به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم ، پیام اخیر سید محمد خاتمی به کنگره انجمن اسلامی مدرسان دانشگاه بلافاصله با استقبال و پررنگ شدن برخی رسانه های منتسب به حرکت دوم خرداد مواجه شد. خاتمی در این پیام با لحنی تقریباً التماس آمیز از دولت خواسته «اقتدار خود را پس بگیرد» و مدعی شده است که دولت «نمی تواند از نیروهایی که می خواهد استفاده کند». وی همچنین به دولت توصیه کرد که “سیاست خارجی واقع بینانه، آگاهانه و شجاعانه” را در دستور کار قرار دهد.
صرف نظر از این واقعیت که مواضع اخیر خاتمی نیازمند تحلیل دقیق است، پیام اخیر او را می توان بخشی از یک پروژه بزرگتر دانست: تلاشی هماهنگ از سوی برخی اصلاح طلبان تندرو برای ربودن دولت پزشکی. پروژه ای که دو مسیر را همزمان پیش می برد:
۱. افزایش فشار سیاسی و رسانه ای بر دولت
۲. توصیه سیاست هایی که دولت را از هویت واقعی خود دور کرده و به رادیکالیسم سوق دهد
خاتمی گفت دولت پزشکی نمی تواند از «هر نیرویی که بخواهد» استفاده کند.
در ظاهر، این اظهارنظر، سخنی پوچ نیست، اما مشکل از آنجا شروع می شود که طیف رادیکال اصلاحات از همان روزهای اول تشکیل دولت پزشکی، با این استدلال که در پیروزی او نقش داشته اند، عملاً انتظار داشتند که قوه مجریه را در اختیار کامل جریان اصلاح طلب رادیکال قرار دهند.
آنها سعی کردند به دولت هشدار دهند که اگر این کار را نکند، از «مشروعیت اجتماعی» سلب خواهد شد. الگویی تکراری که از سال های بعد از ۷۶ تاکنون همواره ابزار فشار برای این طیف بوده است.
توصیه های “واقع بینانه” سیاست خارجی؟
نسخه خاتمی با عنوان «سیاست خارجی واقع بینانه، آگاهانه و شجاعانه» برای دولت پیچیده است.
اگرچه این عبارات در سطح یک شعار جذاب به نظر می رسند، اما سوال اساسی این است: چنین نسخه ای از چه کسی و با چه سابقه ای رول می شود؟
تجربه سیاست خارجی جنبش نزدیک به خاتمی – که بخش مهمی از آن در دولت روحانی عینیت یافت – روشن است:
• گره زدن تمام امور کشور به یک متغیر واحد به نام آمریکا
• عقب نشینی های عاشقانه و غیرواقعی علیه غرب تا جایی که تحریم های سنگین و بی سابقه ای علیه ملت ایران اعمال شد.
• گسترش دامنه آسیب پذیری ملی تا مرز خطر جنگ
این «دیپلماسی آگاهانه و شجاعانه» است که امروز دوباره توصیه می شود.
خاتمی احتمالاً فراموش نکرده است که پیروی از همین رویکرد در دولت خودش به تحقیر آشکار اروپایی‌ها و بی‌تفاوتی مطلق آمریکا ختم شد. تحقیرهایی که به وضوح در خاطرات رسمی محمدجواد ظریف و حسن روحانی ثبت شده است.
همزمان مقامات آمریکایی مذاکره با ایران را «پاداش شیطان» خواندند. جالب اینجاست که تنها پس از پایان سیاست خارجی دولت خاتمی بود که دولت آمریکا (در دوره جورج بوش) مجبور شد پای میز مذاکره با ایران بیاید.
هدف نهایی: تغییر جهت دولت از پزشکان به رادیکالیسم
تحرکات این روزها و ماه ها نشان می دهد که رادیکال های اصلاح طلب نه به نظر پزشکان و نه به رای مردم اهمیت می دهند.
آنها که در سالهای اخیر علناً اعتراف کرده اند که «نه پایگاهی در دولت دارند و نه جایگاهی در افکار عمومی دارند»، اکنون به جای بازسازی سرمایه اجتماعی، در کمین دولت هستند تا آن را به غارت سیاسی ببرند.
آنها به جای ورود به عرصه رقابت های سیاسی از طریق صندوق های رای، ترجیح داده اند با فشار، جنجال رسانه ای و کپی های هدفمند حکومت را از درون تسخیر کنند.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
