راز ماندگار جمهوری اسلامی پس از قجار و پهلوی

از این منظر ، ایران و اسرائیل دو مدل کاملاً متفاوت از استمرار ارائه می دهند. یکی با تنهایی استراتژیک و استقلال قهرمانانه و دیگری با وابستگی ساختاری و پشتیبانی مصنوعی.

اسرائیل ؛ تداوم مبتنی بر وابستگی

از زمان تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸ ، این رژیم همیشه برای بقا و رشد به حمایت از قدرتهای بزرگ ، به ویژه ایالات متحده ، اعتماد داشته است. در ابتدا او به انگلیس وابسته بود ، سپس به فرانسه تکیه کرد و در نهایت به ایالات متحده به طور خاص تا به امروز تکیه کرد.

اسرائیل از دهه ۱۹۷۰ بزرگترین دریافت کننده کمک های نظامی مستقیم از ایالات متحده بوده است.

فقط ۳۸ میلیارد دلار کمک نظامی برای یک دوره ۱۰ ساله (۲۰۱۶-۲۰۲۶) به اسرائیل اختصاص داده شد.

طبق آمار CRS ، کمک های ایالات متحده به اسرائیل از زمان آغاز به کار بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار بوده است.

پوشش دائمی دیپلماتیک و امنیتی
در شورای امنیت ، ایالات متحده تاکنون بیش از ۴۰ قطعنامه ضد اسرائیلی را وتو کرده است
پشتیبانی اطلاعات (از طریق NSA و Mossad) و سیستم های دفاعی پیشرفته مانند گنبد آهن نیز بخش مهمی از این وابستگی است.

در نتیجه ، استمرار اسرائیل به دلیل تداوم حمایت خارجی است و هرگونه مداخله در این حمایت ، خطر فروپاشی ساختاری رژیم را تا حد زیادی افزایش می دهد. همانطور که مقامات پیشین اسرائیل اعتراف کرده اند ، بدون ایالات متحده ، اسرائیل هیچ مقاومت استراتژیک علیه تهدیدهای منطقه ای ندارد.

ایران ؛ استقلال

از طرف دیگر ، جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب ۱۹۷۷ مبتنی بر استقلال اساسی و وقفه از سلطه بود. شعار “نه شرقی و نه غربی” دقیقاً منعکس کننده فلسفه استقلال است که این انقلاب را از بسیاری از جنبش های مشابه در جهان متمایز می کند.

حقایق تاریخی در تأیید ادامه استقلال مبتنی بر ایران

فروپاشی پهلوی درسی را به ما می دهد که وابستگی ایران به آمریکا نه تنها علت بقا است ، بلکه می تواند یکی از دلایل فروپاشی باشد. به خصوص هنگامی که یکی از دلایل انقلاب مردم ایران در سال ۱۹۷۷ مخالفت با وابستگی شاه بود.

دولت قاجار ، که پادشاهانش به اشاراتی به دولتها ، انگلیس و روسیه تغییر یافت ، سرانجام توسط بیگانگان سرنگون شد.

پایداری در برابر فشارهای حداکثر

ایران برای چهار دهه گذشته تحت تحریم های گسترده اقتصادی ، نظامی و دیپلماتیک توسط ایالات متحده و اروپا قرار گرفته است ، اما هنوز هم وجود دارد.

در طول “حداکثر فشار” ترامپ (۲۰۱۸-۲۰۲۰) ، با خروج ایالات متحده از تحریم های سنگین نفت و بانکی ، بسیاری پیش بینی کردند که ایران سقوط خواهد کرد. اما نه تنها این اتفاق افتاد ، بلکه ایران توانست ذخایر اورانیوم ، توانایی دفاعی و حتی عمق استراتژیک منطقه ای خود را توسعه دهد.

ظرفیت داخلی و محبوب

ساختار جمهوری اسلامی ، برخلاف بسیاری از سیستم های خاورمیانه ، مبتنی بر ترکیبی از سازمان های مذهبی ، مردمی و مردمی مانند بسیج ، سپاه ، کمیته ها ، شوراها و انتخابات است.

حتی تحت فشار شدید ، ایران توانسته است بدون نیاز به پایگاه های خارجی یا پایگاه های نظامی خارجی در قلمرو خود ، استقلال امنیتی و دفاعی خود را حفظ کند.

پایان گفتار: عامل استقلال بقای ایران ، وابستگی به عزم آن

اگر جمهوری اسلامی ایران در این چهار دهه تنهایی با عزت (خواه اتحاد جماهیر شوروی ، ایالات متحده و امروز چین و روسیه) به یکی از اردوگاه های جهانی وابسته بود ، دیر یا زود فروپاشی یا انحلال سیاسی قاجار و پهلوی خواهد بود. ایران بارها و بارها در تاریخ با آزمون وابستگی شکست خورده است:

قاجار با تکیه بر روسیه تزارست و انگلیس ، استقلال سیاسی خود را از دست داد.

پهلوی با وابستگی مطلق به آمریکا نتوانست در برابر موج انقلاب مردمی بایستد.

در مقابل ، جمهوری اسلامی با وجود تنهایی ادامه دارد. و این تداوم اجباری نیست ، اما برای انتخاب: یک انتخاب آگاهانه برای استقلال ، نه جدایی ، حتی با هزینه سختی ها ، که در نهایت منجر به اجرای آن می شود.

منبع: A.

پایان پیام/