از ژاپن تا موسسه پاستور تهران ؛ داستان بازگشت دانشمند ایرانی

از ژاپن تا انستیتو پاستور تهران؛ ماجرای بازگشت یک دانشمند ایرانی

atefeh alipour ؛ یکی از اعضای موسسه پاستور و مدیر عامل شرکت دانش دانش از شرکت پارس افق افق در گفتگو با خبرنگار اجتماعی آژانس تاسنیم گفت: “من بیش از ۷ سال پس از ۱۱ سال از اقامت در ژاپن به ایران بازگشتم. پس از بازگشت ، ما یک شرکت را که از نظر زیست شناسی به زبان تخصصی من است ، ایجاد کرده ایم. در قالب برنامه برتر استخدام نخبگان بنیاد ملی.

وی گفت: “در ابتدا ، ما ترجیح دادیم یک شرکت خصوصی را دنبال کنیم.” شرکت ما در زمان وقوع کرونا بسیار فعال بود. ما قبلاً در تولید مواد ضد عفونی کننده کار می کردیم ، اما در ابتدای کرونا کاستی هایی داشتیم که برای آن تهیه کردیم. بعداً ما روی کیت ها و نمونه برداری از محیط های فرهنگ کار کردیم.

آلیپور مجدداً تأکید کرد: در سال ۱۳۹۹ ، شرکت ما به عنوان یکی از چهار پروژه برتر ملی شناخته شد و مورد تقدیر معاون رئیس جمهور علوم قرار گرفت. شرکت ما یکی از اولین مجموعه هایی بود که در زمینه نمونه گیری و نمونه گیری Corona کار کرد و به عنوان یکی از شرکت های پیشرو شناخته شد.

وی گفت: “پس از پایان کرونا ، ما به سمت توسعه محصولات دارویی و مکمل های گیاهی حرکت کردیم.” به طور خاص ، یکی از محصولات ما که چندین جایزه و جوایز در جشنواره ها دریافت کرده است ، اگزوزومی طبیعی برای رشد مو و تقویت پوست است.

مدیرعامل مجتمع مبتنی بر دانش ادامه داد: “یکی دیگر از کوکتل های ما مکمل های مربوط به کلسترول و قند خون است که اکنون ما توسط سازمان غذا و دارو مجوز داریم و امیدواریم به زودی نهایی شود.”

وی گفت: “در مورد چگونگی آشنایی با بنیاد ملی نخبگان ، باید بگویم که این به دوره ما در ژاپن برمی گردد. ما در آن زمان در انجمن های علمی ایران در ژاپن فعال بودیم. این انجمن ها سالانه با دانشجویان و دانشمندان ایرانی ، که گاه در داخل و بعضی اوقات در خارج از سفارت ایران برگزار می شد ، برگزار می کردند ، و مقامات سجافی شرکت می کردند.

آلیپور خاطرنشان کرد: در آن زمان طرحی برای جذب نخبگان ایرانی که در ۱۰۰ دانشگاه برتر جهان کار می کردند ، ارائه شد. به عنوان معاون رئیس جمهور علوم ، دکتر ستاری از نخبگان دعوت کرد تا در طی سفر به ژاپن به کشور برگردد. من شخصاً نمی خواستم خیلی زود برگردم ، اما همسرم بر این تصمیم تأکید کرد ، و این یک ستون فقرات برای بازگشت ما به ایران بود ، هرچند که خیلی زود بود.

وی گفت: “در سال اول ، ما در قالب برنامه استخدام بنیاد ملی نخبگان ماندیم ، اما سازگاری با شرایط داخلی از نظر روانشناختی و فرهنگی دشوار بود.” همسرم معتقد بود که بازگشت به کشور می تواند مفیدتر باشد ، زیرا اگر یک قدم در یک کشور پیشرفته برداریم ، ممکن است از اهمیت ویژه ای برخوردار نباشد ، اما در ایران همین مرحله می تواند مؤثر باشد.

مدیر مجتمع دانش مبتنی بر دانش گفت: “کسانی که به مدت پنج سال از ایران خارج شده اند ، چه در کشورهای همسایه مانند ترکیه و چه در کشورهای دیگر ، با شوک فرهنگی و اجتماعی روبرو هستند.” من همچنین به دکتر ستاری گفتم که بازگشت نخبگان نیاز به حمایت ساختاری ، فرهنگی و روانی دارد.

وی گفت: “من از طریق بنیاد ملی نخبگان به وزارت بهداشت معرفی شدم و سرانجام در مرکز نیبیو (از شرکتهای تابعه موسسه رازی) کار کردم. خدماتی که من در آنجا دریافت کردم منجر به پذیرش من به عنوان دانشکده شد.

وی گفت: “من باید بگویم که تنها بخشی از ساختارهای دولتی که با نخبگان برخورد خوبی داشتند این بخش از بنیاد ملی نخبگان و معاون علمی رئیس جمهور بود.” بر خلاف سایر بخش هایی که درگیری های فرسایش یافته و غیر خاص را از بین برده اند و افرادی را مانند یک توپ فوتبال در اینجا و آنجا می گذرانند ، این موسسه رفتار متفاوت ، حرفه ای و انسانی بود. جوانان ، جهان و حرفه ای در آنجا مشغول به کار هستند و با بازگشت بسیار محترمانه خود به موقعیت علمی خود سر و کار دارند.

پایان پیام/

منبع:تسنیم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *