فیلم Relay اثری با هنرنمایی ریز احمد در نقش اصلی است که توانسته نمرات نسبتا خوبی از منتقدان دریافت کند.
فیلم Relay یک اثر مهیج آمریکایی است که توسط دیوید مک‌کنزی تولید و کارگردانی شده و فیلمنامه آن را جاستین پیاسکی نوشته است. این فیلم با بازی ریز احمد، لیلی جیمز و سم وورثینگتون در نقش‌های اصلی است.
داستان فیلم حول شخصیت تام با بازی ریز احمد می‌چرخد، فردی مرموز و حرفه‌ای که به عنوان حل‌کننده مشکلات برای شرکت‌های فاسد عمل می‌کند و رشوه‌ها و مسائل پشت پرده را مدیریت می‌کند. سارا با بازی لیلی جیمز یکی از مشتریان احتمالی اوست که ممکن است به محافظت تام نیاز داشته باشد. با تمرکز بر خیانت، فساد و بازی‌های قدرت در دنیای زیرزمینی تجارت و سیاست، فیلم Relay تجربه‌ای پرتنش و مهیج ارائه می‌دهد و با عملکرد قوی ریز احمد، تماشاگر را تا لحظه آخر در حالت انتظار و تعلیق نگه می‌دارد.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۷۰ نقد برای فیلم Relay منتشر شده که امتیاز ۷۹ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۶۷ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۷ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم Relay
- راتن تومیتوز | ۷۰ نقد – امتیاز ۷۹ درصد
- ۴متاکریتیک | ۱۷ نقد – امتیاز ۶۷ از صد
«۸۳/۱۰۰ IndieWire | منتقد: دیوید ارلیچ»
نرم اما آسیب‌پذیر، هوشمند اما گمنام، مشتاق به برانگیختن یک واکنش انسانی اما حاضر به انجام هر کاری برای انجام مأموریت، فیلم Relay قصد ندارد دنیا را به آتش بکشد؛ بلکه می‌خواهد یک اثر مهیج جذاب باشد که حس واقعی سرمایه‌گذاری شخصی را منتقل کند.
«۷۵/۱۰۰ The Film Stage | منتقد: جرد مبارک»
فقط کاش اکت سوم به صحنه‌های اکشن کلیشه‌ای و پیش‌پاافتاده تبدیل نمی‌شد که در نهایت جذابیت آرام و فکری داستان را پشت سر می‌گذارند.
«۷۵/۱۰۰ Screen Daily | منتقد: رابرت دنیلز»
فیلم دیوید مک‌کنزی وقتی بهترین عملکرد را دارد که به مخاطب خود اعتماد دارد. و زمانی که رابطه بین اش و سارا اجازه دارد به آرامی شکل بگیرد، فیلم به طرز وسوسه‌انگیزی به عظمت نزدیک می‌شود. ریتم فیلم بسیار آرام است و فیلمنامه با مکانیک‌های دقیق خود، فیلم را همچنان جذاب نگه می‌دارد، حتی با وجود موسیقی غالب و پرقدرت.
«۷۰/۱۰۰ Collider | منتقد: راس بونیم»
فیلم Relay سفری پرتنش و هیجان‌انگیز است که یادآوری می‌کند هنوز هم فیلم‌هایی به سبک قدیم ساخته می‌شوند، فقط متأسفانه دیگر چندان رایج نیستند.
«۶۳/۱۰۰ Slant Magazine | منتقد: روکو تی تامپسون»
فیلم که در ریتم‌های نیویورک فوق‌مدرن جریان دارد، در بهترین لحظات خود، تنش و هیجان واقعی را از تبادل ساده پیام‌های مخفی و اطلاعات حساس بیرون می‌کشد.
«۶۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: بنجامین لی»
دقت و مراقبت تدریجی در ساخت صحنه‌ها، جای خود را به اکشن‌های کلیشه‌ای و ضعیف و پیچشی می‌دهد که شاید برخی از گره‌های داستانی را پر کند اما در نهایت رضایت کامل ایجاد نمی‌کند.
«۶۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: لوویا گیارکی»
بهترین بخش‌های فیلم Relay جزئیات فعالیت‌های واسطه‌گری شخصیت اش را به تصویر می‌کشند. کارگردانی دیوید مک‌کنزی هرگز محکم‌تر از زمانی نیست که روی پیام‌رسانی‌ها، تلفن‌های موقت و بوروکراسی اداره پست تمرکز می‌کند.
«۵۸/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: روری دورتی»
به جای کشف چیزی تازه یا رهایی‌بخش درباره میدان جنگ خصمانه و مدرن آمریکا، شروع جذاب فیلم Relay بیش از حد به کلیشه‌های غافلگیری و ضربات اکشن وابسته می‌شود.
