به گفته خبرنگار فرهنگی آژانس خبری TASNIM ، دهه ۱۹۹۰ باید یک دهه از مسافرت های جدید درباره حج در نظر گرفته شود. در این دهه ، بسیاری از نویسندگان از حاج غافل شده اند و خاطرات خود را از این سفر فراموش نشدنی روایت کرده اند.
یکی از آثار منتشر شده در دهه ۱۹۹۰ ، “دو شهر عشق” ، سفرنامه حاج محمد حسین است که در سال ۱۳۹۸ توسط انتشارات سوره مهر منتشر شد. قدم در این کار تلاش کرده است تا داستان آنچه را که برای زیارت اتفاق افتاده است به زبانی طنزآمیز بازگو کند.
ما در بخشی از این سفرنامه می خوانیم:
“بوسه”
با احترام وارد شد re -pilgrimage. کابا زیر باران شسته می شود و نور شسته می شود. پروژکتورهای قوی بر روی گنبد و گلدان می درخشند. چرخش اشعار زائران سفید به کعبا و جریان سفید خدایان مردم خدادادی ، چه از نظر یا بزرگ! این واقعاً مرد را میخکوب می کند.
ما بازگشت را ترک می کنیم و از هم جدا می شویم و من فقط به ستون تکیه می کنم. تنهایی فرصتی برای مرور کتاب قلب است. پنجره ذهن را باز می کنم و Qiblah را ناپدید می کنم. اینجاست که امام حسین (AS) زیارت خود را رها کرد و به دشت بلا رفت؟ آنها تاریخ را به ارمغان آورده اند ، روزی که آنها قصد ترور آقا را در حرم داشتند ، به همراهان روی آورد و گفت: “من نمی خواهم از حرم خدا بدخواه شوم. ای مردم ، مرگ برای فرزندان آدم مانند گردنبند و گردن زیبا بر روی دختران جوان است.”
امام مهدی (AS) هر سال برای بازدید از خانه خدا می آید و حج را اجرا می کند. زمان قیام نیز در همان کعبه بالا می رود و گردن را لگد می زند و به اجتناب ناپذیر می رسد. با حمایت همه پیامبران ، خانه همه است.
من به خانه توف می روم و برای والدین و دوستان زیر طلا برای دو دعا دعا می کنم …
اما دیدگاه ها و شنوایی های تواف:
من یک بنده خدا را دیدم که پرچم جمهوری اسلامی ایران و عکس امام را روی دیوار کعبا برکت می دهد. من می خواستم بپرسم کدام گوشه جهان از چنین عشق و عطش ناشی شده است … اما سیل جمعیت چنین نشد.
زمان دعا یک سودانی در کنار من نشسته بود. در نگاه اول به من:
ایرانی ، امام خمینی؟
بله
او مرا در آغوش گرفت و ابراز ارادت خود را به امام و انقلاب ابراز کرد. سخنان رهبر را به یاد می آورم که این انقلاب ناشناس خمینی در هیچ کجای جهان شناخته نشده است. زبان ما به اشتراک گذاشته نشد ، مواد شکسته رد شد. او در تلاش بود تا چیزی را بفهمد ، اما من فقط کلمه خمینی را فهمیدم. شخصی به کمک آمد و گفت: “خمینی دوازده ساله است.” می پرسم معنی آن چیست؟ عمر می گوید انقلاب؟ اما نه ، نکته این بود که در آغاز انقلاب ، دوازده سال پیش خدا به او کودکی داد که نام او خمینی و خمینی اکنون دوازده ساله است.
من در خط پنجم دعای جماعت هستم. در چند مرحله ، او چند قدم فاصله دارد. در اینجا تنها جایی است که آنها دعا می کنند. در اطراف کعبه مردان و زنان مختلط. اگر یک زن و شوهر در دعای جماعت حضور داشتند ، نمی توانید آن را باور کنید …
بیا بریم شریعت با گفتن “آل -سالا ، السالوه” از ادامه توف جلوگیری می کند ، اما برخی از مردم سرسخت همچنان اصرار دارند و به دنبال بوسه دیگری هستند. هیچ کس به این بی رحمانه نگوید:
Kaaba سنگی است که گم نشده است
هاجی ایهرام کجاست
عربی با یک کاسه همراه است. سفتی قهوه ای و حنا را به خود جلب می کند و سنگ های اطراف آن را در کعبا پخش می کند و جلا می شود. شاید این نوعی اعتقاد باشد …
آخرین آزان خوانده می شود و صومعه می گوید: “Stava Vatidalva و Stiqimova” و Takbir Makbar و … شاید در قلب من و غانگی به اندازه هشت rak’ahهای ظهر و عصر ما. قیام وصل شده به تعظیم که می آید: Rabna و Lak Al -ahmad. “
پایان پیام/
منبع:تسنیم
