نسخه چینی رویای آمریکایی؛ آیا ترامپ با تضعیف دلار اوضاع را عوض خواهد کرد؟

به گزارش اکو ایران، یکی از مشاوران اصلی دولت چین اعلام کرده است که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا معتقد است که یک اقدام ساده دیگر می تواند عظمت را به اقتصاد ایالات متحده بازگرداند. رئیس جمهور آمریکا و این مقام چینی از تضعیف قابل توجه دلار آمریکا در برابر پول ملی چین صحبت می کنند. این اتفاق در سال ۲۰۲۵ رخ نداد، اما برخی از تحلیلگران، از جمله بانک آمریکایی گلدمن ساکس، پیشنهاد کرده‌اند که این می‌تواند عنصری غیرقابل پیش‌بینی باشد که باید در سال ۲۰۲۶ مراقب آن بود.

اهداف ترامپ تضعیف پول آمریکا است

به نوشته وال استریت ژورنالمنطق اقتصادی نشان می‌دهد که دلار ضعیف‌تر راهی مؤثر برای تضعیف رقابت‌پذیری کالاهای چینی و کاهش کسری تجاری ایالات متحده است. موضوعاتی که ترامپ مدت هاست به دنبال آنها بوده است. رئیس جمهور در ماه ژوئیه گفت که می توان با دلار ضعیف تر پول بیشتری به دست آورد. وی گفت: وقتی دلار قوی است، نمی‌توان صنعت گردشگری را به خوبی اداره کرد، نمی‌توان به کشورهای دیگر تراکتور بفروشد، نمی‌تواند چیزی بفروشد.

ترامپ اعلام کرد که چین و ژاپن در برابر این امر مقاومت می کنند. رئیس‌جمهور آمریکا افزود: هر کاری که این دو کشور می‌خواهند انجام دهند تضعیف پول ملی‌شان است، تعرفه‌هایی که من در سال جاری وضع می‌کنم ارزش بسیار بیشتری با تعادل مجدد نرخ ارز خواهد داشت.

با این حال، رئیس جمهور ایالات متحده از برداشتن گام هایی برای پیشبرد اجباری این موضوع عقب نشینی کرده است. اقداماتی مانند برچسب زدن چین به عنوان دستکاری کننده ارز یا کسر مبلغی از سود پرداختی به چین از بدهی دولت ایالات متحده که در اختیار دارد.

مزیت چین به دلیل ضعیف تر شدن یوان

در حال حاضر، قدرت یوان مطابق با خواسته رهبران چین است. همزمان با عبور مازاد تجاری دومین اقتصاد بزرگ جهان از مرز یک تریلیون دلار، هر یوان کمی بالاتر از سطح هفت در برابر دلار است. این بدان معناست که یوان از ابتدای سال ۲۰۲۵ کمی در برابر دلار تقویت شده است، اما همچنان ۷ درصد ضعیف تر از پنج سال پیش است.

در یک بازار آزاد، کشورهایی که به طور مداوم مازاد تجاری زیادی با ایالات متحده دارند، با سیل دلارهای اضافی فراتر از آنچه برای خرید واردات نیاز دارند، روبرو هستند. دقیقاً مانند بازار غلات که پس از برداشت محصول، بیش از حد عرضه می‌شود، قیمت دلار در برابر پول محلی کاهش می‌یابد، تا زمانی که شاید تراز تجاری از بین برود و سیل ورودی دلار فروکش کند.

در واقع، پکن نوسانات ارزی خود را در محدوده کوچکی نگه می دارد. دولت چین و نهادهای مرتبط از برخی از این دلارهای اضافی برای خرید دارایی های دلاری مانند خزانه داری ایالات متحده استفاده می کنند تا از ضعیف ماندن یوان اطمینان حاصل کنند.

این بدان معناست که کارگران چینی حقوق کمتری بر اساس دلار دریافت می کنند و کالاهای آنها رقابتی تر است. لوگان رایت، رئیس تحقیقات بازار چین در گروه رودیوم، معتقد است: «سیاست تجاری چین اساساً مبتنی بر به حداکثر رساندن سهم بازار صادرات جهانی آن است.

چین تا ماه نوامبر حدود ۳.۳۵ تریلیون دلار ذخایر ارز خارجی داشت، اما براد سستر، یکی از اعضای ارشد شورای روابط خارجی، تخمین زد که اگر مؤسساتی که به دولت مرکزی چین گزارش می دهند، کل دارایی های خارجی این کشور به ۶ تریلیون دلار نزدیک شود.

ستسر اخیراً تخمین زده است که یوان می تواند ۳۰ درصد در برابر دلار کمتر از ارزش گذاری شود. این ارزیابی توسط ترزا آلوز، تحلیلگر گلدمن ساکس تکرار شد، که این ماه گفت که یوان بسته به روش مورد استفاده، حدود ۲۰ یا ۳۰ درصد کمتر از ارزش گذاری شده است. آلوز گفت که افزایش قدرت پول ملی چین در سال ۲۰۲۶ یکی از قطعی ترین دیدگاه های ما است. کریستین لاگارد، رئیس بانک مرکزی اروپا در ۱۸ دسامبر گفت: بدیهی است که وضعیت فعلی یوان یکی از مواردی است که ما به آن توجه داریم.

چرخش چین به سمت ارز قوی تر؟

رئیس جمهور چین، شی جین پینگ، مدت هاست که قدرت تولیدی کشور را به عنوان پایه و اساس موقعیت قدرت بزرگ خود می داند، اما برخی در چین استدلال می کنند که عظمت واقعی به معنای داشتن پولی به قدرتمندی دلار امروز یا پوند دوران امپراتوری بریتانیا است. چندین اقتصاددان بانفوذ اخیراً استدلال کرده اند که تقویت معنی دار یوان مصرف را افزایش می دهد و چین را از رکود خارج می کند.

لیو شیجین، مشاور ارشد اقتصادی دولت چین در یک سخنرانی در این ماه گفت که بریتانیا و ایالات متحده هر دو به عنوان قدرت های تولیدی با ارزهای ضعیف شروع کردند، اما در نهایت از آن مرحله فراتر رفتند. لیو با نگاهی غم انگیز به توانایی ترامپ در تکان دادن جهان با اهرم تعرفه های آمریکا نگاه کرد و آن را نتیجه قدرت خرید مصرف کنندگان آمریکایی و تسلط دلار دانست. لیو معتقد است که این قدرت تعیین کننده حقاً متعلق به چین است، زیرا جمعیت آن بازار مصرف بالقوه ای را به آن می دهد که بسیار فراتر از ایالات متحده است.

لیو گفت: ما باید به دنبال تعادل اساسی بین واردات و صادرات باشیم و برای ارز قوی و جهانی تلاش کنیم. مصرف کنندگان چینی می توانند از همان مقدار یوان برای لذت بردن از محصولات بین المللی باکیفیت و مقرون به صرفه تر استفاده کنند و در نتیجه واقعاً به هدف تبدیل شدن به یک کشور مصرف کننده قوی دست پیدا کنند.

اظهارات او منعکس کننده نظرات شنگ سونگ چنگ، رئیس سابق بانک مرکزی بود که در نوامبر گفت که نرخ ارز صحیح برای متعادل کردن قدرت خرید مصرف کنندگان چینی و آمریکایی ممکن است به جای هفت یوان فعلی برای دلار، پنج یا حتی چهار یوان در برابر دلار باشد.

چنین دیدگاه هایی به طور گسترده در میان اقتصاددانان چینی وجود دارد، اما به دکترین رسمی تبدیل نشده است و مقاومت در برابر یوان قوی تر همچنان بالاست. چین توافق پلازا در سال ۱۹۸۵ را به یاد می آورد، زمانی که ایالات متحده و متحدان اروپایی آن ارزش ین ژاپن را در عرض چند سال دو برابر کردند و حبابی ایجاد کردند که توکیو را برای چندین دهه در وضعیت نامساعدی قرار داد.

رایت از رودیوم گفت که اقتصاددانان در چین جسورانه تر صحبت می کنند زیرا آنها در به چالش کشیدن منافع ریشه دار مشکل دارند. رایت گفت: “مشکل این است که اکنون انتخاب ها بسیار اساسی هستند.” خروج از مدل رشد قبلی مستلزم کاهش بسیار شدید رشد است.