گزارش رسانه های صهیونیستی در مورد یک مشکل اساسی به نام پهپادهای مخفی ایران

این عنوانی است که روزنامه Colcalers تصمیم به گزارش خطری که در مقابل همه قرار دارد ، تصمیم گرفت اما اسرائیل نتوانست آن را حل کند.

به گفته رسانه های زبان عبری ، جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۱۱ فناوری و رادار آمریکایی را به دست آورد و حداقل پنج نمونه خطرناک از هواپیماهای بدون سرنشین توهین آمیز و جاسوسی تولید کرد و برخی از این هواپیماهای بدون سرنشین که در اوایل سال ۲۰۱۸ علیه اسرائیل مورد استفاده قرار گرفتند.
این دو ارتش (در منطقه خاورمیانه) در نبردهای خود از پرندگان رادار استفاده می کنند. یکی ارتش اسرائیل است: ارتش اسرائیل ده ها F-35 دارد. اما این دومین ارتش ایران است و وقت آن است که در مورد هواپیماهای رادار آن صحبت کنیم.
ایرانیان از فناوری رادار خود کجا آمده اند؟ آنها آن را مستقیماً از انبارهای کارخانه اصلی خود بدست آوردند.
در ۴ دسامبر ۲۰۱۱ ، یک هواپیمای بدون سرنشین RQ-170 Sentinel در افغانستان منحرف شد. پهپاد بر فراز ایران پرواز کرد ، از مرز عبور کرد ، حدود ۲۵۰ کیلومتر حرکت کرد و در نزدیکی پایگاه در کشمیر فرود آمد.
این تصادفی نبود: طبق ارزیابی های ایرانی و غربی ، نگهبانان انقلابی یک عمل انگل الکترونیکی را آغاز کردند که پهپاد را از اپراتورهای آن جدا کرده و پروتکل RTB را فعال می کند ، به این معنی که باید به طور خودکار به پایگاه خود بازگردد.
نگهبانان انقلابی می دانستند که این پرنده از آنتن های زمینی برای ناوبری استفاده می کند ، بنابراین فرستنده های خود را فعال می کنند و به همین ترتیب هواپیمای بدون سرنشین رادار را مستقیماً به دست می آورند.
رسانه های اسرائیلی بیشتر اعتراف می کنند که متأسفانه ایران دارای سابقه طولانی و طولانی مهندسی معکوس فناوری پیشرفته خارجی است – و بنابراین ، دشمن یاد گرفت که چگونه یک جنگنده رادار بسازد.
و امروز تعداد زیادی از آنها تولید کرده است ، اولین ، به نام Simorgh -171 ، یک نسخه دقیق از Sentinel بود.
FITR یک هواپیمای جاسوسی طولانی است که دارای رادار جستجو و نجات است که تصویری سه بعدی از داده های بازگشت آن تولید می کند. شعاع مأموریت آن ۲۲۰۰ کیلومتر است که برای جاسوسی از هر کشوری در خاورمیانه کافی است.
۱۷۱ پیکربندی اولیه وجود داشت که ایران برای پرندگان متناسب با ماموریت های خود استفاده می کرد. دو سری پهپاد تاکنون مشخص شده است ، از جمله چهار مدل اضافی با پیشران ، قابلیت ها و نقش های مختلف.
سری اول ۴۰ درصد کوچکتر از کنترل اصلی است ، با طول ۲.۷ متر و طول بال ۷.۳ متر.
مدل برتر یک پهپاد مستقر در رادار به نام شاهد ۱۹۱ است. پهپاد از یک موتور کوچک توربوجت ، نسخه ایرانی از پیشرانه TJ100 جمهوری چک استفاده می شود. این پیشرانه بسیار قابل اعتماد و اقتصادی در نظر گرفته می شود.
پهپاد می تواند چهار موشک هدایت شده نوری یا بمب کروز را در زیر بدن خود حمل کند ، و سوابق همچنین پیکربندی را با یک بمب داخلی کوچک نشان می دهد.
حداکثر دامنه مأموریت آن – دامنه ای که دستگاه از آن می تواند پرواز کند ، حمله کند و برگردد – ۵۰۰ کیلومتر است که نسبتاً کوتاه است. این هیئت احتمالاً به عملکرد زیرساخت های ارتباطی آن بستگی دارد.
شاهد ۱۹۱ کاملاً اتوماتیک نیست و مانند اسرائیل زیک از راه دور رانده می شود.
همتای آن ۱۸۱ است که برای مأموریت های شناسایی طراحی شده است و مجهز به موتور پیستون با قدرت کم است که دامنه مضاعف را فراهم می کند.
ما این را به خوبی می دانیم: در مارس ۲۰۲۱ ، دو پرنده رادار ایرانی به اسرائیل فرستاده شدند.
تجزیه و تحلیل مهاجمان نشان داد که آنها به سمت کرانه باختری می روند و لاشه آنها حاوی محموله تپانچه ، کارتریج و مواد تبلیغاتی است. این یک عمل نمایشی بود ، یک نمایش منحصر به فرد.
هر دو مدل از ویژگی های جالبی برخوردار هستند که انعطاف پذیری زیادی در نبرد به آنها می دهد: آنها از وسایل نقلیه راه اندازی می شوند. یک وانت با یک حامل در منطقه بار خود سرعت می یابد و پهپاد حتی بدون باند فرودگاه یا موشک می تواند برداشته شود. تنها چیزی که نیاز دارد یک جاده مستقیم است.
چگونه فرود می آید؟ هر جاده آسفالت شده می تواند برای این کار مناسب باشد. به جای چرخ های سنگین ، ۱۹۱ و ۱۸۱ شاهد یک اسلاید شیب دار دارند.
حالا بیایید به سری دوم برویم که ارتقاء هواپیماهای بدون سرنشین اصلی رادار است.
اولین مدل این سریال دیدن ۱۶۱ ، یک بمب افکن خودکشی است که علاوه بر سیستم ناوبری ماهواره ای که آن را به مقصد سوق می دهد ، به یک سنسور نوری مجهز شده است. این دوربین قادر به شناسایی و تضاد با اهداف متحرک است که به آن مزیت رقابتی می بخشد و برای عملیات ویژه مناسب است.
اما این قیمت دارد: این حمله از ۳۰۰ کیلومتر تجاوز نمی کند. این ممکن است برای تهدید کشتی های مجاور ایران ، که این دوربین را نیز توضیح می دهد ، ساخته شده است.
این ۱۶۱ همچنین یک خواهر با موتور پیستون به نام نوع ۱۴۱ دارد. اگرچه پهپاد به عنوان یک پرنده شناسایی شده و تحت نظارت توصیف می شود ، اما ممکن است بتواند یک بمب کوچک حمل کند.
دامنه آن از ۱۳۰۰ کیلومتر فراتر رفته و خلبانان ما با آن روبرو شده اند.
و در اینجا یک سؤال دشوار وجود دارد: بمب افکن های انتحاری مؤثرترین ابزارهای این جنگ هستند. آنها به پایگاه های نظامی ما ، یک فرودگاه و حتی قلب تل آویو و معروف ترین پارک Kaisariyeh حمله کرده اند.
در بخش دیگری از گزارش خود ، Colcistal اعتراف کرد که حتی در جنگ اخیر ، ایران از هواپیماهای بدون سرنشین فرار خود به طور گسترده ای استفاده نکرد و جنگ را با هواپیماهای بدون سرنشین کلاسیک خود ترویج کرد و این هواپیماهای بدون سرنشین را برای رویارویی های بیشتر و گسترده تر حفظ کرد.
این رسانه ها همچنین به نقل از کارشناسان گفته اند که ایران ارزانترین هواپیماهای بدون سرنشین را از نظر قیمت تولید می کند.
و در پایان او اعتراف می کند ، اما همه اینها تخمین زده می شود و مشخص نیست که ایران از فناوری رادار در نبرد چه مقدار استفاده می کند ، یا اینکه چرا اینقدر کاهش یافته است. باشد که ما این تغییر را در دور بعدی نبرد ببینیم. ایرانیان ممکن است در حال حاضر ساکت باشند ، اما آنها هنوز هم دشمن زیرک و خطرناکی هستند که قادر به تغییر معادلات هستند.
پایان پیام/