طبق یک مطالعه جدید ، افزایش سطح دریا در نیمه دوم قرن بیست و یکم و فراتر از آن یک آزمایش دشوار برای مقاومت در برابر انسان خواهد بود. حتی اگر کشورها بتوانند گرم شدن کره زمین را در دمای ۱.۵ درجه سانتیگراد مهار کنند ، برخلاف انتظارات.
طبق یافته های محققان ، سرعت افزایش اقیانوس ها در طی سه دهه گذشته دو برابر شده است و اگر روند فعلی ادامه یابد ، دوباره با ۲۱۰۰ دو برابر می شود و سالانه به حدود یک سانتی متر می رسد.
کریس استوکس ، استاد دانشگاه انگلیس و نویسنده اصلی این مطالعه ، گفت: “محدود کردن گرم شدن کره زمین به ۱.۵ درجه سانتیگراد یک دستاورد بزرگ است و می تواند از عواقب شدید آب و هوایی جلوگیری کند ، اما حتی اگر این هدف حاصل شود ، افزایش سطح دریا با سرعت بسیار دشوار خواهد بود.”
تحقیقات قبلی نشان داده است که حتی ۲۰ سانتی متر برای افزایش سطح دریا تا سال ۲۰۵۰ ، معادل عرض یک ورق A4 ، در صورت عدم اقدامات محافظتی مانند ساخت دیوارهای ساحلی ، می تواند سالانه حدود ۱ تریلیون دلار آسیب سیل در ۱۳۶ کلانشهر ساحلی ایجاد کند.
در حال حاضر حدود ۲۳۰ میلیون نفر در مناطقی کمتر از یک متر از سطح دریا زندگی می کنند و بیش از یک میلیارد نفر در ارتفاع کمتر از ۱۰ متر زندگی می کنند.
اقیانوس هایی که گرما را بلع می کنند
افزایش سطح دریا عمدتاً به دلیل ذوب صفحات یخ و یخچال های کوهستانی و همچنین گسترش حرارتی اقیانوس ها است. از آنجا که این مناطق آب بیش از ۹۰ ٪ گرمای اضافی ناشی از تغییر آب و هوا را جذب می کنند.
با توجه به داده های ۲۰ ساله ، دمای سطح اکنون به طور متوسط ۱.۲ درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعت است. همان مقدار گرمایش طولانی مدت می تواند منجر به چندین متر سطح دریا در قرن های آینده شود.
با این حال ، اگر روند فعلی ادامه یابد ، پیش بینی ها نشان می دهد که دمای زمین تا پایان قرن به ۲.۷ درجه سانتیگراد خواهد رسید.
نقاط بی رویه
تیم تحقیقاتی استوکس با بررسی آخرین مطالعات علمی پس از آخرین گزارش تغییرات آب و هوایی تعامل سازمان ملل متحد (IPCC) ، بر نقش فزاینده گرینلند و غرب Antarcta در افزایش سطح دریا متمرکز شد.
در گزارش سال ۲۰۲۱ ، افزایش سطح دریا تا پایان قرن بین ۴۰ تا ۸۰ سانتی متر پیش بینی شده بود ، اما به دلیل عدم قطعیت ، نقش صفحات یخ به طور کامل در محاسبات گنجانده نشده است. اما یافته های جدید نشان می دهد که اعداد واقعی احتمالاً در صدر این تخمین ها یا حتی فراتر از آن قرار دارند.
مطالعات نشان می دهد که ذوب یا عدم موفقیت یخ های قطب جنوب گرینلند و غربی که وارد اقیانوس شده اند طی ۳۰ سال گذشته دو برابر شده و به ۴۰۰ میلیارد تن در سال رسیده است. اکنون این رقم با رواناب از یخچال های کوهستانی فراتر رفته است.
نگران کننده تر: ما قبلاً فکر می کردیم که گرینلند تا زمان رسیدن دمای زمین به ۳ درجه واکنش نشان نداد ، اما اکنون اجماع علمی این است که نقطه بحرانی گرینلند و قطب جنوب غربی حدود ۱.۵ درجه سانتیگراد است.
شواهد تاریخی چه می گویند؟
دانشمندان همچنین با بررسی سه دوره تاریخی مشابه از دما و غلظت گازهای گلخانه ای نتایج قابل توجهی ارائه داده اند: ۱۲۵۰۰۰ سال پیش ، در دوره بین گروهی گذشته ، سطح دریا بین ۲ تا ۹ متر بالاتر از سطح فعلی بود ، اگرچه دمای جهانی کمی پایین تر از امروز بود و غلظت Co₂ تنها ۲۸۷ ppm (42 ppm) بود. در دوره ای حدود ۴۰۰۰۰۰ سال پیش ، با CO₂ حدود ۲۸۶ ppm ، سطح دریا از ۶ تا ۱۳ متر بالاتر بود و در پایان تاریخ زمین شناسی – حدود سه میلیون سال پیش – هنگامی که غلظت دی اکسید کربن امروز مشابه بود ، سطح دریا بین ۱۰ تا ۲۰ متر بالاتر از اکنون بود.
بازگشت به دمای یک دفع: تنها راه کاهش سرعت
خلاصه این مطالعه بیان شده است که اگر بشریت بخواهد روند سطح دریا را به دلیل ذوب صفحات یخ کاهش دهد ، باید دمای زمین را از سطح فعلی به حدود ۱ درجه سانتیگراد یا حتی کمتر کاهش دهد.
استوکس می گوید: “اگر بخواهیم افزایش دریاها را به یک سطح قابل کنترل کاهش دهیم ، هدف دمای طولانی مدت باید نزدیک به ۱ درجه یا پایین تر باشد.”
پایان پیام/
منبع:تسنیم
