مسعود فورندی در یادداشتی نوشت: ۱۰ سال پیش ، در چنین روزهایی ، استدلال می شد که وقتی به سال ۱۴۰۴ رسیدیم ، سبد تحریم های بین المللی علیه ایران- که شورای امنیت سازمان ملل را امضا کرد- به طور دائم از روابط بین الملل حذف می شود و به طلوع می رسد. هزاران چیز بین ۹۴ ژوئیه و ژانویه همان سال تولید شد که وی می خواست اجرا شود. اما آنچه اتفاق می افتد با آن تصویر گل بسیار متفاوت است. این متن کیفرخواست امضا کنندگان و تولید کنندگان نیست و نمی خواهد عاملان را معرفی کند. البته این مسئله ملی و از نظر تاریخی مهم است و باید مورد بررسی قرار گیرد. نه برای یقه و سرکوب ، که فایده ای ندارد ، بلکه برای یادگیری از تاریخ و ثبت حقایق است.
همانطور که از طرف غربی مشهود است ، قصد اجرای مکانیسم ماشه و بازگرداندن تحریم های سازمان ملل علیه ایران است. ۶ قطعنامه ، مشابه موارد تحریم های فعلی ایالات متحده ، تجارت با ایران معمولی را در نظر نمی گیرد. با این حال ، مسئله روز سیاسی این است که مسیر ایران در ماه های اخیر برای جلوگیری از نجاری و اینکه سمت غربی چیست ، چیست. برای پاسخ به این سؤال ، باید از نظر امنیت و سیاسی به زمینه تاریخی فعلی توجه کرد. تحولاتی که حساسیت سیاسی جزئیات و روایتی که منافع ملی را فراهم می کند و بر اساس حقایق دقیق ایجاد شده است ، یک ضرورت غیرقابل انکار است. اما واقعیت چیست؟
نتیجه گیری ایران در ماه های اخیر بر اساس دو استراتژی کلان سازماندهی شده است. اولین مورد حفظ انسجام داخلی برای مقابله با طرف غربی است ، که فکر می کرد موقعیت تاریخی برای برخورد به ایران دارد ، دومین تلاش برای متوقف کردن روند اجرای مکانیسم ماشه ، با ابزارهای سیاسی و فنی واقعی که به دیپلماسی پیچیده در پشت صحنه خدمت می کنند. همانطور که داده های مفصل نشان می دهد ، جدول مذاکره برای دستیابی به این هدف با چندین ایده بین المللی تشکیل شد و ایران از حداکثر انعطاف پذیری سیاسی برای دستیابی به نتیجه استفاده کرد. براساس عقاید علمی و علمی جامعه ایران ، ضمن حمایت از توافق سیاسی ، مقابله با بیش از حد دشمن و کوتاه کردن منافع کشور مهم است.
نتایج این ایده ها و نتیجه گیری از وضعیت سیاسی داخلی ایران نشان داد که دستیابی به توافق تحت هر شرایطی در از دست دادن سرمایه ایران به حداکثر نمی رسد. اما این توافق نامه در صورتی که منافع کشور و امنیت و یکپارچگی سرزمینی داشته باشد ، پشتیبانی خوبی داشت. بنابراین ، کشورهای مختلف در تلاش بوده اند تا در تحولات ماه های اخیر نقش داشته باشند ، که می تواند بر اساس دو محور طبقه بندی شود. موضوع اول مسئله مواد غنی شده در ایران است و دوم مذاکره با ایالات متحده است. اولین شماره توافق فنی با آژانس یک متغیر مهم و مهم بود. به خصوص به این دلیل که قطعنامه پارلمان در پاسخ به حمله ایالات متحده به تأسیسات هسته ای باعث شده است که این آژانس از وضعیت قبلی خارج شود. در محور دوم ، تفاوت بین موقعیت های واقعی و واقعی آمریکایی ها متغیر قابل توجهی است.
خلاصه ایده بزرگ ایران برای بررسی پیشنهادات مختلف برای جلوگیری از اجرای ماشه ، دو پایه اصلی داشت. نتیجه مذاکرات در جدول مذاکره فاش شده است و تحمیل خواسته های بیش از حد غیرممکن است و ایران حاضر است انعطاف پذیری نهایی را برای دستیابی به توافق به ارمغان بیاورد. بنابراین ، در پاسخ به پیشنهاد فرانسه برای توافق با آژانس ، توافق قاهره با حفظ چارچوب کلی قانون Majlis ، که در صورت اجرای ماشه از بین می رود ، حفظ می شود. همچنین ، ایران پیشنهادات مبادله مواد غنی شده ۶۰ ٪ را با مقدار متفاوت ۲۰ ٪ مواد رد نکرد و آن را سازگار می دانست. ایران همچنین مذاکرات مستقیم با P5+1 را پذیرفت و در ازای قطعی محرک به تأخیر افتاد. اما اروپایی ها در طی مذاکرات با تغییر خواسته های محدودیت موشکی ایران و چنین مواردی ، مؤلفه هایی را به جدول مذاکره اضافه کردند. درخواست طرف مقابل اضافه شد ، به طوری که فقط معاینه ماشه به مدت ۶ ماه سقوط می کند و به طور کلی از بین نمی رود. در چنین شرایطی ، دلیل سیاسی سالم نمی دانست و میل غربی ها را نمی دانست.
در حقیقت ، اروپایی ها پیشنهاداتی را در مورد مسیر مذاکرات اخیر برای پذیرش ایران ارائه داده اند ، نه توافق. حداقل سه ایده از اروپا سرانجام به یک نقطه مشابه رسید. محدودیت موشکی ایران ، که ستون قدرت دفاعی است ، اساساً تمایلی به ارائه مواد غنی شده ۶۰ ٪ ایران نداشت. با این حال ، اگر دامنه پیشنهادات مربوط به تبادل مواد غنی شده و تعامل آینده ایران با آژانس باشد ، این امکان پذیر بود. در نتیجه کلی مبتنی بر همه تحولات داخلی و خارجی رفتار طرف مقابل ، آنها تمایلی به رد یک ایده کلی نداشتند ، آنها فکر کردند که ایران در موقعیتی برای پذیرش پیشنهادات ضعیف است. این فرض با اقدامات اشتباه برخی از سیاست های داخلی ، مانند نیاز به مذاکره مستقیم پزشکان و ترامپ سازگار بود. اکنون ، با گذشت زمان ، صحبت کردن در مورد هر اقدام سیاسی که آرایش داخلی ایران را شکننده و شکست ناپذیر می کند ، ساده تر است. این که آیا کسانی که مذاکره کننده را به خیانت و دلبستگی متهم می کنند یا کسانی که نسخه های تحقیرآمیز می نویسند.
منبع: مربیان
پایان پیام/
منبع:تسنیم
