به گفته خبرگزاری تاسنیم بوشر ، روزهای پایانی ماه صفر در تقویم اسلامی ، به یاد آوردن مرگ پیامبر (ص) و شهادت امام حسن موجتابا (به عنوان) و امام علی بیین موسا آل -رزا (به عنوان) ، عزاداری کرده و در کل جهان اسلام اسلامی شده است. روزهایی که هر مسلمان این مصیبت ها را به یاد می آورد ، عزاداری بی گناهان.
آخرین روزهای ماه صفر یادآور بزرگترین غم در تاریخ جهان اسلام است. لحظات پیامبر (صلح بر او) و شهادت اشراف پیامبر (صلح بر او) ، مسلمانان در سراسر جهان به افتخار آنها احترام می گذارند.
پایان ماه صفر نه تنها آغاز فصل غم انگیز و عزاداری امت اسلامی است ، بلکه زمینه ای برای تجدید نظر در آموزه ها ، اخلاق و شیوه های بنیانگذاران دین است. روزهایی که غم و اندوه عمیق مرگ پیامبر (صلح بر او) و شهادت امام حسن (ع) و امام رضا (ع) فضایی معنوی به قلب می بخشد.
۲۸ صفر ، سالگرد درگذشت پیامبر اکرم محمد مصطفی ، بنیانگذار دولت اسلامی و پرچم عزت ، عزت و آزادی برای انسان. پیامبر ، که مکتب متعالی او پس از ۱۴ قرن است ، همچنان نمایانگر مسیر واقعی رهایی و آزادی در جهان است.
در چنین روزی ، مسلمانان جهان با قلبهای پر از غم و اندوه ، پیامبر را یادآوری می کنند که نه تنها معنای واقعی دین را معلم می کنند ، بلکه احیای عزت و عزت انسان را نیز می آموزند و امروز ، پیروان او مسیر خود را در سراسر جهان زنده نگه می دارند.
۲۸ صفر روزی است که آزادکننده های جهان نه تنها عزاداری پیامبر (صلح بر او) بلکه رسول آزادی ، عزت و کرامت انسانی نیز هستند. شخصی که با آموزه های الهی خود معنای واقعی اسلام را برای همیشه آورده است.
در سالگرد درگذشت پیامبر بزرگ اسلام ، بنیانگذار دولتی که پایه های آن مبتنی بر عدالت ، آزادی و بشریت به درک دنیای مفاهیم عالی مدرسه او اضافه می شود و حقیقت مسیر او آشکارتر می شود.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ، خورشید هدایت تاریخ ، انسانی نبود که قلبش فقط برای خودش بود. او با دلسوزی و نگرانی به دیدگاه امت نگاه کرد ، افقی که در آن سایه های سوءاستفاده ، ریاکاری و فریب در جامعه پخش می شد. هر نگرانی یک آینه حقیقت تلخ بود که می تواند ریشه های جامعه را از درون داشته باشد.
نگرانی پیامبر روزی بود که درآمد و درآمد آلوده به جای صداقت و روز خالص می رسید و قلب ها به زنجیره های طلا بسته می شدند. وی هشدار داد که عشق جهان و سعادت جهان انسان را از جهاد و رضایت و غفلت از روح دور می کند.
پیامبر خطر ریاکاری را به عنوان یک خنجر مسموم می دید. کسانی که از نظر ظاهری سبک به نظر می رسند و به تاریکی تبدیل می شوند. او از تقسیمات و واگرایی امت می ترسید. شکافی که دشمنان همیشه از آن استفاده می کنند و وحدت جامعه را هدف قرار می دهند.
پیامبر می دانست که اگر جامعه ضعف اعتقاد داشته باشد ، طوفان های شک و سوء ظن می تواند ایمان را از بین ببرد. وی هشدار داد که اگر قلب ها به خواسته های روح عادت داشته باشند و روح در جای خدا قرار می گیرد ، عبادت فقط ظاهر می شود. معنی و بی اثر.
یکی دیگر از نگرانی های پیامبر (صلح بر او) رهبر گمراه کننده بود. کسانی که در راهنمایی ، مردم را به سمت انحراف می کشند. او از روزی که ارزشها حرکت می کردند می ترسید: حقیقت نعمت ها و دروغ های همان مهارت.
پیامبر نگران سکوت مشهور و ممنوعیت شر بود. هنگامی که حق و نادرست ، مواد مخدر و فساد جوانان می سوزد ، ریاکاری جای اخلاص را می گیرد و اعمال صالح فقط وانمود می شود.
او در مورد زمان بازه زمانی هشدار داد. طوفان هایی که قلب ها را سرگردان می کنند و حقوق را سرگردان می کنند. نگران حاکمان بی کفایتی بود. کسانی که نادان و نادان هستند ، جامعه را به پرتگاه می آورند.
اینها فقط نگرانی های پیامبر نبودند. در عوض ، این یک چراغ هشدار دهنده برای همه ما است. ما باید بدانیم که چه چیزی باعث می شود جامعه ، بیشتر و بیشتر از دشمن خارجی ، یک بیماری درونی باشد. برخورد با این دردها ، بازگشت ایمان ، وحدت و اطاعت از خدا و او است.
نویسنده محمود خادری ، یک متخصص مذهبی و تحلیلگر و فعال اجتماعی در استان بوشر
پایان پیام/
منبع:تسنیم
