فیلم Dust Bunny با هنرنمایی مس میکلسن توانسته نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کند.
فیلم Dust Bunny یک اثر مهیج و ترسناک است که برایان فولر در نخستین تجربه کارگردانی سینمایی خود، نویسندگی و کارگردانی آن را بر عهده داشته است. این فیلم با حضور بازیگرانی چون مس میکلسن، سوفی اسلون، شیلا آتیم، دیوید دستمالچیان و سیگورنی ویور ساخته شده و روایتی غیرمعمول و تاریک را دنبال میکند.
داستان درباره دختر بچهای هشتساله است که برای رهایی از هیولایی که تصور میکند زیر تختش زندگی میکند، از همسایه مرموز خود که یک آدمکش حرفهای است کمک میخواهد؛ تصمیمی که مسیر داستان را به فضایی وهمآلود، پرتنش و غیرقابل پیشبینی میکشاند.
با تکیه بر شیمی خیرهکننده میان مس میکلسن و سوفی اسلون، فیلم Dust Bunny نخستین تجربه سینمایی کارگردانی برایان فولر را به اثری خیالانگیز، پر زرقوبرق و چشمگیر تبدیل میکند.
تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۸۰ نقد برای فیلم Dust Bunny منتشر شده که امتیاز ۸۵ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۷۳ از صد برای این فیلم به ثبت رسیده که بر اساس ۱۳ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این فیلم را مشاهده میکنید.
نظر منتقدان درباره فیلم Dust Bunny
- راتن تومیتوز | ۸۰ نقد – امتیاز ۸۵ درصد
- متاکریتیک | ۱۳ نقد – امتیاز ۷۳ از صد
«۱۰۰/۱۰۰ – The Playlist | منتقد: آنکیت جونهونوالا»
فیلم جدید و فانتزی فولر برای خانوادهها، ادای دینی با ظرافت و عشق به نیروی تخیل کودکان و در عین حال یادآور فیلمهای باشکوه خانوادگی دهه ۸۰ میلادی است. این اثر از نظر بصری نیز فراتر از انتظار و درخشان است و طراحی تولیدی حیرتانگیز دارد.
«۸۰/۱۰۰ – Next Best Picture | منتقد: دن بایر»
یا میتوانید با جهانبینی فولر همراه شوید یا نه، اما تازگی و جسارت Dust Bunny در هر صورت شایسته تحسین است، فارغ از اینکه در کدام سوی این تجربه قرار بگیرید. اثری مشابه آن بهسختی پیدا میشود.
«۷۵/۱۰۰ – IndieWire | منتقد: ماریا ای گیتس»
با وجود تمام جلوههای سینمایی و تزئینات بصری، این فیلم در ذات خود اثری لطیف و صمیمی است؛ فیلمی که به سویه تاریک کودکی علاقهمند است، نه فقط ترسهایی که در کودکی داریم، بلکه خشمهایی که همراه آنها شکل میگیرند.
«۷۵/۱۰۰ – The A.V. Club | منتقد: ناتالیا کیوگان»
برایان فولر با تعدیل خشونت عریان و خونآلود Hannibal و در عین حال بهرهگیری از لحن تیره اما بازیگوش Pushing Daisies، در نخستین تجربه سینماییاش کاملاً همسو با دغدغههای روایی پیشین خود حرکت میکند؛ با این تفاوت که این بار همهچیز از دریچه نگاه کودکی باهوش و کنجکاو روایت میشود.
«۷۵/۱۰۰ – RogerEbert.com | منتقد: مت زولر سایتز»
این فیلم یک اثر کلاسیک نیست، اما بهاندازهای خوب هست که مخاطب را به این فکر بیندازد که فولر توانایی ساخت یک کلاسیک را در آینده دارد.
«۷۰/۱۰۰ – Collider | منتقد: راس بونیم»
با توجه به گرایش پر رنگ فیلم به عناصر سوررئال و فانتزی، بهراحتی میتوان تصور کرد که نخستین تجربه سینمایی برایان فولر نیز مانند سریالهایش به یک اثر کالت محبوب تبدیل شود.
«۷۰/۱۰۰ – Variety | منتقد: کارلوس آگیلار»
قدرت بازیها و مدیریت هوشمندانه فیلمساز در برخورد با ابهام روایت، این پرسش که آیا واقعاً هیولایی در کار است یا نه، بهقدر کافی جذابیت ایجاد میکند تا مخاطب درگیر داستان باقی بماند.
«۵۰/۱۰۰ – Chicago Tribune | منتقد: کتی والش»
فولر تسلط قابلتوجهی بر دنیای بصری اثر دارد، اما تمثیل ساده و سر راستی که درباره هیولاهایی که باید یاد بگیریم با آنها زندگی کنیم ارائه میدهد، تا حدی نامنسجم به نظر میرسد.
«۳۸/۱۰۰ – Slant Magazine | منتقد: راس مکایندو»
نگارش فیلم بهگونهای است که انگار اصرار دارد بامزه و متفاوت به نظر برسد و اگر با این لحن ارتباط نگیرید، ممکن است آزاردهنده جلوه کند.
