به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ، آمریکا روز پنجشنبه هفدهمین حمله مرگبار خود را به یک قایق دیگر در دریای کارائیب انجام داد و هر سه سرنشین آن کشته شدند. این خبر را پیت هگست وزیر جنگ آمریکا صبح جمعه در کانال X (توئیتر سابق) اعلام کرد.
ایالات متحده از اوایل سپتامبر حملات هوایی را علیه چنین قایق هایی انجام داده است که کارشناسان حقوق بشر آن را “قتل های فراقانونی” توصیف می کنند. این حملات بر روی قایق هایی که در دریای کارائیب و شرق اقیانوس آرام حرکت می کنند متمرکز است.
آمریکا مدعی است که این قایق ها حامل مواد مخدر هستند اما منابع مختلف از جمله دولت ونزوئلا و حتی نمایندگان کنگره آمریکا این ادعاها را رد کرده اند. برخی معتقدند که آمریکا این اقدامات را برای تضعیف دولت ونزوئلا انجام می دهد.
دولت ایالات متحده هنوز به طور علنی هیچ مدرک محکمی مبنی بر قاچاق مواد مخدر یا تهدیدی برای ایالات متحده منتشر نکرده است. حداقل ۶۹ نفر در این حملات از زمان شروع این عملیات جنجالی در ۲ سپتامبر کشته شده اند.
دولت ونزوئلا به رهبری نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا، تمامی حملات ایالات متحده به قایق های مشکوک به قاچاق مواد مخدر در دریای کارائیب و شرق اقیانوس آرام را به عنوان «تروریسم دولتی»، «قتل فراقانونی» و تلاشی آشکار برای «تغییر رژیم» محکوم کرده است.
در زیر لیستی از تاریخ حملات و روایت های دو طرف آمده است:
اولین حمله (۱-۲ سپتامبر ۲۰۲۵): در جنوب دریای کارائیب، در نزدیکی ونزوئلا و ترینیداد و توباگو، یک قایق تندرو ونزوئلایی مورد اصابت قرار گرفت و ۱۱ نفر کشته شدند. دولت ونزوئلا این حمله را “تروریسم دولتی” خواند و تاکید کرد که ۱۱ قربانی این حمله ماهیگیران بی گناه روستای “سان خوان د اوناره” در شبه جزیره پاریا (ایالت سوکره) هستند.
حمله دوم (۶ سپتامبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب، نزدیک جمهوری دومینیکن، ۳ نفر کشته شدند. ونزوئلا این عملیات مشترک با جمهوری دومینیکن را “نمایش ساختگی” توصیف کرد و کشف کوکائین را رد کرد. نیکلاس مادورو گفت: این یک قایق ماهیگیری بود و کشته شدگان قربانیان ونزوئلایی بیچاره هستند.
حمله سوم (۹ سپتامبر ۲۰۲۵): در جنوب دریای کارائیب ۴ نفر کشته شدند. ایالات متحده ادعا کرد که هدف این قایق مشکوک به قاچاق بوده است، اما جزئیات بیشتری را اعلام نکرد. مادورو در تلویزیون گفت که قربانیان ماهیگیران محلی بودند و ایالات متحده به دنبال آغاز یک جنگ جدید است. وی همچنین گفت که ترامپ به دنبال کودتا در ونزوئلا است.
حمله چهارم (۱۴-۱۵ سپتامبر ۲۰۲۵): ۶ نفر در نزدیکی سواحل ونزوئلا کشته شدند. ترامپ ویدئویی را در سایت Truth Social منتشر کرد و مدعی شد که فنتانیل (که در حمل و نقل نادر است) بارگیری شده است و گفت قایق “پر از مواد مرگبار” است. هگست آن را “نارکو تروریست” نامید. دولت ونزوئلا ویدئوی ترامپ را «تبلیغات» خواند. مادورو آن را “نقض قوانین بین المللی بدون مجوز سازمان ملل” توصیف کرد و به شورای امنیت شکایت کرد.
حمله پنجم (۱۸ سپتامبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب ۶ نفر کشته شدند. هاگست هدف را یک سازمان تروریستی توصیف کرد و یک ویدیوی ۲۰ ثانیه ای منتشر کرد که تا حدی سیاه شد. ترامپ در سخنرانی خود در ۲۵۰ سالگی نیروی دریایی آمریکا از آن برای توجیه استقرار کشتی ها استفاده کرد. کارشناسان حقوقی گفتند این حمله بدون تهدید فوری، نقض حقوق بشر است.
ونزوئلا اقدام آمریکا مبنی بر محو کردن این ویدئو را “سرپوشی جنایتکارانه” خواند و تاکید کرد که قربانیان غیرنظامی بودند. مادورو نیروهای مسلح را به آمادگی کامل فراخواند.
حمله ششم (۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب ۵ نفر کشته شدند. اتهامات قاچاق از کلمبیا مطرح شد و تنش با رئیس جمهور کلمبیا گوستاوو پترو بالا گرفت. پترو آن را “کشتن غیرنظامیان” نامید. هاگست ویدئویی از انفجار قایق منتشر کرد و گفت که توسط اطلاعات انجام شده است. ونزوئلا گفت که آمریکا غیرنظامیان کلمبیایی را کشته است.
حمله هفتم (۲ اکتبر ۲۰۲۵): در شرق اقیانوس آرام، نزدیک کلمبیا، ۴ نفر کشته شدند. این اولین حمله در اقیانوس آرام و نشانه ای از گسترش کارزار بود. هاگست اظهار داشت که قایق حامل کوکائین بود، اما مدرکی ارائه نکرد. رئیس جمهور کلمبیا گفت که قربانیان شهروندان کلمبیایی بی گناه هستند. نیکلاس مادورو نیز در این رابطه گفت: گسترش عملیات به اقیانوس آرام نشانه تهاجم آمریکای لاتین است.
حمله هشتم (۳ اکتبر ۲۰۲۵): در شرق اقیانوس آرام ۳ نفر کشته شدند. هاگست اعلام کرد که همه مسافران کشته شدند و هیچکس جان سالم به در نبرد. ویدئویی از قایق قبل از انفجار منتشر شد. مقامات آمریکایی بعداً بدون تأیید رسمی گفتند که حداقل یکی از قربانیان کلمبیایی است. در مکزیکو سیتی، روبیو گفت که حملات ادامه خواهند داشت.
حمله نهم (۱۰ اکتبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب، نزدیک ونزوئلا، ۵ نفر کشته شدند. ترامپ این حمله را “پیروزی بزرگ” خواند. ونزوئلا اعتراض خانواده ها را برجسته کرد و گفت قایق مورد نظر یک قایق ماهیگیری بود.
حمله دهم (۱۴ اکتبر ۲۰۲۵): ۶ نفر در نزدیکی سواحل ونزوئلا کشته شدند. هگست قایق را پر از بسته های قهوه ای رنگ (احتمالا کوکائین) توصیف کرد و ویدئویی از انفجار منتشر کرد. تنش ها با مادورو افزایش یافت و ونزوئلا کشتی های خود را مستقر کرد.
حمله یازدهم (۱۶ اکتبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب ۲ نفر کشته شدند.
حمله دوازدهم (۱۹ اکتبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب ۳ نفر کشته شدند. هگست دعای قاچاق از کلمبیا با این قایق ها را تکرار کرد. مادورو آن را “نقض حاکمیت کلمبیا و ونزوئلا” خواند و از پترو خواست همبستگی خود را نشان دهد.
حمله سیزدهم (۲۲ اکتبر ۲۰۲۵): در شرق اقیانوس آرام، در سواحل کلمبیا، ۵ نفر در دو قایق به طور همزمان جان خود را از دست دادند. رئیس جمهور کلمبیا آن را “قتل” خواند و ترامپ کمک های آمریکا به کلمبیا را قطع کرد. هاگست دو ویدئو منتشر کرد و گفت که یکی از حملات همزمان دو قایق را هدف قرار داد. ونزوئلا و کلمبیا به طور مشترک اقدام آمریکا را “قتل” توصیف کردند. مادورو کمک های آمریکا به کلمبیا را “فشار برای سکوت” توصیف کرد.
حمله چهاردهم (۲۴ اکتبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب ۶ نفر کشته شدند. گاردین گزارش داد که این دهمین حمله شناخته شده بود و کارشناسان حقوقی آن را غیرقانونی خواندند.
حمله پانزدهم (۲ نوامبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب ۳ نفر کشته شدند. هگزت ویدئویی منتشر کرد و به قاچاقچیان هشدار داد. دولت ونزوئلا از سازمان ملل خواست تا درباره اقدامات ایالات متحده تحقیق کند.
حمله شانزدهم (۶ نوامبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب ۳ نفر کشته شدند. هاگست گفت که این عملیات در آب های بین المللی انجام شد و یک ویدئوی ۲۰ ثانیه ای از انفجار قایق تندرو منتشر کرد. در این زمان نیکلاس مادورو استقرار کشتی آمریکایی فورد را “تهدید جنگ” خواند.
حمله هفدهم (۷ نوامبر ۲۰۲۵): در دریای کارائیب ۳ نفر کشته شدند.
انتهای پیام/
منبع:تسنیم
