به گفته خبرگزاری تاسنیم Khoramabad ، جایی که ریشه های بلوط با استخوان مرتبط است و بوی خاک هنوز قرن ها زمزمه می کند ، کسی که مانند دیگران نبود.
نام او رضا میردیکوند بود. دوران کودکی او در خیرهاد ریشه در دیوارها با بوی قرآن و دود اسپندکس داشت. پدرش زمین را می شکند ، مادرش شب ها برای پایان او اشک ریخت.
دوره ابتدایی برای او آغاز آب و هوای دیگر بود. جایی که او با آیات قرآن در ارتباط بود ، تابستان های خود را در دارالقوران در خرباد گرفت. دهان او با آیه باز شد و ذهن او با تکرار تشدید خدا جلا داد. مانند کوهی که باران را برای سالها بهار نگه می دارد.
همسرش سکوت را که در حضور رضا معنادار بود روایت می کند. او گفت چشمانش چنان عمیق است که دیوارها ساکت بودند. گهواره کودک آنها فقط با تکان دادن دست خود ، نه از عادت ، بلکه از یقین ، آرام می شود.
رضا بخشی از زندگی خود را در صحنه های طایزیه قرار داده بود. جایی که او لباس علی اکبر (As) را پوشیده بود ، Ta’ziyeh از این نمایشنامه به زیارت تبدیل شد.
او نقش روایت نبود. قد و قامت او در لباس سبز ، خراش و صدای پرشور او ، لحظه ای که فریاد زد ، “یا ابی! القاعده القاعدهالی به دلیل سینه اشورا بود.
رضا لباس سبز نگهبانان انقلابی را پوشیده بود ، اما هنوز از بوی خاک کربلا بیرون آمد. علی اکبر در لباس جنگی ، در چشم ، در اهداف ، در شتاب وجود داشت. هر چه مأموریتی که او رفت ، با چشم همسر و با روح کودک وداع با قلب مادر و خداحافظی کرد.
او قلب را از دست نمی دهد ، اما او قلب خود را با او گرفت ، زیرا او شهید را می شناخت ، نه تنها زندگی او ، بلکه در حال حرکت استخوان یک خانواده است. رضا ، در روز کودک بیست و یک روزه ، از وفاداری خارج شد. وفاداری به خاک ، به مردانی که قرن ها پیش در کربلا عهد کرده بودند.
او از لباس علی اکبر دوام نیاورد. در عوض ، آن را با آن ، به زندگی واقعی نقش رساند. جایی که او در حمله اسرائیل به شهادت رسید. دست هایی که زودتر گهواره کودک اکنون خاک را می گیرد.
شهید رزا دفن شد ، اما زندگی او به درختی تبدیل شد. ریشه در خاک لورستان ، در گلو دخترانش که سوره ها را حفظ می کنند ، به نظر همسرش که هر روز بعد از ظهر هنوز با او صحبت می کنند.
در خانه شهید رضا ، سجده هنوز گسترده است. قرآن در آیه ای که درباره جهاد می گوید باقی مانده است. دخترانش هر روز صبح برای خواندن نوبت می گیرند. این خانه به یک غیر هوزینیا تبدیل شده است.
پایان پیام/ ۶۴۴/.
منبع:تسنیم