به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم ، فواد نجم الدین از اعضای هیئت علمی دانشگاه علم و فرهنگ در پنل «هنر الگوریتمی و تعاملی؛ «توانمندسازی هویت ملی از طریق نوآوری دیجیتال» که در دومین رویداد ملی صنایع خلاق برگزار شد، اظهار داشت: فضای دانشگاه برای من تجربه جدیدی بود که چقدر در این زمینه ها تجربه جدیدی داشتیم. فضای بصری بیشتر با دنیای دیجیتال آشناست به جای اینکه از منظر اقتصادی از پیشرفت هنر صحبت کنیم، شاید بهتر است از منظر اکوسیستمی به آن نگاه کنیم.
وی افزود: در گذشته گفته بودم «از نظر اقتصادی امکان ندارد بستر آنلاین جایگزین گالری شود» اما واقعیت این است که این موضوع برای من تبدیل به یک موضوع اساسی شد. وقتی از هنر و صنایع خلاق صحبت می کنیم، در واقع در مورد تولید ارزش صحبت می کنیم.
یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه علم و فرهنگ تصریح کرد: هنر در گذشته یک تجربه عمومی بوده است. بخشی از آن به سفارش هنرمندان مشهوری ساخته شد و هنرمندانی که عمر خود را صرف تجربه زیبایی شناسی کرده اند، این مسیر را طی کردند تا هنر تبدیل به یک رشته تخصصی شد و هنرمندان و متصدیان حرفه ای و آثاری قابل خرید و فروش بودند.
نجم الدین تصریح کرد: اگرچه این روند تخصصی شدن امری مثبت است، اما به نظر می رسد بخش کلی هنر کنار گذاشته شده است. حال سوال این است که آیا آن جنبه عمومی نیز جزئی از حوزه صنایع خلاق محسوب می شود یا خیر و برای احیای آن چه باید کرد؟ از دهه ۱۹۷۰، حتی در درون جوامع هنری، اعتراضاتی علیه اقتصاد بازارمحور هنر شکل گرفت و تلاش ها برای دور شدن از نگاه صرفاً اقتصادی به هنر آغاز شد.
وی ادامه داد: در کشورهای مختلف نهادهایی شکل گرفت که سعی در احیای هنر عمومی و حمایت از آن داشتند. در ایران نیز سازمان هایی هستند که ارتباط مستقیمی با مردم دارند، مانند شهرداری ها که رویدادها و برنامه هایی را در نقاط مختلف شهر برگزار می کنند تا تجربه زیبایی شناختی روزمره را برای عموم مردم فراهم کنند. اگرچه این فعالیت ها از نظر اقتصادی هزینه محسوب می شود، اما از نظر فرهنگی سرمایه گذاری محسوب می شود و باید تقویت شود.
وی تاکید کرد: سوال اینجاست که چرا با وجود توسعه نهادهای تخصصی، اقتصادی و هنری نتوانسته ایم به تعادل بین بعد عمومی و اقتصادی هنر برسیم. آنچه در جهان از آن به عنوان «هنر عمومی» یا «هنر عمومی» یاد می شود، جلوه های مختلفی دارد: از تجربیات مکان محور گرفته تا پروژه های هنری که ارتباط بین شهروندان، هنرمندان و نهادها را تقویت می کند. در بسیاری از کشورها، این فعالیت ها حتی به چرخه های اقتصادی تعریف شده تبدیل شده اند. چرخه هایی که می دانند چگونه بودجه دریافت کنند و از آن به درستی استفاده کنند.
این عضو هیئت علمی گفت: در کشور ما نیز باید به هنر به عنوان یک فرهنگ و نه صرفاً یک کالا نگاه کنیم، چه در فضای فیزیکی و چه مجازی. یکی از راه های موثر ایجاد مشارکت های متنوع و خرید سبد در حوزه هنری است تا مردم وارد عرصه اقتصاد هنر شوند. فرض کنیم در کنار حراج‌ها و فروش‌های بزرگ گالری‌ها و انجمن‌های هنری، می‌توان بازارهای عمومی بیشتری را طراحی کرد که مردم در آن حس مشارکت و ارزش‌آفرینی داشته باشند.
وی در تشریح تجربیات مشابه تصریح کرد: در گذشته تجربیات موفقی در زمینه ساخت بانک اطلاعاتی وجود داشته که راه را برای هنرمندان متوسط باز کرده است; کسانی که در مرز بین هنرمندان حرفه ای و محبوب کار می کنند. البته این تجربیات گاه تحت فشار اقتصادی قرار می گرفت اما در عین حال نقش برجسته ای در شکل گیری بازارهای هنری متوسط و مردمی داشت.
نجم الدین خاطرنشان کرد: حرکت به سمت ساخت چرخه های مالی در هنرهای عامیانه مشابه «یکشنبه بازارها» یا رشته های صنایع دستی و هنرهای خلاقانه، ضرورتی است که باید جدی گرفته شود. این فضاها می تواند مشارکت مردم را در تولید و مصرف آثار هنری افزایش دهد و از یک سو به رشد اقتصادی هنرمندان مستقل کمک کند.
وی در پایان گفت: لازم است هر یک از ما به عنوان فعال در عرصه فرهنگ و هنر به این فکر کنیم که هنوز کدام بخش ها خالی است و چرا بسیاری از بازارهای میانی در هنر شکل نگرفته است. رفع این خلأها می تواند مسیر جدیدی را برای توسعه پایدار هنر و صنایع خلاق در کشور فراهم کند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم ، مهدی شوندی; موسس شرکت «آرا آرت» با اشاره به تجربه ۱۱ ساله خود در زمینه صنایع دستی و صادرات از تحولات بازار چین گفت. در چین و کشورهای مشابه، فروش دیجیتال به یکی از ارکان اصلی بازاریابی محصولات هنری و فرهنگی تبدیل شده است.
شوندی تصریح کرد: در این کشور بیش از ۱۲ تا ۱۳ پلتفرم بزرگ برای فروش اینترنتی فعال است و تقریبا تمامی نرم افزارهای اجتماعی و بازاریابی به صورت بومی طراحی شده اند. پلتفرم هایی مانند وی چت جایگزین بسیاری از برنامه های کاربردی غربی شده اند و خرید و تبلیغات آنلاین بخشی از عادت روزانه مردم چین است.
وی درباره نمایشگاه های تخصصی در چین توضیح داد: در برخی رویدادها مانند CIE بخش های جداگانه ای برای تولید محتوای تبلیغاتی و دیجیتال در نظر گرفته شده است. شرکت کنندگان می توانند برای معرفی آثار خود از امکانات حرفه ای مانند نور، تجهیزات تصویربرداری و استودیوهای کوچک بهره ببرند. به گونه ای که عرضه حضوری و آنلاین با هم جریان داشته باشد.
به گفته وی، بیش از ۷۵ درصد از مردم چین خرید خود را از طریق پلتفرم های دیجیتال انجام می دهند. آماری که بسیار بالاتر از میانگین جهانی است و نشان می دهد که فرهنگ خرید اینترنتی در این کشور کاملاً نهادینه شده و به بخشی از سبک زندگی روزمره مردم تبدیل شده است.
شوندی در پایان پیشنهاد کرد: هنرمندان و فعالان صنایع دستی ایرانی با تقویت زیرساخت های دیجیتال و آموزش مهارت های فروش آنلاین حضور موثری در این بازارها داشته باشند.
وی خاطرنشان کرد: ظرفیت هنرهای تجسمی و صنایع دستی ایران برای حضور در بازارهای بین المللی بسیار بالاست و استفاده صحیح از ابزارهای دیجیتال می تواند راه جدیدی را برای معرفی آثار ایرانی به دنیا باز کند.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
