جزئیات تازه‌ای درباره پایان‌بندی اولیه فیلم Furious 7 پیش از درگذشت پل واکر اکنون منتشر شده است.
هفتمین فیلم مجموعه Fast & Furious در سال ۲۰۱۵، نزدیک به دو سال پس از آنکه بازیگر نقش برایان اوکانر به شکلی تراژیک در سانحه تصادف خودرو جان باخت، اکران شد؛ حادثه‌ای که روند تولید فیلم را به تعویق انداخت و تغییرات گسترده‌ای را در نسخه نهایی آن ایجاد کرد.
در نهایت و با موافقت خانواده واکر، ساخت Furious 7 ادامه یافت و پایان‌بندی فیلم به طور کامل بازنویسی شد تا وداعی احساسی با واکر شکل گیرد. اکنون بری هرتز، در کتاب تازه خود با عنوان Welcome To The Family که درباره روند شکل‌گیری مجموعه Fast & Furious است، جزئیات تازه‌ای را درباره پایان‌بندی اولیه Furious 7 فاش کرده است.
در بخشی از کتاب که به روند توسعه Furious 7 و تغییرات آن پس از درگذشت واکر می‌پردازد، شرح داده می‌شود که در نسخه اولیه، پایان فیلم قرار بود با حضور دام، برایان و سایر اعضای گروه در یک مکان آشنا رقم بخورد؛ جایی که آنها پس از نابود کردن دستگاه God’s Eye و مهیا کردن زمینه برای ماجراجویی بعدی، داستان را به پایان می‌رساندند.
در نسخه اولیه، کل گروه به Neptune’s Net بازمی‌گشتند؛ همان رستوران غذای دریایی در مالیبو در کنار بزرگراه ساحلی اقیانوس آرام که برایان و دام در اولین فیلم در آن روابط صمیمی پیدا کردند. آنها موفقیت عملیات بازیابی مک‌گافین موسوم به God’s Eye را که دشمن داستان، دکارد شاو با نقش‌آفرینی جیسون استاتهام در تعقیب آن بود، جشن می‌گرفتند. اما به‌جای بازگرداندن این دستگاه به مأمور مرموز دولتی، آقای نوبادی با بازی کرت راسل، دام دستگاه را زیر پای خود خرد می‌کرد و اعلام می‌نمود که چنین قدرتی نباید در اختیار هیچ فردی قرار گیرد. سپس اعضای تیم سوار بر خودروهای خود در بزرگراه ساحلی به حرکت درمی‌آمدند و دام با لبخند، مدال افتخار را مچاله کرده و از پنجره بیرون می‌انداخت؛ در حالی که موسیقی اوج می‌گرفت و تیتراژ پایانی آغاز می‌شد.
هرتز در بخش‌های بعدی کتاب نیز جزئیات دیگری را بیان می‌کند. بخش دیگری از پایان‌بندی اولیه شامل انتخاب مقصد بعدی گروه از طریق پرتاب کردن یک چاقو به سوی نقشه‌ای بود تا دست سرنوشت مسیر آنها را تعیین کند. تمام این بخش‌ها پس از درگذشت واکر کنار گذاشته شد، زیرا کل پرده سوم فیلم دوباره نوشته شد.
فرجام نهایی نسخه اکران‌شده تفاوت اساسی با طرح اولیه دارد. اکنون فیلم با صحنه رانندگی همزمان برایان و دام در دو مسیر منشعب‌شده پایان می‌یابد؛ پس از آنکه همه اعضای تیم درباره تغییر شرایط و خروج برایان از ماجراجویی‌ها برای رفتن کنار خانواده‌اش تأمل می‌کنند و آهنگ See You Again از ویز خلیفا و چارلی پوث پخش می‌شود.
گذشته از سرنوشت برایان، تفاوت پایان‌بندی اولیه از جنبه‌های دیگر نیز قابل توجه است. دستگاه God’s Eye در نسخه نهایی از بین نمی‌رود و این ابزار نفوذ دیجیتال حتی در The Fate of the Furious و Fast X نیز دوباره ظاهر می‌شود؛ امری که اگر دام آن را مطابق نسخه اولیه نابود کرده بود، امکان‌پذیر نبود.
پایان‌بندی اولیه قصد داشت دام و گروهش را به قهرمانانی رسمی‌تر بدل کند؛ به این معنا که خدمات آنها از سوی دولت ایالات متحده به رسمیت شناخته شود و پاداش یابد. در چنین حالتی آنها به جای باقی ماندن در قالب قانون‌شکنان سابق با پرونده‌های پاک‌شده، یک گام دیگر به تبدیل شدن به مأمورانی رسمی در سازمان آقای نابادی نزدیک می‌شدند.
هیچ‌یک از این موارد پس از درگذشت واکر به نتیجه نرسید. برخی از این عناصر می‌توانست حفظ شود، اما Furious 7 مسیر خود را تغییر داد تا آخرین لحظات فیلم وداعی شایسته با یکی از چهره‌های اصلی مجموعه رقم بزند؛ آن هم پس از آنکه برای تکمیل صحنه‌های واکر از CGI و همکاری برادرانش استفاده شد.
Furious 7 با فروش ۱.۵ میلیارد دلار و نقدهای تحسین‌آمیز، اکنون به واسطه پایان‌بندی‌اش یکی از موفق‌ترین قسمت‌های فرنچایز شناخته می‌شود؛ پایانی که توانست به شکلی درخشان بزرگداشت زندگی پل واکر و نقش‌آفرینی او در این مجموعه را با جمع‌بندی مناسبی برای شخصیت برایان تلفیق کند. هرچند چنین نتیجه‌ای در ابتدا مدنظر نبود، اما با توجه به شرایط، نتیجه نهایی بسیار قابل توجه است.
کتاب Welcome To The Family: The Explosive Story Behind Fast & Furious, The Blockbusters That Supercharged The World هم‌اکنون در دسترس است.
