شقاقی شهری، اقتصاددان و یکی از امضاکنندگان نامه مهم ۱۸۰ اقتصاددان و فعال اقتصادی و اجتماعی به پزشکان، نسبت به «کسری بودجه ساختاری» و «عدم شفافیت» بودجه هشدار می دهد و تاکید می کند که دولت قبل از هر اصلاحی باید «بودجه ۱۴۰۵ را در اتاق شیشه ای ببندد».
در پی انتشار نامه ۱۸۰ نفر از اقتصاددانان، پژوهشگران و فعالان اقتصادی و اجتماعی خطاب به رئیس جمهور مبنی بر ضرورت اصلاح ساختار بودجه و حذف ردیف های ناکارآمد و ناکارآمد، وحید شقاقی شهری، اقتصاددان، از دلایل امضای این بیانیه و نگرانی عمیق خود از کمبود منابع، کمبود منابع، کمبود منابع، ساختار بودجه می گوید. شفافیت در بدنه دولت
او تاکید میکند که مردم زیر فشار اقتصاد تورمی خم شدهاند و اعتماد عمومی تنها زمانی برقرار میشود که دولت «اصلاحات را آغاز کند» و «بودجه را به اتاق شیشهای ببرد».
علینقی مشایخی، اقتصاددان می گوید: در این دوره اخیر هزینه های برخی سازمان ها و نهادها رشد زیادی داشته و معلوم نیست دستاوردهای آنها چه بوده است. هیچ شاخصی وجود ندارد که نتایج این هزینه ها را نشان دهد.
شقاقی در عین حال بر ناتوانی دولت فعلی در مدیریت انسجام و پیشبرد اصلاحات هشدار و تاکید می کند. اصلاحات اقتصادی شجاعت می خواهد و این شجاعت بدون تیم امکان پذیر نیست. با تیم دولت فعلی، اصلاحات یا شروع نمی شود یا در نیمه راه شکست می خورد. ما اکنون به یک دولت قدرتمند و متحد نیاز داریم.
مشروح گفت و گوی وحید شقاقی شهری، اقتصاددان را در اختازنانیوز بخوانید.
آقای شقاقی! نامه اخیر اقتصاددانان، پژوهشگران اقتصادی و فعالان اجتماعی به رئیس جمهور که شما نیز یکی از امضاکنندگان آن هستید، ضمن تاکید بر اصلاحات اقتصادی و به ویژه اصلاح قیمت حامل های انرژی، الزاماتی را نیز مطرح کرده است، چه ضرورت ها و دغدغه هایی باعث شده این نامه به امضای جناب عالی برسد؟
واقعیت این است که من زمانی بیانیه هایی را امضا می کنم که احساس کنم رنگ سیاسی یا جذابیت حزبی ندارند. اگر چنین شکی وجود داشته باشد، من امضا نمی کنم. تا حالا دو سه تا متن از این دست برایم فرستاده بودند اما امضا نکرده بودم. وقتی این متن را خواندم دیدم مطالبه ای غیر فرقه ای و غیرسیاسی است.
واقعیت این است که به دلیل هشت سال تورم پایدار و عدم تناسب رشد حقوق با تورم و شکاف عمیق حقوق و هزینه، مردم تحت فشار شدید زندگی هستند. برای سال های آینده افق روشنی از نظر تورم وجود ندارد و به اصطلاح هر سال وضعیت بدتر از سال قبل می شود.
اکنون مردم، اصناف و تولیدکنندگان در حال پرداخت مالیات هستند. به دلیل مشکلات درآمدهای نفتی، دولت بیشتر انرژی خود را صرف درآمدهای مالیاتی کرده است. به نظر من در چنین شرایط سخت اقتصادی مردم از دولت انتظار دارند.
در همه جای دنیا مالیات شفاف است اما در ایران…
انتظار دارند که بگویند: خب دولت! شما در اصلاح قیمت ها، در سیاست های اقتصادی و در بحران های موجود بر مردم، اصناف و تولیدکنندگان فشار می آورید. مالیات را هم افزایش می دهید. مالیات یک خیابان دو طرفه است. در دنیا وقتی پایه درآمدی دولت مالیات است، از طرفی دولت مسئول است و خدمات با کیفیت ارائه می کند. من هرگز مالیات یک طرفه را در جهان ندیده ام. یعنی فقط دولت باید مالیات بگیرد اما شفاف و پاسخگو نیست. در دنیا اگر کسی مالیات نپردازد یا فرار مالیاتی داشته باشد جرایم سنگینی دارد و در مقابل دولت کوچکترین واحد درآمد مالیاتی و هزینه های آن شفاف اعلام می شود.
اکنون با دولت هایی مواجه شده ایم که بهره وری منفی داشته اند. نهادها و دستگاه هایی که کارآمد و کارآمد نیستند، مأموریت های موازی و مشابهی دارند و در برخی نهادها کمبود نیرو وجود دارد.
در برنامه هفتم آمده است که از سال دوم بودجه باید عملیاتی و برنامه محور باشد; یعنی فراتر از بودجه سنتی، مبتنی بر چانه زنی و افزایش، که پر از منابع و دارای سیستم بودجه ریزی شفاف و برنامه محور مانند بقیه دنیاست.
تقاضای شفافیت و عدالت در بودجه ۱۴۰۵ یک مطالبه عمومی و بحق است
در این شرایط سخت اقتصادی، این خواسته رایج و به حق است. صرف نظر از دیدگاه های سیاسی. همه جناح ها و عموم مردم چنین خواسته ای دارند. فشار اقتصادی سنگین است. تحریم ها کمر ملت را خم کرده و افق روشنی وجود ندارد. بنابراین به دولت می گویم: حداقل اصلاحات را از خود دولت شروع کنید.
یکی از بزرگترین حفرهها و چالشهای بزرگ کشور، کسری بودجه ساختاری است. یکی از ریشه های تورم همین کسری های ساختاری است. حیف در شرکت های دولتی و خود دولت بسیار است. ما شرکت های دولتی داریم که مدیران آنها حقوق های نجومی می گیرند، به سفرهای خارجی می روند، اتاق های تاریک برای نفوذ درست کرده اند و جالب اینکه برخی از این شرکت ها ضرر می کنند. اما مدیران آنها پاداش های نجومی می گیرند.
ما در داخل دولت نهادهایی داریم که مأموریت های بیهوده، موازی و مشابه دارند. اینها را می توان ادغام کرد. تعدد دستگاه های نظارتی، تعدد دستگاه های فرهنگی و نهادهایی که می توان با حداقل نیروی انسانی از طریق هوشمندسازی و اتوماسیون مدیریت کرد، اما اکنون توان مازاد دارند و مولد نیستند.
دولت باید بودجه ۱۴۰۵ را شفاف ببندد، نهادهای موازی ادغام شوند و…
آغاز اصلاحات از سوی دولت به طور مشخص شامل چه اقداماتی می شود؟
وقتی دولت باید اصلاحات قیمتی و اصلاحات اقتصادی انجام دهد، باید از خودش شروع کند. حداقل سال ۱۴۰۵ را باید با بودجه در «اتاق شیشه ای» بست. کاملا واضح و مشخص. موسسات با مأموریت های مشابه باید ادغام شوند. انتقال قدرت رخ می دهد؛ دستگاه هایی که توان انباشته می کنند باید اصلاح شوند. اگر از هدر رفت منابع جلوگیری شود، بهره وری بهبود می یابد، هزینه ها شفاف می شود و این شفافیت یکی از راه های کاهش کسری بودجه است.
ما نیاز به اصلاحات اساسی در شرکت های دولتی داریم. برای شرکت های زیان ده باید پاداش مدیران حذف شود، حتی حقوق آنها کاهش یابد. این شرکت ها باید شفاف باشند. در سال های گذشته تلاش هایی برای انتشار صورت های مالی شرکت های دولتی در کدال صورت گرفت. قدم خوبی بود اما کافی نبود.
سکوت حاکم بر بودجه ۱۴۰۵ نگران کننده است
اگر این اصلاحات انجام شود بخشی از منابع آزاد می شود و دولت می تواند زیرساخت ها را بازسازی کند. سال هاست که بودجه عمرانی تخصیص نمی یابد و بودجه صرف هزینه های جاری می شود.
قرار بود بودجه عملیاتی و برنامه محور باشد. اگر اینطور بود باید صدای دستگاه هایی که از این وضعیت ناراضی هستند به گوش می رسید. اما سکوتی که می بینم نگرانم می کند که شاید همان بودجه ریزی سنتی بر اساس چانه زنی و افزایش، در حال تکرار است.
بودجه عملیاتی یک انقلاب اداری است. زیرا بودجه بر اساس برنامه تخصیص می یابد نه بر اساس تعداد کارمندان. بسیاری از برنامه های موازی و مشابه حذف می شوند. ما چندین دستگاه فرهنگی با برنامه های مشابه داریم. ما سازمان های نظارتی زیادی داریم که به جای هم افزایی دست و پای دولت را بسته اند. شوراهایی داریم که کارآمد نیستند اما دولت را به دردسر می اندازند.
اگر مردم ببینند اسراف و حقوق های نجومی نیست اعتماد شکل می گیرد
از دیدگاه شما این اصلاحات بیشتر کارکرد اعتمادسازی و جلب حمایت مردم با اصلاحات اقتصادی دارد یا آزادسازی بودجه این بخش ها می تواند تاثیرات محسوسی بر معیشت داشته باشد.
ببینید بعضی از دوستان مثل آقای آذری جهرمی گفتند که این اصلاحات رقم بزرگی ایجاد نمی کند. من هم معتقدم از نظر مالی به دولت مبلغ قابل توجهی نمی رسد. اما همه چیز پول نیست.
در خانواده ممکن است کاری انجام دهید که تاثیر مالی نداشته باشد اما همدلی را افزایش دهد. در چند ماه گذشته ارقام نجومی از هلدینگ ها، صندوق های بازنشستگی و موسسات دولتی منتشر شد. شاید از نظر مالی ناچیز باشد، اما از نظر «سرمایه اجتماعی» بسیار مهم است. مردم آن وقت خواهند دید که دولت شفاف است، هزینه ها مشخص است، حقوق های نجومی حذف شده است، هیچ ضایعاتی وجود ندارد. این باعث ایجاد اعتماد می شود.
حذف ردیف بودجه های سرمایه اجتماعی ناکارآمد این دولت
وقتی بودجه شفاف و برنامه محور شد، جابجایی قدرت اتفاق می افتد. برخی از دستگاه ها ضعیف هستند، برخی دیگر بیش از حد قدرت دارند. این را می توان اصلاح کرد.
این شفافیت و اعتمادسازی مقدمه اصلاحات بزرگتر است. دولت بگوید: اصلاحات را خودم شروع کردم. شما مردم باید ما را همراهی کنید تا اصلاحات اقتصادی سخت تری انجام شود. بدون این سرمایه اجتماعی اداره کشور ممکن نیست.
من احساس می کنم که دولت «مهجور» و فاقد انسجام است
به نظر شما دولت آقای مزیکیان جرات اجرای این اصلاحات را دارد؟
من فکر می کنم دولت هنوز سردرگم است. ما اکنون به مدیرانی با اراده قوی نیاز داریم. من احساس می کنم که دولت «مهجور» و فاقد انسجام است. آن شعارهای فدرالیسم آقای مزیکیان هم اشتباه بود، چون انسجام دولت به هم ریخته است.
در داخل دولت مدیرانی هستند که برخوردهای مضحکی دارند و حتی می خواهند به دولت پزشکان حمله کنند، زیرا فکر می کنند سقوط این دولت به نفع آنهاست. نگرش ملی ندارند. چه در دولت شهید رئیسی و چه در دولت های دیگر، من همیشه با نگاه ملی صحبت کرده ام. جناحی نیست. اما واقعاً افرادی در دولت هستند که می خواهند دولت را سرنگون کنند.
دولت ابتدا باید انسجام داخلی پیدا کند. بسیاری از افرادی که دلسوزانه از پزشکان حمایت می کردند کنار گذاشته شده اند. عده ای بدون تلاش اکنون در دولت هستند و حتی تلاش می کنند دولت را شکست دهند.
اصلاحات اقتصادی به شجاعت نیاز دارد
اصلاحات اقتصادی شجاعت می خواهد و این شجاعت بدون تیم امکان پذیر نیست. با تیم فعلی، اصلاحات یا شروع نمی شود یا در نیمه راه شکست می خورد. ما اکنون به یک دولت قدرتمند و متحد نیاز داریم.
بحران های بزرگ روزانه ای که این روزها داریم مردم را آزار داده است. از آلودگی هوا تا بحران های ساختاری اقتصادی. اینها محصول ۲۰ تا ۳۰ سال سیاست های غلط است. نتیجه عملکرد دولت پزشکی نیست. اما اکنون در دوره او ظاهر شده اند.
به نظر من شخص آقای مزیکیان یک فرصت برای ایران است. فردی که به دنبال منافع فردی و گروهی نیست و حتی ممکن است یک دوره هم حاضر باشد رئیس جمهور شود، اما کشور سر و سامان دارد. اما تیم اطراف او برای این اصلاحات بزرگ آماده نیست.





