این نسخه سالها در اقتصاد ایران تکرار شده است: اگر ارزش ارز ملی کاهش یابد ، صادرات ارزان و واردات گران می شود. بنابراین تعادل تجارت بهبود می یابد. اما آیا همه چیز به همین سادگی است؟
دکتر صالح صحابه تبریز ، دانشیار دانشگاه اوکلاهما ، در مقاله ای نشان می دهد که این نسخه همیشه کار نمی کند. زیرا ، در دنیای امروز ، صنایع به واردات قطعات و مواد اولیه بستگی دارند. هنگامی که ارزش ارز ملی تضعیف شود ، هزینه واردات افزایش می یابد و می تواند تمام اثرات مثبت صادرات را خنثی کند.
حتی اگر این سیاست در کوتاه مدت پاسخ دهد ، آیا در دراز مدت پایدار است؟ در مقاله دیگری ، دکتر Tabrizi نشان می دهد که کاهش ارزش ارز ملی می تواند به هزینه نوآوری صنعتی باشد. شرکت ها برای تحقیق و توسعه به تجهیزات و فناوری های خارجی احتیاج دارند. با تضعیف ارز ملی ، این واردات گران تر می شوند و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه کاهش می یابد. در نتیجه ، صنعت در دراز مدت ضعیف تر می شود و قدرت رقابتی کشور کاهش می یابد.
پیام این تحقیق برای ایران مشخص است: سیاست تجاری فقط نباید در مورد صادرات امروز فکر کند. این باید برای تقویت هر دو صادرات و حفظ پایه و اساس نوآوری صنعتی کشور طراحی شود.
در مصاحبه اختصاصی با دکتر Tabrizi ، این سؤال را پرسیدیم: نحوه سازنده سیاست اقتصادی در ایران چیست؟
