فیلم The Hand That Rocks The Cradle جدیدترین اثر از سرویس آنلاین هولو است که نتوانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.
فیلم The Hand That Rocks the Cradle یک اثر مهیج و روان‌شناختی است که توسط میشل گارزا سرورا کارگردانی شده و مایکا بلومبرگ نویسندگی آن را برعهده داشته است. این فیلم بازسازی آزادانه‌ای از اثر کلاسیک سال ۱۹۹۲ به همین نام به شمار می‌رود.
در نسخه جدید، مری الیزابت وینستد، مایکا مونرو، رائول کاستییو و مارتین استار نقش‌های اصلی را ایفا می‌کنند. داستان فیلم با تمرکز بر اعتماد، فریب و تهدید درون محیط‌های خانوادگی، نگاهی مدرن و تیره‌تر به مضامین نسخه اصلی دارد و وعده‌ی بازآفرینی تعلیق و دلهره‌ای تازه برای مخاطبان امروزی را می‌دهد.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۲۹ نقد برای فیلم The Hand That Rocks the Cradle منتشر شده که امتیاز ۴۸ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۵۴ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۲ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده می‌کنید.
نظر منتقدان درباره فیلم The Hand That Rocks the Cradle
- راتن تومیتوز | ۲۹ نقد – امتیاز ۴۸ درصد
- متاکریتیک | ۱۲ نقد – امتیاز ۵۴ از صد
«۷۵/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: زکری لی»
این فیلم ساختار روایی اثر کلاسیک سال ۱۹۹۲ به کارگردانی کرتیس هنسن را حفظ کرده است؛ داستانی درباره‌ی تنش فزاینده میان مادری محتاط و پرستاری ناپایدار که برای نگهداری از فرزندش استخدام کرده است اما در عین وفاداری به اصل، با اضطراب‌ها و دغدغه‌های مدرن پوشیده شده که آن را برای مخاطب امروزی ملموس‌تر می‌سازد. حتی اگر علاقه‌ای به زیرمتن‌های فلسفی در ژانر وحشت نداشته باشید، عناصر ظاهری داستان به‌اندازه‌ای پرقدرت هستند که تا مدت‌ها در ذهن بمانند.
«۷۵/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: ناتالی کیوگان»
بازسازی جدید The Hand That Rocks the Cradle با تنش‌های نفس‌گیر، بازی‌های درخشان و نشانه‌هایی از علاقه‌های روایی کارگردان تازه‌نفس خود، میشل گارزا سرورا، همراه است؛ در حالی که تضادهای سیاسی و اجتماعی میان دو شخصیت اصلی همچنان نیازمند بررسی و واکاوی عمیق‌ترند.
«۷۱/۱۰۰ TheWrap | منتقد: ویلیام بیبیانی»
ممکن است این بازسازی از نظر کیفیت ترکیبی از نقاط قوت و ضعف باشد، اما دست‌کم پشت آن اندیشه و نگاه تازه‌ای وجود دارد و این به‌مراتب بهتر از یک تریلر سطحی و تکراری درباره ترس‌های طبقه متوسط است. شاید The Hand That Rocks the Cradle به معنای واقعی کلمه تکان ندهد اما قطعاً شایسته‌ی تحسین است.
«۶۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: بنجامین لی»
سرورا در مقام کارگردان، مسیر یک تریلر آرام و تدریجی را برمی‌گزیند که به‌روشنی نشان می‌دهد شایستگی کار در پروژه‌های بزرگ‌تر را دارد و مری الیزابت وینستد اجرایی صادقانه و احساسی ارائه می‌دهد. فیلم عمدتاً در فضایی واقع‌گرایانه و درام‌محور جریان دارد، هرچند گاهی خط داستانی به شکلی خنده‌دار سطحی می‌شود و لحظات خشونت‌بار آن چنان اغراق‌آمیزند که معلوم نیست باید با چه میزان جدیت به آن نگاه کرد، گویی تریلری پر زرق‌وبرق در قالب درام معتبر پنهان شده است.
«۶۰/۱۰۰ Variety | منتقد: سیدهانت ادلاکها»
هرچند پایان‌بندی فیلم بیش از حد خود را جدی می‌گیرد و در نتیجه ضربه‌ی نهایی را از دست می‌دهد، اما کلیت اثر به لطف بازی‌های قوی و روابط انسانی میان شخصیت‌ها همچنان ارزش تماشا دارد.
«۵۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: دیوید رونی»
در نهایت، وقتی رازها آشکار می‌شوند، نه فقط درباره شخصیت پولی، بلکه در پیوند میان گذشته او و کیتلین، ریتم کند و فقدان تعلیق موجب می‌شود جذابیت اصلی تریلر تا حدی رنگ ببازد.
«۴۲/۱۰۰ IndieWire | منتقد: دیوید ارلیچ»
با این حال، فیلم The Hand That Rocks the Cradle زمانی درخشان‌ترین لحظات خود را رقم می‌زند که به کاوش در مفهوم سرکوب می‌پردازد: احساسات سرکوب‌شده، امیال فروخورده و رنج‌های پنهان.
