در اوایل ماه ژوئن ، با کاهش محدودیت های تأمین برق ، تولید در صنعت سیمان به مدار بازگشت و بازار علائم آرامش را تجربه کرد ، اما اکنون زنگ هشدار برای صنعت به صدا در آمده است. پس از آغاز مرحله جدید محدودیت های الکتریکی از ابتدای ماه اوت ، نگرانی در مورد روند تولید و نوسانات قیمت در بازار سیمان شدت گرفته است.
در ماه ژوئن ، تصمیم مشترک وزارت انرژی و وزارت انرژی برای کاهش محدودیت برق صنعت سیمان منجر به احیای بسیاری از کارخانه ها شد. قیمت هر کیسه سیمانی ۵۰ کیلوگرم ، که پیش از این به بالای ۳۵۰،۰۰۰ تومان رسیده بود ، زیر ۲۰۰،۰۰۰ تومانس سقوط کرد. با این حال ، کارشناسان از همان زمان هشدار داده اند که چالش های ساختاری صنعت هنوز در دست است و کاهش فشار الکتریکی تنها راه حل موقتی است.
اکنون با محدودیت محدودیت ها ، علی اکبر الواندیان ، دبیر انجمن کارفرمایان صنعت سیمان ، در گفتگو با تاسنیم ، شدت خاموشی در کارخانه های سیمان را اعلام می کند. “از اول ماه اوت ، محدودیت های الکتریکی در کارخانه ها تشدید و متفاوت شده است ؛ برخی از واحدها در هفته چند روز قطع برق ۲۴ ساعته دارند و برخی از آنها ۴۰ تا ۹۰ درصد محدودیت دارند.” حتی برخی از کارخانه ها برای حفظ چرخه تولید به تغییر شب تبدیل شده اند. “
با این حال ، آلوندی تأکید می کند که بازار با کمبود یا افزایش قیمت روبرو نشده است ، اما برای جلوگیری از التهاب احتمالی ، این انجمن در حال مشاوره با وزارت بهداشت و قدرت تأمین حداقل برق مورد نیاز کارخانه ها است.
وی همچنین خاطرنشان کرد: محدودیت های جدید به طور رسمی به انجمن اعلام نشده و فقط از طریق کارخانه اعدام شده اند.
به گفته فعالان صنعت ، سهم برق با هزینه سیمان بسته به عرضه آن (بازار سبز ، شبکه ملی یا ژنراتورهای اضطراری) متفاوت است. اما آنچه قیمت تولید را بیش از خود تهدید می کند ، بی ثباتی در عرضه و تصمیمات فوری است.
قطعنامه های غیرقابل پیش بینی ، تغییرات ناگهانی در جدول تخصیص برق و عدم توافق های واضح بین وزارت انرژی و صنایع بزرگ باعث شده است که بسیاری از تولید کنندگان برای تعمیر ، سفارش مواد اولیه و صادرات باز باشند.
برخی از کارشناسان انرژی همچنین از عدم شفافیت در اولویت بندی تخصیص الکتریکی انتقاد می کنند و معتقدند صنعت سیمان با وجود اهمیت زنجیره ساخت و ساز ، در تصمیمات بزرگ پایدار نیست.
کارشناسان معتقدند که ادامه وضعیت فعلی فقط با اقدامات محلی و کوتاه مدت اداره نمی شود. چند محور اصلاحی در این زمینه عبارتند از:
۱. صنعت انرژی انرژی طراحی نقشه راه ملی
شامل برنامه های مشترک بین وزارت انرژی ، وزارت بهداشت و سازمان برنامه ریزی و بودجه برای تأمین برق و گاز پایدار با ظاهری ۵ تا ۱۰ ساله است.
۲. ایجاد یک سیستم تعرفه ای پله و تشویقی
بر اساس بهره وری انرژی ، به طوری که واحدهای UP -to -date تشویق می شوند و صنایع کم کم مجبور به نوسازی می شوند.
۳. تثبیت صادرات و مقررات داخلی
مانند تصمیم اخیر برای صادرات از طریق بورس کالا ، که مثبت ارزیابی می شود ، باید در یک چارچوب سیاست واضح و قابل پیش بینی اجرا شود.
۴. سرمایه گذاری در زیرساخت های انرژی پراکنده و تجدید پذیر
برای کاهش فشار بر شبکه جهانی و افزایش مقاومت صنعتی.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
