سوء استفاده کارفرمایان از حساب های بانکی کارگران برای فرار مالیاتی باعث شده تا هزاران کارگر کم درآمد به اشتباه از فهرست یارانه ها و کالاها حذف شوند و امنیت معیشتی آنها را تهدید کند.
به گزارش اکو ایران به نقل از خبرآنلاین، هزاران کارگر در سراسر کشور علیرغم درآمد واقعی پایین، به دلیل سوء استفاده کارفرمایان از حساب های بانکی خود برای فرار مالیاتی، به اشتباه در دهک های برتر رفاهی طبقه بندی شده اند. این خطای سیستمی علاوه بر قطع یارانه نقدی، دسترسی آنان را به کاتالوگ الکترونیکی سلب کرده و عملا امنیت معیشتی خانوارهای نیازمند را به خطر انداخته است. این مشکل نقطه تلاقی دردناکی است بین ناکارآمدی نظارت مالیاتی و اجرای سیستم های حمایت اجتماعی که کارگران را به قربانیان مضاعف تبدیل کرده است. در فضای پیچیده اقتصادی و بار سنگین مقررات مالیاتی، برخی از کارفرمایان، به ویژه در بخش هایی که معاملات نقدی یا نیمه رسمی بالاست، به روش های غیراخلاقی و غیرقانونی برای کاهش بار مالیاتی خود دست می زنند. این روش که مستقیماً بر رفاه کارگر تأثیر می گذارد، بر اساس یک سناریوی رایج است.
کارفرمایان معاملات ساختگی را ثبت می کنند تا هزینه های عملیاتی خود را بالاتر از آنچه هستند نشان دهند و در عین حال از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده یا مالیات بر عملکرد خودداری کنند. این معاملات اغلب شامل واریز پول به حساب های بانکی کارگران است.
مکانیزم تراکنش رسمی
فرض کنید کارفرما باید مبلغی را رسماً به عنوان هزینه یا بخشی از درآمد ثبت کند. برای جلوگیری از ثبت این مبلغ در دفاتر رسمی شرکت، کارفرما مبلغی را (که گاهی شامل بخشی از حقوق واقعی کارگر یا مبالغی است که هرگز به عنوان درآمد خالص کارگر محسوب نمی شود) به حساب کارگر واریز می کند. پس از ثبت این سپرده در سیستم بانکی، کارفرما از کارگر می خواهد وجه را برداشت کرده و به صورت نقدی به وی برگرداند.
تأثیر بر سیستم اعشاری
سیستم های شناسایی رفاهی (مانند سیستم های هدفمندسازی یارانه ها) عمدتاً بر اساس داده های مالی و گردش حساب بانکی افراد در یک بازه زمانی معین (معمولاً شش ماه تا یک سال) است. وقتی کارگری برای این فرارهای مالیاتی استفاده می شود، گردش حساب او به طور غیرعادی افزایش می یابد.
اگر کارگری با حقوق پایه (مثلا ۷ میلیون تومان در ماه) به دلیل تراکنش های جعلی کارفرما در طول یک ماه ۵۰ میلیون تومان تراکنش ورودی در حساب خود داشته باشد، سیستم به اشتباه این گردش مالی بالا را درآمد واقعی در نظر می گیرد.
بر اساس این داده های گمراه کننده، کارگر از دهک های پایین (نیاز به حمایت) به دهک های متوسط یا بالا (قابل پرداخت) پرتاب می شود. این یک خطای سیستمی مبتنی بر سوء استفاده از اطلاعات شخصی افراد برای اهداف مالیاتی است.
