در سال ۱۹۲۵ ، در یک اتاق کوچک در لندن ، جان لوگی پرنده ، با تصویری پر جنب و جوش و پر جنب و جوش ، دوره جدیدی را آغاز کرد. آنچه او ایجاد کرد صرفاً یک اختراع نبود ؛ این اولین قدم در شکل گیری رسانه ای بود که در کمتر از چند دهه به “جعبه جادویی” هر خانه تبدیل شد. تلویزیون توانسته است قدرت تصویر را به سرگرمی ، آموزش ، فرهنگ ، سیاست و حتی اقتصاد پیوند دهد.
در طول یک قرن ، هرگونه تحول اصلی فناوری ، از ترانزیستورها و توزیع رنگ گرفته تا دیجیتالی شدن سیگنال و اینترنت پر سرعت ، ردپای خود را در تلویزیون قرار داده است. از یک بازیکن خطی و محدود ، این دستگاه به یک بستر تعاملی تبدیل شد که می تواند متناسب با علایق کاربر محتوا باشد ، آمارهای دقیقی در مورد رفتار بیننده ارائه می دهد و حتی خدمات دیگری غیر از سرگرمی را همزمان ارائه می دهد.
پیوند روند جهانی با واقعیت ایران
در ایران نیز ، تلویزیون همراه با این تکامل جهانی ، اگرچه با سرعت و مسیر متفاوت حرکت کرده است. نقاط از دست رفته مانند دیجیتالی شدن ، ظهور خدمات ویدیویی آنلاین و ورود تلویزیون های هوشمند به بازار برخی از این تغییرات را به روش بومی ترین آنها ارائه داده است. نتیجه این بود که شبکه ای از شرکتهای مبتنی بر دانش و دانش به تدریج تشکیل شد که تلویزیون را “گیرنده” نمی دید ، بلکه آن را “مرکز خانه هوشمند” تعریف می کرد.
این نگاه جدید تلویزیون را به جایی تبدیل می کند که بتواند محتوای فرهنگی و سرگرمی را مدیریت کند ، به لوازم خانگی متصل شود ، تبلیغات و اطلاعات هدفمند ایجاد کند و یک تجربه یکپارچه کاربر ایجاد کند.
مطالعه موردی از یک مسیر راه اندازی ؛ پلتفرم “دن”
یکی از نمونه های ملموس این رویکرد ، سکویی است که در سال ۲۰۱۶ با ایده یک تیم کوچک آغاز شد. بر خلاف جریان غالب استارتاپ های موبایل ، آنها روی تلویزیون و فضای خانگی متمرکز شدند و MVP خود را با استفاده از Raspberry Pi در سال ۱۳۹۶ ساختند. این محصول اولیه آغاز خط تولید سخت افزاری اختصاصی بود که منجر به اولین جعبه بومی اندرویدی در سال ۱۹۷۷ شد و برنده جایزه طراحی صنعتی ایران شد.
اما نکته جهش تغییر مدل کسب و کار به سمت همکاری مستقیم با تولید کنندگان تلویزیون بود. در سال ۱۴۰۰ ، پرتابگر اختصاصی این پلتفرم به تلویزیون های ساخته شده اضافه شد و این محصول به یک ویژگی پیش فرض در دستگاه های بازار تبدیل شد. این هزینه ورود به کاربران را به حداقل می رساند و به گسترش سریع پایگاه مصرف کننده کمک می کند.
امروزه ، چنین سیستم عامل هایی نه تنها انواع مختلفی از محتوا ، بلکه توانایی تحلیل رفتار کاربر را نیز ارائه می دهند. به طور متوسط بیش از ۱۵۰۰۰ جستجوی روزانه ، میلیون ها ساعت تماشای سریال و فیلم و میلیاردها بار تنها نمونه ای از داده های استخراج شده از این ابزارها است. این همان داده هایی است که تبلیغات تلویزیونی را از ثابت و عمومی به حالت پویا و شگفت انگیز از مدلی تبدیل کرده است که برخی از فعالان صنعت آن را دو برابر یک بیلبورد شلوغ شهر می دانند.
رضا سجادی ؛ بنیانگذار این سیستم عامل می گوید: تلویزیون باید درک کند ، پاسخ دهد ، سلیقه ما را بشناسد و تجربه ایجاد کند. این جمله عصاره ای از تلویزیون سنتی تا تلویزیون هوشمند است. گذار که بدون ترکیب هوش مصنوعی ، IoT و طراحی تجربه کاربر امکان پذیر نیست.
همکار استارتاپ می گوید: ۱۴۰۰ نقطه عطف بود. همکاری رسمی با یک گروه صنعتی باعث شد تا پرتابگر این پلتفرم را در تلویزیون های مختلف برند نصب کند. به همین ترتیب ، نیازی به خرید یک دستگاه جداگانه نبود و این نرم افزار به بخشی از سخت افزار کارخانه تبدیل شد. این مرحله نمونه ای از “محوری” موفق در اکوسیستم استارتاپ ایران بود. مدل توزیع را به نفع مقیاس پذیری تغییر دهید.
در نسخه های آینده ، این سیستم ها نه تنها مرکز پخش محتوا ، بلکه مغز خانگی نیز هستند: کنترل دمای محیط ، روشنایی ، امنیت ، لوازم خانگی و حتی خرید یا مسافرت. مفهوم “هوش محیط” ، که سالها در ادبیات فناوری بوده است ، اکنون وارد خانه های ایرانی به همان سکو می شود.
صد سال بعد ، تصویر لرزان لندن از ایران در حال آماده سازی ۱۴۰۴ خود برای تجربه ترکیبی بومی از سرگرمی ، خدمات و خانه هوشمند ، ترکیبی از نوآوری و شاخه های آن به قلب زندگی روزمره می رسد.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
