برای تقویت پارک های فناوری با ایجاد یک شبکه خدمات فنی و فنی تخصصی و کمک به ارتقاء اقتصاد فناوری ملی ، کارکردهای اصلی و خدمات پارک های علمی و فناوری عمدتاً در پنج دسته اصلی قرار دارند. خدمات اشتراک عمومی شامل زیرساخت های فیزیکی و دیجیتال ، جهت گیری و شبکه سازی است که شرکت ها را با تأمین کنندگان و مشتریان ، پشتیبانی حرفه ای تجاری از جمله آموزش ، مشاوره و مربیگری ، خدمات مدنی مانند فضای استقرار و آزمایشگاه و در نهایت تجاری سازی نوآوری و نوآوری فراهم می کند.
*Marzieh Shawardi
راه حل های اجرایی متعددی برای ایجاد یک شبکه مؤثر از خدمات فنی و تخصصی تخصصی و افزایش اثربخشی آنها وجود داشته است. یکی از این استراتژی ها ایجاد مراکز خدمات مشترک است. یعنی پارک های فناوری در آزمایشگاه ها ، کارگاه های نمونه برداری و مراکز طراحی پیشرفته به طور مشترک به طوری که شرکت های نوپا و فناوری می توانند بدون هیچ هزینه ای از این تسهیلات بهره مند شوند. این مراکز می توانند شامل آزمایشگاه های مشترک ، مراکز طراحی و نمونه برداری و همچنین تجهیزات و سیستم عامل های اشتراک دانش فنی بین شرکت های واقع در پارک های مختلف باشند.
از طرف دیگر ، توسعه خدمات مشاوره نیز مهم است. شبکه Inter -Park به شرکت ها اجازه می دهد تا به منابع گسترده تر و متنوع تر دانش و تجربه مشاوران در زمینه هایی مانند مالکیت معنوی ، استاندارد سازی ، بازاریابی و جذب سرمایه دسترسی پیدا کنند و محصولات خود را سریعتر و بهتر جمع کنند.
همچنین ، ارتباط با صنایع بزرگ به عنوان مشتریان پارک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پارک ها می توانند با جذب شرکت های بزرگ صنعتی ، با ایجاد واحدهای تحقیق و توسعه این صنایع در پارک ، با نیازهای واقعی صنایع کشور مانند خدمات مهندسی معکوس ، کنترل کیفیت و مشاوره فناوری ، خدمات خود را به صنایع مادر مانند پتروشیمی ، خودرو ، خودرو و الکترونیک ارائه دهند. این رابطه علاوه بر ارائه خدمات تخصصی ، پایه و اساس شبکه بین صنایع بزرگ و شرکتهای مبتنی بر دانش و نوآورانه مستقر در پارک ها ، ارتقاء توسعه بازار و افزایش تأثیر آنها بر اقتصاد ملی را فراهم می کند.
تسهیل صادرات فناوری همچنین می تواند با همکاری بین پارک های علوم و فناوری و ایجاد دفاتر مشترک بین المللی ، راه را برای ورود شرکت ها برای ورود به بازارهای جهانی هموار کند. به همین ترتیب ، صادرات محصولات و خدمات فناوری با صادرات منابع و ظرفیت ها افزایش می یابد.
نتایج و اثرات این اقدامات در ابعاد مختلف قابل مشاهده است. از جمله کاهش وابستگی به فناوری خارجی از طریق توسعه قدرت داخلی که منجر به کاهش جریان ارز ، افزایش سهم شرکت های مبتنی بر دانش در تولید ناخالص داخلی ، رشد محصولات و خدمات فناوری با ارزش بالا و در نهایت ایجاد اشتغال تخصصی برای فارغ التحصیلان دانشگاهی می شود.
در زمینه خدمات فنی و تخصصی که بیشترین تأثیر را در بهره وری شرکت های مستقر در پارک های فناوری وزارت علوم دارند ، می توان گفت که پارک های علوم و فناوری هنگام توسعه خدمات مدنی و زیرساختی برای پشتیبانی حرفه ای ، شبکه سازی و خدمات تجاری موفق تر خواهند بود. به عبارت دیگر ، حرکت از نسل های اول و دوم پارک ها به نسل سوم و چهارم خدمات ارائه شده و نقش شرکت ها در اقتصاد و جامعه را افزایش می دهد. به طور خاص ، خدمات آموزشی و مهارت ، مشاوره های فنی و تخصصی ، خدمات آزمایشگاهی و تحلیلی و همچنین خدمات طراحی سریع و نمونه برداری مانند چاپگرهای سه بعدی و نرم افزار شبیه سازی از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. این خدمات ضمن صرفه جویی در وقت و هزینه برای شرکت ها ، کیفیت محصول ، بهره وری را افزایش داده و باعث کاهش عدم موفقیت شرکت های نوآورانه و آگاه می شوند.
از طرف دیگر ، باید به زیرساخت ها و منابع انسانی مورد نیاز برای ایجاد یک شبکه خدمات فنی مؤثر در پارک ها توجه ویژه ای شود. این زیرساخت ها و منابع را می توان در سه دسته کلی خلاصه کرد: زیرساخت های فیزیکی از جمله آزمایشگاه های مجهز مانند آزمایشگاه های نانو ، بیوتکنولوژی و الکترونیک ، کارگاه های نمونه برداری سریع مانند چاپگر سه بعدی ، تجهیزات اندازه گیری دقیق و دستگاه های CNC و فضاهای کار سفارشی با سیستم مدیریت آنلاین. منابع انسانی که شامل متخصصان فنی مانند مهندسین ، تکنسین های آزمایشگاهی ، طراحان و اپراتورهای دستگاههای پیشرفته ، مشاوران حرفه ای در زمینه های مالی ، حقوقی ، مدیریت و بازاریابی و مدیران شبکه خدمات با تجربه در نوآوری و ارتباطات صنعت است. و وجوه ارائه شده از طریق بودجه دولت (تهیه وزارت علوم ، تحقیق و فناوری یا وزارت علوم ، فناوری و اقتصاد) و سرمایه گذاری بخش خصوصی از طریق مشارکت شرکت های بزرگ صنعتی.
هماهنگی و هماهنگی بین پارک های مختلف تحت نظارت وزارت علوم و ایجاد یک شبکه یکپارچه از خدمات تخصصی دیگر الزامات مهم دیگر در مسیر رشد اقتصاد مبتنی بر دانش است. چندین استراتژی کلیدی برای دستیابی به این هدف وجود دارد. اول ، تقویت انجمن پارک های فناوری ایران و سازمان های نوآوری به عنوان مؤسسه مرکزی و هماهنگ کننده پارک ها که می تواند در استاندارد سازی خدمات نقش داشته باشد و با کاهش موازی ، کارایی منابع را افزایش دهد. دوم ، استاندارد سازی خدمات با تعیین کیفیت مشترک کیفیت خدمات در کلیه پارک ها ، دسترسی به خدمات با کیفیت و مؤثر را تسهیل می کند. سوم ، ایجاد یک سیستم خدمات فناوری یکپارچه ، از جمله بانک اطلاعاتی آنلاین امکانات و خدمات پارک و توسعه پلت فرم دیجیتال برای خدماتی که امکان بهره برداری از زیرساخت ها و تجهیزات را فراهم می کند و رشد سریع شرکت های مستقر در پارک ها را تسهیل می کند. چهارم ، گروهی از تجهیزات از طریق همکاری پارک ها برای تهیه تجهیزات و تجهیزات گران قیمت فناوری ، که باعث کاهش هزینه ها و افزایش دسترسی شرکت ها به تجهیزات می شود ، خریداری می کنند. و پنجم ، برگزاری رویدادهای مشترک مانند تبادل فناوری ، نمایشگاه های فناوری و دوره های آموزشی مشترک که باعث هم افزایی می شود ، اثربخشی برنامه ها را افزایش می دهد و در نتیجه سرمایه گذاران خارجی را به خود جلب می کند.
به همین ترتیب ، توسعه یک شبکه خدمات فنی و تخصصی در پارک های فناوری و ایجاد همکاری در پارک نه تنها بر بهره وری و کیفیت محصولات مبتنی بر دانش تأثیر می گذارد ، بلکه به عنوان یک موتور محرک قدرتمند در توسعه اقتصاد مبتنی بر دانش و ترویج فناوری ملی است.
