گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم درست در حساس ترین نقطه جنگ اوکراین و همزمان با پیشروی طرح ۲۸ ماده ای آمریکا بدون مشورت و مشارکت کامل کشورهای اروپایی، تصمیم مارک روبیو، وزیر خارجه آمریکا مبنی بر عدم شرکت در نشست آتی ناتو، آشفتگی عمیقی را در بدنه این ائتلاف نظامی ایجاد کرده است.
این اقدام که نمی توان به راحتی از کنار آن گذشت، پیامی روشن و غیرقابل انکار دارد: معادله تصمیم گیری در ناتو به طور فزاینده ای به سمت واشنگتن متمایل شده و شرکای اروپایی به طور فزاینده ای به حاشیه رانده می شوند.
این غیبت در شرایطی رخ می دهد که آینده جنگ در اوکراین و مسیر احتمالی صلح بیش از هر زمان دیگری در مرکز توجه بین المللی قرار دارد. در این میان، طرح ۲۸ ماده ای آمریکا که ظاهرا به عنوان چارچوبی برای آینده امنیت اروپا و اوکراین بدون دخالت مستقیم کشورهای اروپایی عضو ناتو در روند تدوین نهایی پیش نویس ارائه شده است، دلیل دیگری بر رویکرد یکجانبه گرایانه کاخ سفید است. این طرح اگرچه از نظر استراتژیک برای آمریکا منطقی به نظر میرسد، اما از منظر دیپلماتیک، بیتوجهی کامل به ظرفیتها و منافع مستقیم اعضای اروپایی ناتو تلقی میشود.
تصمیم وزیر خارجه آمریکا برای نادیده گرفتن نشست ناتو در این زمان حساس چیزی بیش از یک لغو ساده برنامه است. این اقدام توهین آشکار و تحقیر مستقیم ۲۸ عضو اروپایی ناتو است. ناتو که همیشه بر اساس اصل «منافع مشترک و تصمیم گیری جمعی» بنا شده بود، اکنون می بیند که رهبر اصلی آن در مقاطع حساس ترجیح می دهد در چارچوب های غیر ناتو یا کاملاً دوجانبه عمل کند. این رفتار عمق شکاف ایجاد شده بین واشنگتن و پایتخت های اروپایی را در نحوه مدیریت بحران اوکراین آشکار می کند.
پیام اصلی این اقدام عزم دولت ترامپ برای حذف اروپا از میز مذاکره و تصمیمات کلیدی در مورد آتش بس اوکراین است. این بدان معناست که آمریکا به دنبال اجرای استراتژی است که منافع ژئوپلیتیکی خود را در اولویت قرار دهد، حتی اگر این استراتژی مستلزم نادیده گرفتن نگرانی های امنیتی و اقتصادی متحدان اروپایی خود باشد. این رویکرد به تدریج ائتلافی را که قرار بود سد دفاعی غرب در برابر تهدیدات باشد به ابزاری یک طرفه در دست واشنگتن تبدیل می کند.
اروپایی ها که ده ها سال است به چتر امنیتی آمریکا در ناتو تکیه کرده اند، اکنون در موقعیتی قرار گرفته اند که هیچ حرفی برای گفتن ندارند. این وضعیت آنها را مجبور می کند به تلخی این واقعیت را بپذیرند که در دوران پرتنش کنونی، منافع آنها در اولویت دوم قرار دارد. آنها اکنون نه تنها باید نظاره گر ادامه جنگ در همسایگی خود باشند، بلکه باید نقش کوچکی در تعیین سرنوشت نهایی آن داشته باشند. این تحقیر دیپلماتیک می تواند پیامدهای بلندمدتی بر انسجام و آینده این سازمان داشته باشد.
این حادثه به وضوح نشان می دهد که مفهوم «ناتو بیشتر از ناتو است» به حقیقت پیوسته است. جایی که شرکای اروپایی باید به تماشای و تحمل تحقیر واشنگتن ادامه دهند، که اکنون تصمیمات کلیدی را خارج از ساختار رسمی ناتو هدایت می کند. این رویداد زنگ خطری جدی برای استقلال راهبردی اروپا و موقعیت واقعی آن در ساختار قدرت غربی تلقی می شود. ناتو به معنای واقعی کلمه تحت الشعاع محاسبات یکجانبه گرای یک عضو (ایالات متحده) قرار گرفته است.
انتهای پیام
منبع:تسنیم
