در دهه های اخیر ، شطرنج در جهان جوان تر شده و میانگین سن مخالفان حدود ۱۳ تا ۱۴ سال است. افراد مسن به تدریج صحنه مسابقات را ترک می کنند. زندگی ، کار و خانواده جایگزین حضور فعال خود می شوند و عدم شکست نوجوانان با انگیزه که توسط بهترین مربیان آموزش دیده اند ، تجربه ای است که بسیار خوشایند نیست.
این روزها همه در مورد موفقیت نسل جدید کودکان نبوغ صحبت می کنند. “مسی شطرنج” ، فاوستینو اورویه آرژانتین و رومی شوگودجیف روسیه در سن ۱۰ سالگی با مادربزرگ باتجربه رقابت می کنند ، نه بدون موفقیت. چه بگوییم وقتی قهرمان فعلی جهان ، Dujarash هندی ، تمام رکورد ها را ترک کرد و در سن ۱۸ سالگی روی تختخواب قهرمانی نشست؟
ما احتمالاً شاهد رقابت نوجوانان ۱۵ ساله برای تاج جهانی نخواهیم بود ، زیرا چنین سطح رقابت نیاز به آمادگی ذهنی و جسمی بالایی دارد ، اما این یک واقعیت غیرقابل توجیه است که کودک می تواند در این سن به نخبگان جهانی برسد.
نبوغ ضمانت قهرمانی نیست
آیا این تضمین است که یکی از جوانترین استاد تاریخ و کودکان نبوغ آینده تضمینی برای ورود به نخبگان شطرنج جهان است؟ شاید بله و بازیکنان شطرنج ثبات جالبی را نشان داده اند.
دارنده رکورد فعلی جوانترین استاد تاریخ ، Abimanio Misha ، یک آمریکایی هندی است که در ۱۲ سال ، ۴ ماه و ۲۵ روز این عنوان را به دست آورد. اکنون چهار سال گذشته و رتبه وی به حدود ۲۶۰۰ رسیده است. او اکنون در تلاش است تا در مسابقات قهرمانی بزرگسالان آمریکا مدال کسب کند.
اگر به لیست هیولاهای شطرنج نگاهی بیندازیم ، چهره هایی را می بینیم که بسیاری نه تنها وعده های جوانان خود را برآورده کرده اند بلکه ستاره های جهانی نیز شده اند. سوری کاریاکین ، قهرمان قهرمان برقی و سریع شطرنج در یک مسابقه تاریخی مگنوس کارلسون ، تا حد مجاز. Gosk Domarajo قهرمان جهان شد ، جویگی سینداروف و نادرباک عبدالستاروف (ازبکستان) ، رامابابو پراگونا (هند) و بسیاری دیگر امروزه اصلی ترین مدعی های جهان هستند.
شاید تنها نامی که نتوانست به قله این کودکان نبوغ برسد ، Parisharjan است. این استاد بزرگ هندی ، که با آینده ای روشن پیش بینی شده بود ، به جای رقابت حرفه ای ، تحصیل در ایالات متحده را انتخاب کرد ، سپس نویسنده کتاب های شطرنج محبوب شد ، اما در جهان بسیار درخشان نبود.
جالب اینجاست که مگنوس کارلسون ، قهرمان شکست ناپذیر جهان ، در هشتمین لیست جوانترین استاد تاریخ قرار دارد. نام های بزرگی مانند وی یی (چین) ، ریچارد رپورت (مجارستان) ، تیمور رجابوف (آذربایجان) ، وسلی سو (آمریکا) ، ماکسیما واشیه لانژو (فرانسه) ، هو ییفان (چین) و پیام رسان آنیش همه بچه های نبوغ بودند که به قله های شطرنج رسیدند.
قبل از سن کامپیوتر ؛ نبوغ از قرن بیستم
نباید هیولاهای قبل از آن را فراموش کرد. خوزه رائول کاپابلانکا ، سومین قهرمان جهان و ساموئل راشوفسکی ، که همه را به عنوان یک کودک شگفت زده کرد. یا بوریس اسپاسکی ، دهمین قهرمان جهان و جوانترین استاد زمان خود. همه این نام ها شهادت می دهند که نبوغ سابقه طولانی در شطرنج دارد.
نیمون و چیگورین ؛ یک روش متفاوت به قله
در حال حاضر یک سوال متقابل وجود دارد. بیش از حد آیا می توان بدون موفقیت چشمگیر در دوران کودکی و با ورود اواخر دنیای شطرنج ، به قله رسید؟ پاسخ کوتاه این است که نادر است ، اما چنین مواردی وجود دارد. نمونه کلاسیک آن ، میخائیل چیگورین ، اولین مدعی روسیه تاج جهانی است. او در یتیم خانه بزرگ شد و بازی شطرنج را فقط در سن ۱۶ سالگی آموخت. پس از اخراج از مدرسه ، زندگی سختی را تجربه کرد و شطرنج بازی کرد تا در کافه ها زندگی کند. با این حال ، او به یکی از قوی ترین بازیکنان و مدافعان روسیه در مسابقات جهانی تبدیل شد و دو بار با ویلهلم اشتاینیتز ، اولین قهرمان جهان رقابت کرد.
در دوران معاصر ، شاید تنها مورد مشابه هانس نیمان آمریکایی باشد. مادربزرگ بحث برانگیز ، که در کودکی موفق نبود ، حتی سعی کرد مشکلات را با کمک تلفن های هوشمند حل کند ، اما بعداً به طور غیر منتظره ای رشد کرد و اکنون در ۲۰ بازیکن برتر شطرنج جهان قرار دارد.
نبوغ نباش بی نظیر بودن
بنابراین اگر در سن ۱۳ سالگی بزرگ نشده اید ، ناامید نشوید ، اما برای رسیدن به اوج باید چیزی بیشتر از نبوغ داشته باشید: باید واقعاً بی نظیر باشد.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
