در این میان، هنرمند ناگزیر متهم می شود; مردم گرانی و بی عدالتی را با نام او در پوستر می سنجند، نه با مکانیسم پیچیده و معیوب پشت صحنه. نتیجه روشن است؛ وقتی سیاسی شدن سود در فرهنگ جای عدالت و اخلاق را بگیرد، هنر و مخاطب بازنده هستند.
اگر قرار است بازار کنسرت ایران از این وضعیت خارج شود راهی جز نظارت جدی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شفافیت در فروش، بازتعریف نقش حاکمیتی و جرم انگاری دلالان بلیت وجود ندارد. در غیر این صورت نه تنها موسیقی، بلکه دسترسی عادلانه مردم به فرهنگ نیز قربانی خواهد شد.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
