به گفته خبرنگار فرهنگی آژانس خبری TASNIM ، برنامه تلویزیونی Jammeh در ابتدای سال نو انگار فراموش کرده است که این مسیر از چه چیزی پیش آمده است. مسیری که آن را به یک برنامه واقعی و محبوب تبدیل کرده است. برنامه ای که با عملکرد احمد موسوی صمدی ، مجری رسانه ای باتجربه ، مخاطبان را باز کرد و به سرعت یک بحث چالش برانگیز شد.
از همان قسمت های اول ، “جامز” مکانی برای مباحثات داغ و غیر ضروری در مورد موضوعات مختلف فرهنگی و رسانه ای بود. از نقد برنامه های کودک و تأثیرات مناسب تا بررسی نقش رسانه ها در بحران ها و تجزیه و تحلیل سیستم عامل ها. این برنامه نه تنها نگرانی های مردم و منتقدین را نشان می دهد ، بلکه بازتابی برای مدیران فرهنگی و رسانه ای کشور نیز دارد.
اما به عنوان ادامه جاده ، جامز ، به عنوان پخش روز به روز و بررسی ساختار ، به تدریج از فضای بحث برانگیز و بحث و گفتگو خارج شد. فقط چند بخش وجود داشت که صدای صریح و شجاعانه برنامه دوباره شنیده شد. مانند حضور مهران ماهام ، که با عبارت بحث برانگیز “صدای آمریکا به پادگان می شود” ، دوباره موجی از شفافیت و انتقاد به همراه آورد.
در اپیزودهای جدید ، حضور چهره هایی مانند سعید آبوتالب ، ناصر کریمان ، مسلمان آقاجان زاده ، بهروز افخمی و ابولغاسمی طالبی تلاش برای بازگرداندن روحیه مهم را نشان دادند. اما سوال اصلی هنوز این است: آیا جامز می خواهد به همان الگوی چالش برانگیز و مهم برگردد یا در مسیری آرام تر و محافظه کارانه تر پیش می رود؟
آخرین قسمت از این برنامه ، با حضور حسن روشی طالب ، رئیس اداره کل برنامه های سیاسی صدای ایران ، و تمرکز بررسی عملکرد رسانه های ملی در جنگ ۱۲ روزه ، هرچند بسیار مهم و بالا ، بدون انتقاد شدید نبود. کارشناسان برای مدیر برنامه بسیار مهم نبودند و این یک طرفه بود و عمق گفتگو را کاهش می داد.
مأموریت اصلی “جامز” ، که همان دعوت از متخصصان و دیدگاه ها برای انتقاد از رسانه های زرد ، روشن شدن و بررسی مسائل است ، نباید در سایه محافظه کاری و صلح دروغین از بین برود. مخاطبان امروز می خواهند این برنامه یک انجمن برای ابراز نگرانی ، انتقادات و اعتراضات باشد. زیرنویس و غیر ضروری.
از طرف دیگر ، انتخاب دقیق مباحث نیز مهم است. با توجه به چالش های سریال سازی ، برنامه نویسی در عصر سکوها و نیازهای مخاطبان جهانی اقدامات مثبتی است ، اما گاهی اوقات “جامز” از مسیر اصلی خود منحرف می شود و به موضوعاتی می پردازد که اولویت فرهنگی و رسانه ها نیست.
سرانجام ، اگر یک برنامه بخواهد از خود انتقاد کند ، باید آن را با جسارت ، صداقت و عمق انجام دهد. به طوری که مخاطب معتقد است که “جامز” هنوز هم مشابه تریبون آزاد و غیرقابل پیش بینی است که رسانه های ملی را از درون اصلاح می کند ، نه فقط یک برنامه نمایشی.
به همین دلیل است که بسیاری از علاقه مندان به رسانه های واقعی اکنون با یک صدا می گویند: “لطفاً جاممه را برگردانید ؛” از کجا با صریح و شجاعت شروع شد. “
پایان پیام/
منبع:تسنیم
