ECUARAN: آمار بانک مرکزی نشان می دهد که بانک ها طی شش هفته گذشته کمبود نقدینگی شدید داشته اند و بانک مرکزی برای کنترل نقدینگی تحت فشار قرار گرفته است.
به گفته اکوران ، بانک مرکزی در آخرین آمار خود نرخ بهره بین بانکی را مشخص کرده است. براساس این آمار ، در تاریخ ۵ ماه مه ، نرخ بهره بین بانکی برای ۲۰ هفته متوالی ۴.۹ درصد و نرخ ۴.۹ درصد باقی مانده است.
این آمار نشان می دهد که بانک ها در شش هفته گذشته تحت فشار نقدینگی شدید بوده اند و بانک مرکزی دچار مشکل شده است. از طرف دیگر ، بانک مرکزی انتظار دارد که بانک ها تسهیلات را افزایش دهند که در نهایت منجر به افزایش بدهی بانکی به بانک مرکزی خواهد شد.
ادامه این روند در کوتاه مدت می تواند نقدینگی و تورم در اقتصاد را کنترل کند ، اما سرانجام بانک مرکزی مجبور است بدهی بانک ها را تسویه کند. سرانجام ، تسویه طولانی مدت این بدهی با افزایش نقدینگی و پرش تورم در اقتصاد همراه خواهد بود.
تصویری از منافع بین المللی بین بانکی در ایران
نرخ بهره بین بانکی در واقع قیمت پول بین بانک ها است. به عبارت دیگر ، مانند افرادی که در طول کمبود نقدینگی از بانک وام می گیرند ، بانک ها نیز می توانند در هنگام کمبود نقدینگی وام بگیرند. گرانترین راه وام گرفتن از بانک مرکزی در قالب عملیات بازار آزاد است. فواید این عملیات سالانه ۲۳ ٪ است ، در حالی که بانک ها معمولاً یک هفته تسویه حساب می کنند مگر اینکه بلوغ متفاوتی توسط بانک مرکزی اعلام شود. به روش دوم ، بانک ها می توانند در بازار عادی از بانک مرکزی وام بگیرند. تسویه حساب این اعتبار معمولاً ۲۴ تا ۴۸ و حداکثر نرخ بهره آن ۲۴ ٪ است. در روش سوم ، بانک ها می توانند از وحدت وام بگیرند. این روش که در زمینه بازار بین بانکی انجام می شود ، هزینه شناور دارد و نرخ بهره آن می تواند بین ۲۳ تا ۲۴ ٪ باشد. بنابراین ، هنگامی که نرخ بهره افزایش می یابد ، می تواند سیگنال تقاضا برای نقدینگی در بانک ها باشد.
بانک های تحت فشار نقدی در بیستمین هفته متوالی
آمار بانک مرکزی نشان می دهد که نرخ بهره بین رشته ای از ۱ تا ۲ دسامبر از ۱-۸ ماه مه به مدت ۲ هفته متوالی نوسان کرده است.
این افزایش نرخ بهره بین بانکی به دلیل فشار بانک مرکزی بر شبکه بانکی است. از سال گذشته ، بانک مرکزی انتظار داشته است که بانک ها تسهیلات را افزایش دهند و این به وضوح در آمار تسهیلات بانکی قابل مشاهده است.
از طرف دیگر ، بانک ها به دلیل کاهش نقدینگی ، نیاز به تأمین اعتبار از بانک مرکزی دارند ، اما بانک مرکزی با تمام درخواست های بانکی موافقت نکرده است. به همین دلیل ، بانک ها مجبور شده اند بازار بین بانکی را تأمین مالی کنند و با ایجاد تقاضای مازاد نرخ بهره را افزایش داده اند.
این به نوعی بانک ها را از هر دو طرف سوق داده و پایه پولی را افزایش داده است. از یک طرف ، از یک سو ، انتظار تسهیلات شبکه بانکی و از طرف دیگر ، عدم تأمین اعتبار مناسب باعث شده است که بانک ها بدهی را به بانک مرکزی افزایش دهند.
در کوتاه مدت ، تصمیم بانک مرکزی می تواند تقاضا در اقتصاد را افزایش داده و نقدینگی و تورم را کاهش دهد. اما در دراز مدت ، این روند پایدار نخواهد بود و بانک مرکزی مجبور است بدهی خود را با بانک ها تسویه کند که این امر باعث رشد نقدینگی و تورم خواهد شد.
