براساس خبرگزاری فرهنگی TASNIM ، شبکه های تلویزیونی کودکان در سراسر جهان به دلیل آسیب پذیری مخاطبان خود با دقت از تبلیغات تجاری خودداری می کنند. کودکان قادر به تفکیک تبلیغات از محتوای سرگرم کننده نیستند و این نیاز به حساسیت بیشتری دارد. اما شبکه کودک ما در ماه های اخیر مرزهای رسانه ها و اخلاق فرهنگی را با تبلیغات تدریجی و زیر جلدی تبلیغات در برنامه های خود به چالش کشیده است.
در حالی که پخش تبلیغات تجاری از این شبکه ها قبلاً تبلیغات تجاری را متوقف کرده بود ، با حکم صریح معاون Sima (Sayed Morteza Mirbagheri) ، اکنون بازگشت آنها به صحنه مورد سؤال قرار گرفته است. آیا این بار فرزندان این سرزمین قربانی بازاریابی رسانه های ملی شده اند؟ این تبلیغات حذف شده است ، اما در قالب دیگری ، به عنوان برنامه های تولید به صحنه بازگشت.
بازگشت تبلیغات تبلیغاتی در شبکه کودک
تبلیغات از چند ماه پیش به شبکه کودک بازگشت. یک روز از کودکان دعوت می شود تا انواع مجلات را بخرند ، اسباب بازی ها و فیلم ها ترویج می شوند و روزی به آنها مراجعه به پارک های سرگرمی و برق ارائه می شود. نمونه بارز این روند برنامه “Candy Tales” است. یک برنامه کوتاه که داستانهایی را برای جوانان می گوید ، اما در عین حال ، زیرنویس های تبلیغاتی برای خرید یک مجله ویژه و تیزرهای ۴۵ ثانیه ای که کودکان را به خرید تشویق می کند.
با این حال ، از سال ۱۳۹۸ ، با دستور مستقیم سید Morteza Mirbagheri ، معاون رئیس جمهور Voice of America ، تبلیغات تجاری از شبکه کودک متوقف شد. این تصمیم همچنین توسط کمپین های گسترده محبوب و رسانه ای از جمله #Dynamic_Bone_Blogia پشتیبانی شد.
در بسیاری از شبکه های کودک خارجی ، تبلیغات با استانداردهای بسیار دشوار و ملاحظات دقیق انجام می شود. از آنجا که کودکان به راحتی قادر به تمایز تبلیغات از محتوا نیستند. کارشناسان رسانه بر این باورند که تبلیغات باید در چارچوب های فرهنگی و آموزشی ارائه شود و از تجاری سازی بی حد و حصر کودکان جلوگیری کند. اما در شبکه کودک ایرانی ، تبلیغات به روشی ناگهانی و بی سابقه برای خانواده ها و مخاطبان جوان گسترده شده است. موضوعی که نگرانی های جدی را برانگیخته است.
تبلیغات “پارک ژوراسیک” و تفریحی ایران ؛ سرگرمی یا بازاریابی؟
موج جدید تبلیغات نیز به معرفی مکان های تفریحی و فرهنگی معرفی شده است. تبلیغات در مورد “پارک ژوراسیک” ، “پارک اقیانوس” و “سرزمین افسانه های ایرانی” که ظاهراً تحصیل کرده و تفریحی هستند ، اما در پشت تبلیغات شدید نوعی بازاریابی هدفمند برای جذب مخاطبان جوان است.
در گفتگو با Tasnim ، مهدی نیکیروش ، رئیس گروه شبکه کودکان خردسال ، خاطرنشان می کند که “این برنامه ها با همکاری مجموعه های مختلف تولید می شوند و بخشی از هدف آن معرفی مکان های فرهنگی ، علمی و تفریحی است.” اما آیا این توجیه برای تجاری سازی محتوای کودکانه کافی است؟ آیا وظیفه رسانه های ملی فقط برای معرفی و حفظ مرزهای اخلاقی و حرفه ای نیست؟
وی همچنین تأکید کرد که تولید شبکه در استان های مختلف انجام می شود و صرفاً با تمرکز روی تهران انجام نمی شود. برنامه هایی مانند “یک خانه ، آشپزخانه” در QOM ساخته شده و انیمیشن ها در شهرهایی مانند مشهاد و اصفهان تولید می شوند. این به معنای تلاش برای توزیع توزیع جغرافیایی محصولات است ، اما این سؤال باقی مانده است ، آیا محتوای تبلیغاتی مطابق با همان توزیع منطقی است یا صرفاً بهانه ای برای تبلیغ شبکه کودک است؟
داستان یک سفر شگفت انگیز؟!
مدیران شبکه کودکان کودکان را به یک تجربه سفر شگفت انگیز دعوت می کنند. کودکان بینندگان را دعوت می کنند تا “سفر شگفت انگیز” را تجربه کنند و آنها را ترغیب کنند تا با تهیه بلیط به این مراکز از خدمات تفریحی خود لذت ببرند. بلیط هایی که اغلب بین ۲۰۰ تا ۴۰۰۰۰۰ تومان و در روزهای خاص ، حتی بیشتر قیمت دارند. به نظر می رسد این دعوت چهره ای برای معرفی امکانات کشور به کودکان است ، اما آیا حقیقت پشت صحنه به زیبایی است؟
انتقاد گسترده از این نوع برنامه نویسی نشان می دهد که دعوت دوستانه برای سفر نمی تواند برای ورود به تبلیغات گسترده با بار اقتصادی سنگین بر محتوای کودکانه توجیه شود. رسانه هایی که باید خنثی باشند ، چهره ای دوگانه در اینجا پیدا کرده اند: از یک طرف داستان نویس و کودکان و از طرف دیگر یک تبلیغ کننده هوشمند برای بازار مصرف.
از همه مهمتر ، کودکان خردسال قادر به درک ابعاد هزینه سفر یا نابرابری جغرافیایی در دسترسی به چنین مراکز نیستند. این جهل می تواند احساس محرومیت و ناکامی در کودکانی که شهرها و مناطق دورافتاده تر هستند ، ایجاد کند. بچه ها از دنیای اقتصادی بزرگتر که این اختلافات را با چشمان بی گناه خود احساس می کنند ، بی خبر هستند.
تبلیغات بحران تکراری شبکه کودک
این رویداد جدید فقط نقطه شروع انتقاد نیست. سالها پیش ، با راه اندازی “Dynamic بدون تبلیغات” ، این شبکه توانست موج گسترده ای از تبلیغات تجاری را رها کند و یک محیط امن و تمیز برای کودکان ایجاد کند. اما اکنون بازگشت تدریجی تبلیغات در یک الگوی دقیق تر و ترکیبی از نمایش و حضور مجریان محبوب میراث را در معرض خطر قرار داده است.
این رویکرد حتی به حوزه سینما و فیلم های کودکانه کشیده شده است. در حالی که کارشناسان بر این باورند که بیش از دو ساعت تماشای تلویزیون برای کودکان می تواند خواب و سلامتی آنها را مختل کند ، تبلیغات مکرر بر رفتن به سینما و تماشای فیلم های خاص تأکید می کند. در شرایط اقتصادی که بسیاری از خانواده ها قادر به برآورده کردن این نیازها نیستند ، و حتی برخی از روانشناسان فکر نمی کنند که برای کودکان زیر شش سال به سینما بروند.
رسانه ، مسئول آموزش خانواده ها
وظیفه اصلی شبکه کودک تولید محتوای آموزشی و سرگرم کننده است که به کودکان بیشتر و بهتر می دهد. عدم فشار روانی بر والدین با تبلیغات خود. خانواده ها در شرایطی قرار دارند که مجبورند بین خواسته های فرزندان خود و وضعیت مالی خود انتخاب کنند. انتخاب در واقع توسط رسانه ها تحمیل شده است.
علاوه بر این ، تبلیغات باشکوه شبکه های تلویزیونی شامل خانواده هایی است که در خرید کالاهای مختلف درگیر هستند. کودکان به همراه والدین مخاطبان چندین شبکه هستند و فشار تبلیغات اغوا کننده باعث می شود بار مالی و روانی بر خانواده ها بارگذاری شود. بار و فشاری که گاهی اوقات ظرفیت مالی آنها را وارد می کند.
تلویزیون دوست کودک یا فقط سرگرمی؟
برنامه ها ، کارتون ها و انیمیشن ها در شبکه های تلویزیونی مانند پرستاران مهربانی هستند که کودکان را به دنیای خیالی و رنگارنگ می برند. اما این سرگرمی اگر به یک عادت تبدیل شود ، ممکن است فرزند دیگر منابع شادی و بازی را محروم کند. والدینی که تلویزیون را به عنوان یک محیط آرام برای کودکان روشن می کنند ، همچنین ناخواسته عادت مصرف رسانه را ایجاد می کنند.
با این حال ، تلویزیون هنوز محبوب ترین و محبوب ترین رسانه ها برای کودکان و خانواده ها است. با این حال ، امروز ، دو چالش اصلی در مسیر مصرف رسانه ها وجود دارد: ابتدا مخاطبان را به خود جلب می کند و ثانیاً دوام خود را حفظ می کند. انتظار می رود که شبکه کودک نه تنها با تولید محتوای جذاب ، مفید و مؤثر ، بلکه آنها را در دراز مدت نگه دارد. تقاضا که نیاز به برنامه ریزی دقیق و توجه به کیفیت و مسئولیت دارد.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
