سرمایه گذاری در ملک؛ کجا بله، کجا نه؟

در ایالات متحده، بازار مسکن پس از تجربه پایین ترین سطح فروش در ۳۰ سال گذشته، وارد مرحله بهبود تدریجی می شود. انتظار می رود فصل فروش بهار ۲۰۲۶ آزمونی جدی برای قدرت واقعی تقاضا باشد.
کاهش نرخ بهره در سال ۲۰۲۵ و هدف گذاری تورم ۲ درصدی به بهبود قدرت خرید خریداران کمک می کند، اما جروم پاول تاکید کرد که کاهش محدود نرخ بهره به تنهایی نمی تواند مشکلات اساسی بازار را حل کند.
از نظر مقرون به صرفه بودن، پرداخت های وام مسکن حدود ۲۹ درصد از درآمد ماهانه خریداران را تشکیل می دهد و پیش بینی می شود این نسبت در سال ۲۰۲۶ برای اولین بار از سال ۲۰۲۲ به زیر ۳۰ درصد برسد.
در چین، وضعیت همچنان بحرانی است. سرمایه گذاری در بخش املاک و مستغلات به شدت کاهش یافته و بحران بدهی شرکت های بزرگ ساختمانی همچنان ادامه دارد. فروش خانه های نوساز برای پنجمین سال متوالی کاهش یافته است و فشار شدیدی بر درآمدهای دولت محلی وارد می کند.
اما بازار انگلستان شرایط متفاوتی دارد. انتظار می رود قیمت خانه ها بین ۲ تا ۴ درصد رشد کند و میانگین قیمت خانه به حدود ۲۸۳۰۰۰ پوند برسد. با رشد دستمزدها و کاهش نرخ سود، قدرت خرید مردم به تدریج بهبود می یابد.
ژاپن جذابیت خود را با ین ضعیف و هزینه پایین ورود سرمایه گذاران خارجی حفظ کرده است. پروژه های نوسازی شهری و مشوق های مالیاتی نقدینگی بازار را افزایش داده است.
در دبی، بازار به دو بخش میان رده و لوکس تقسیم می شود. انتظار می‌رود قیمت‌های ملک میان‌رده بین ۱۰ تا ۱۵ درصد اصلاح شود، در حالی که ویلاهای لوکس و املاک ساحلی ۳ تا ۵ درصد رشد خواهند کرد و بازده اجاره‌ای در مناطق برتر بین ۶ تا ۸ درصد باقی خواهد ماند.
بازار مسکن ایران در یک رکود فرسایشی قرار دارد. قدرت خرید پایین، کاهش ازدواج و پیری جمعیت در کنار محدودیت های شهری، جذابیت سرمایه گذاری در این بخش را کاهش داده است. ریسک انحلال و انجماد سرمایه در ملک یکی از دغدغه های جدی سرمایه گذاران است.
به طور کلی بازار مسکن در سال ۲۰۲۶ بازتاب مستقیم شرایط کلان اقتصادی هر کشور است. بازیگران بازار و سرمایه گذاران باید با دقت و احتیاط تصمیم بگیرند و از اقدامات احساسی اجتناب کنند.