به گفته خبرنگار اجتماعی Tasnim ، خشونت علیه کودکان یک پدیده پنهان اما گسترده است که در ابعاد مختلف جسمی ، روحی و عاطفی رخ می دهد. برخلاف آنچه انتظار می رود ، این خشونت ها اغلب در خیابان ها و محلات ناامن اتفاق نمی افتد ، بلکه در محیط هایی که باید برای امنیت و آرامش کودک کودک باشند: خانه ، مدرسه و حتی محل کار.
واقعیت تلخ این است که کودک ممکن است توسط والدین یا اقوام در خانه خشن باشد و در مدرسه ای که باید فرصتی برای رشد و پشتیبانی روانی وجود داشته باشد ، برخی از کارمندان آموزشی یا همکلاسی ها ممکن است با انواع سوء استفاده روانی ، تحقیر یا حتی مجازات روبرو شوند.
تصاویر و فیلم هایی که بعضی اوقات با خشونت علیه دانش آموزان در مدارس منتشر می شوند ، تنها بخش کوچکی از واقعیتی است که بسیاری از کودکان در آن تجربه می کنند اما کمتر شنیده می شوند و همچنین خشونت های روانی اما ویرانگر ، در بسیاری موارد ، و این بی اعتنایی می تواند تأثیر ماندگار بر کودک بگذارد.
در چنین شرایطی ، حمایت از کودکان در برابر خشونت اجتناب ناپذیر است. وظیفه ای برای خانواده ، سیستم آموزش ، مؤسسات پشتیبانی و جامعه.
۴ ژوئن برای حمایت از حقوق کودکان در سراسر جهان و لزوم محافظت از آنها در برابر وقایع خشونت آمیز ، سوءاستفاده جنسی و ترور ، روز جهانی برای حمایت از قربانیان کودکان و تجاوز جنسی نامیده شده است.
به همین بهانه ، ما با سید حسن موسوی گچ ، معاون مدیر بهداشت اجتماعی سازمان رفاه ، در مورد وضعیت خشونت علیه کودکان در ایران و نقش اضطراری اجتماعی در حمایت از قربانیان مصاحبه کردیم.
Tasnim: چه نوع خشونت برای کودکان اتفاق می افتد و معمولاً اعمال می شود؟
بیشتر خشونت علیه کودکان توسط افرادی که به آنها نزدیکتر هستند ، مانند والدین ، اعضای بزرگتر خانواده ، سرپرستان کودک یا در محیط هایی مانند مدرسه و محل کار توسط دانش آموزان مسن تر یا حتی خشونت این افراد که کودک فکر می کند بسیار نزدیک به آنهاست ، است.
در این میان ، آنچه بیشتر گزارش می شود خشونت جسمی است زیرا آنها علائم ظاهری دارند. اما خشونت روانی ، مانند تحقیر و توهین ، معمولاً در حالی که اثرات عمیق و طولانی مدت بر روان کودک دارد ، دیده و گزارش نمی شود.
TASNIM: سازمان رفاه برای کودکانی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند چه خدماتی ارائه می دهد؟
پس از دریافت گزارش یا شناسایی کودک آسیب دیده ، ارزیابی اولیه توسط تیم تخصصی از جمله مددکار اجتماعی ، روانشناس ، روانپزشک و در صورت لزوم پزشکی قانونی انجام می شود. طبق این مطالعات و بسته به وضعیت جسمی و روحی کودک ، نوع پشتیبانی متفاوت خواهد بود.
در مواردی که کودک در معرض خطر باشد ، به ویژه اگر امکان ادامه خشونت یا صدمات جدی مانند اقدام به خودکشی وجود داشته باشد ، اقدامات پزشکی و پزشکی اولویت اصلی است. در چنین شرایطی ، گاهی اوقات لازم است که حضانت کودک به سازمان رفاه در یک محیط امن و روند پشتیبانی و توانمندسازی منتقل شود.
بشر
TASNIM: در طول سال تحصیلی گذشته ، موارد ضرب و شتم و مجازات دانش آموزان در فضای مجازی منتشر شده است که به افکار عمومی آسیب می رساند. نقش اضطراری اجتماعی در مواجهه با اینها چیست؟
طبق قانون کودکان و حفاظت از نوجوانان ، ورود اضطراری اجتماعی به محیط مدرسه منوط به هماهنگی و مجوز مدیر مدرسه است. در عین حال ، مسئولیت غربالگری اولیه و مداخله اولیه در چنین مواردی بر عهده آموزش و مراکز مشاوره آن است.
اگر اقدامات اولیه آموزش کافی نباشد ، یا وضعیت دانش آموز نگران کننده باشد ، خانواده ها ، معلمان ، دانش آموزان یا افراد دیگر می توانند با اضطراری اجتماعی تماس بگیرند. در این حالت ، تیم تخصصی ما پس از هماهنگی با مدیر مدرسه وارد روند مداخله می شود.
TASNIM: در مواردی که خشونت در مدارس رخ می دهد ، یک اورژانس اجتماعی چگونه رخ می دهد؟
در بسیاری از موارد ، مداخله اضطراری اجتماعی فوراً انجام نمی شود ، زیرا ما معمولاً در لحظه خشونت گزارش نمی دهیم. متأسفانه ، اطلاعات معمولاً پس از انتشار تصاویر یا فیلم ها در فضای مجازی انجام می شود.
اگر در عین حال ، تماس با اضطراری اجتماعی امکان پذیر باشد ، مداخله فوری امکان پذیر است. پس از دریافت گزارش ، ما با مدیر مدرسه هماهنگ می شویم و وارد کارمندان آموزشی و همچنین والدین دانش آموز می شویم. این مدرسه موظف است با اضطراری اجتماعی همکاری کند.
در صورت آسیب جدی یا ضرورت دادرسی قضایی ، گزارش مفصلی به مقامات قضایی ارائه می شود تا قوه قضاییه در نظر گرفته شود و اقدامات قانونی لازم انجام شود.
TASNIM: آیا یک اورژانس اجتماعی می تواند سلامت روان معلمان را که خشونت دارند ، بررسی کند؟
در مواردی که لازم باشد ، می توان افراد را به پزشکی پزشکی قانونی برای بررسی وضعیت روانی ارجاع داد. آموزش همچنین می تواند سلامت روان معلم مربوطه را از طریق ساختارهای داخلی آن ارزیابی کند. هدف ما جلوگیری از تکرار چنین رفتارهایی با همکاری موسسات مربوطه و ایمن نگه داشتن محیط مدرسه برای کودکان است.
پایان پیام/
منبع:تسنیم
