ECUARAN: تورم پدیده ای است که مدتهاست که اقتصاد ایران را سایه می زند. معمولاً تورم و رشد آن عوامل مختلفی دارد. در این میان ، آیا می توان گفت که برگزاری انتخابات در ایران در افزایش یا کاهش تورم تأثیر دارد؟
اکورا ، تورم غالباً نتیجه درگیری بین منطق اقتصاد و ملاحظات سیاست است. همانطور که فریدمن آن را یک پدیده پولی می دانست. اما تجربه نشان داده است که اثری از سیاستمداران وجود دارد که منافع انتخاباتی را نسبت به ثبات اقتصادی ترجیح می دهند. این روایتی است که معمولاً در کشورهای توسعه یافته مشاهده می شود. به عبارت دیگر ، در این کشورها ، سیاستمداران با ایجاد تورم رشد و رشد اقتصادی کوتاه مدت ایجاد می کنند.
اما در ایران ، به نظر می رسد همه چیز برعکس است. به عبارت دیگر ، بر اساس یافته های مؤسسه تحقیقاتی پولی و بانکی ، که بال تحقیقاتی بانک مرکزی است ، سیاستمداران و دولت های ایران در تلاشند تا با کاهش تورم در زمان نزدیک به انتخابات ، آراء اکثریت را به خود جلب کنند. همچنین ، میانگین رشد نرخ ارز ، که به گفته برخی از کارشناسان اقتصادی در ایران ، نرخ تورم را تحت تأثیر قرار داده است ، همچنین با ثبات نسبی در دوره قبل از انتخاب همراه بود.
نتیجه این سیاست ها ممکن است افراد را در کوتاه مدت خوشحال کند ، اما بدون شک در طولانی مدت عواقب منفی خواهد داشت.
توضیح نظریه تجارت سیاسی
تئوری دوره های تجاری سیاسی ، که توسط ویلیام نوردوهاوس در دهه ۱۹۸۰ ارائه شده است ، یکی از اولین تلاش ها برای توضیح رابطه بین سیاست های اقتصادی و چرخه های انتخاباتی است. براساس این تئوری ، سیاستمدارانی که به دنبال پیروزی در انتخابات هستند ، از ابزارهای سیاست پولی و مالی برای بهبود وضعیت اقتصادی در آستانه انتخابات استفاده می کنند. به ویژه ، دولت ها معمولاً با اجرای سیاست های گسترش مانند افزایش هزینه های عمومی یا کاهش نرخ بهره ، سعی در افزایش رشد و اشتغال اقتصادی دارند.
اما این یک پیشرفت موقت اقتصادی است. پس از انتخابات و پیروزی حزب حاکم ، تأثیرات منفی این سیاست ها ، به ویژه افزایش تورم ، ظاهر می شود. در نتیجه ، دولت مجبور به اجرای سیاست های انقباضی برای کنترل تورم است که می تواند منجر به رکود و افزایش بیکاری شود. بنابراین ، چرخه ای از رونق مصنوعی قبل از انتخابات و رکود اقتصادی شکل می گیرد.
این تئوری مبتنی بر چند فرض مهم است: اول ، رای دهندگان کوتاه هستند و بیشتر روی وضعیت اقتصادی در نزدیکی زمان رای گیری تمرکز می کنند. دوم ، دولت توانایی تأثیر مستقیم بر متغیرهای اقتصادی را دارد. و سوم ، تورم تأخیر زمانی خود را نشان می دهد ، به طوری که اثرات منفی سیاست های انبساط تا بعد از انتخابات ظاهر نمی شود.
اگرچه تئوری نورد در بعضی موارد به صورت تجربی تصویب شده است ، اما در بعضی از کشورها به عنوان زمان و استقلال بانکهای مرکزی کاهش یافته است ، شفافیت سیاست اقتصادی و آگاهی بیشتر از رای دهندگان در برخی از کشورها کاهش یافته است. با این حال ، این تئوری هنوز یکی از مهمترین مبانی در مطالعات سیاست و اقتصاد است.
لازم به ذکر است که طبق گزارش موسسه تحقیقاتی پولی و بانکی ، به نظر می رسد که به نظر می رسد که در اقتصاد ایران ، جامعه برای وضعیت تورم مهم است ، بنابراین سیاستمداران در پایان دور اول و قبل از انتخابات سیاست هایی را اتخاذ می کنند و منجر به کنترل موقت تورم می شوند.
آیا انتخابات بر تورم کوتاه مدت در ایران تأثیر می گذارد؟
همانطور که قبلاً ذکر شد ، در تئوری دوره های تجاری سیاسی ، احزاب و دولت های قبل از انتخابات سیاست هایی را اتخاذ می کنند که تأثیر کوتاه مدت اما مردمی دارند. این را می توان در اقتصاد ایران در نرخ تورم و ابزارهای کنترل تورم مانند نرخ ارز مشاهده کرد.
به طور دقیق تر ، میانگین نقطه تورم نقطه به نقطه در سراسر ریاست جمهوری و شش ماه گذشته ریاست جمهوری می تواند درک بهتری از تئوری تجاری سیاسی در ایران فراهم کند.
به عنوان مثال ، در دولت پنجم و ششم ، میانگین تورم در کل دوره بالاتر از ۲۸ ٪ بود ، اما در شش ماه گذشته دولت پنجم ، این شاخص تقریباً ۲۱ ٪ بود. در این دو دوره ، میانگین رشد نرخ ارز به ترتیب ۵ /۲۲ ٪ و ۸ /۱۱ ٪ تخمین زده شد. در دولت ها ، هفتم ، هشتم ، نهم ، دهم و دوازدهم و دوازدهم اتفاق افتاده است.
در دولت های یازدهم و دوازدهم ، میانگین تورم ۲۶ ٪ است ، اما در شش ماه گذشته شاخص متوسط حدود ۱۱ ٪ است. از طرف دیگر ، میانگین رشد نرخ ارز که ۳۹ ٪ از ریاست جمهوری بود ، در شش ماه پایانی ریاست جمهوری ۸ ٪ تخمین زده شد. بنابراین ، می توان نتیجه گرفت که دولت ها در ایران از کاهش کوتاه مدت تورم به عنوان ابزاری برای جمع آوری آرای مردم استفاده می کنند.
