براساس خبرگزاری تاسنیم ، سایت خبری عبری واللا در گزارشی گزارش شده است ، در حالی که سرویس سانسور اسرائیل به دنبال حفظ ابعاد خاص جنگ با ایران ، نه تنها خبرنگاران و تحلیلگران ، بلکه حتی در کانال های خصوصی مادربزرگ اسرائیل است تا از این خبر جلوگیری کند.
راویو دراکر ، روزنامه نگار اسرائیلی ، در یک برنامه یکشنبه شب ، مستقیماً از استودیوهای تلویزیونی اسرائیل پخش شد ، گفت که موشک های ایرانی توسط یک پایگاه نظامی اسرائیل مورد اصابت قرار گرفتند ، اما نیروهای امنیتی مانع از آن شدند ، بلکه نه تنها من بلکه همه رسانه های اسرائیل هدف قرار گرفتند.
وی گفت که در یکی از روزهای ابتدایی جنگ ۱۲ روزه با ایران ، وقتی بعد از یک شب بسیار دشوار از خواب بیدار شدیم و در آنجا با فرزندانم به داخل پناهگاه گریختیم ، در خانه از خواب بیدار شدم.
در هر صورت ، همه ما در داخل خانه زندانی شدیم و فرزندانم فقط بازی های رایانه ای را انجام می دادند و هیچ ارتباطی با بازی و غذا نداشتند ، که باعث شد تمام غذاهای ما تمام شود و بعداً فهمیدیم که چاقی یکی از پیامدهای جنگ است.
من به سوپر مارکت بزرگ در ساختمان Rawa -a -snake در گلیوت رفتم ، اسرائیلی ها آن را به عنوان یک شهر سینمایی نیز می شناسند ، اما هرکسی که در پایگاه نظامی گلیووت در این نزدیکی خدمت می کرد و هنگام ترک پادگان مجبور شد آن را بخرد ، همچنان به نام Raw اصلی خود نامگذاری شد.
به هر شکلی ، من ۱۰ وعده غذایی آماده به همراه برخی از غذاهای دیگر خریداری کردم و با چرخ به خانه برگشتم.
هنگامی که او به خانه پل روی بازگشت ، که تقاطع گلیوت را به پایگاه گلیوت منتقل کرد ، وی توسط اتومبیل های پلیس بسته شد.
دلیل این امر این بود که یکی از ساختمانهای پایگاه گلیتی در یک موشک ایرانی در حال سوختن بود که ساعاتی پیش به ساختمان برخورد کرد ، اما آتش همچنان به کشتن آن ادامه داد و دود زیادی را در منطقه ایجاد کرد.
اگرچه من در یک مأموریت کاملاً غیرنظامی و خانوادگی قرار داشتم و چرخ پر از کیسه های غذا و میوه و میان وعده بود ، اما به عنوان یک روزنامه نگار نتوانستم از این حادثه عبور کنم ، اما لحظه ای در کنار خیابان ایستادم و سعی کردم از تلفن همراه خود عکس بگیرم.
اما همانطور که تلفن همراهم را از جیبم بیرون آوردم و می خواستم شلیک کنم ، توسط چندین نیروی پلیس مورد حمله قرار گرفتم.
آنها در لحظه ای به من حمله کردند که برای لحظه ای تصور می کردم که برای اسرائیل به یک خطر جدی تبدیل شده ام ، کارت روزنامه نگاری خود را از جیب خود بیرون آوردم ، در اینجا که فریادهای آنها علیه من کاهش یافته است ، اما آنها هنوز اصرار داشتند که تصویربرداری ممنوع است و سانسور به نفع روزنامه نگار من نیست.
وقتی از آنها پرسیدم که نیروهای پلیس دستورات خود را از دفتر سانسور ارتش می گرفتند و آنها این دستورات را اجرا می کردند ، آنها نمی دانستند چه چیزی به من پاسخ دهند و فقط این بار از من خواستند که ادامه دهم.
این روزنامه نگار می افزاید: وقتی گزارش روزنامه تلگراف را در مورد هدف پنج پایگاه نظامی ایران در طول جنگ خواندم ، این حادثه را به خاطر آوردم که یکی از آنها در گزارش تلگراف بود ، من تقریباً همه خبرنگاران در اسرائیل و حتی موشک ها و موشک ها. این شعله ور بود ، آن را آماده کرده بود ، اما دفتر سانسور اجازه انتشار آنها را نداد.
Ravio Drucker همچنین یک سؤال ساده را مطرح کرد: چرا به هیچ وجه اجازه چنین تصاویر را نمی دهد؟
وی همچنین به این سؤال پاسخ داد ، این مسئله هیچ ارتباطی با مسائل امنیتی اسرائیل ندارد ، اما تمام تلاش ها برای حفظ احساس پیروزی انجام می شود و به آن آسیب نمی رساند ، مسئله این نیست که ایران از سقوط موشک های خود آگاه شود ، زیرا آنها به خوبی از آنچه هدفمند هستند آگاه هستند.
در حقیقت ، دولت سانسور اسرائیل برای محافظت از زندگی انسان مؤثر نیست ، اما این همه غم و اندوه است که توسط روایت شکل نمی گیرد.
والا ، سپس این سؤال را می پرسد ، آیا ما به عنوان یک روزنامه نگار باید این رویکرد را دنبال کنیم؟
آیا باید سرپرست اخبار باشیم یا در رازداری و سکوت شریک شویم؟ در جنگ های گذشته ، ما برای هر کلمه ای جنگیدیم ، اما امروز ما فقط دستورات و خواسته ها را تصدیق می کنیم و می پذیریم.
“ما به دلیل ترس از غیر میهن پرست بودن ، به شریک دروغ های آنها تبدیل شده ایم.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
